Υπερπαραθυρεοειδισμός: Πώς επηρεάζει την υγεία μας;

11:57 29/10/2024 - Πηγή: iEfimerida

Οι παραθυρεοειδείςαδένες βρίσκονται όπισθεν του θυρεοειδούςκαι εκκρίνουντην παραθορμόνη, εξαιρετικά σημαντικήγια τον οργανισμό, που συμμετέχει καιρυθμίζει το μεταβολισμό και την ομοιόστασητου ασβεστίου μαζί με την καλσιτονίνηκαι τη βιταμίνη D.

Πώςλειτουργούν οι παραθυρεοειδείς αδένες;

«Όπωςακριβώς ένας θερμοστάτης ρυθμίζει τηθερμοκρασία ενός δωματίου, έτσι και οιπαραθυρεοειδείς καθορίζουν τα σωστάεπίπεδα ασβεστίου με το να επιτρέπουνή να αναστέλλουν την έκκριση παραθορμόνης.Η ισορροπία διατηρείται με το εάν τοασβέστιο μειωθεί, εκκρίνεται παραθορμόνη.Έτσι η ορμόνηαυτή απελευθερώνει ασβέστιο

από τα οστάκαι αυξάνει την απορρόφησή του από τολεπτό έντερο. Εάν τα επίπεδα ασβεστίουείναι ψηλά, μειώνεται η παραγωγή τηςπαραθορμόνης με τα αντίθετα αποτελέσματα»,αναφέρει ο κ. ΕμμανουήλΤσίγκος, Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων,Διευθυντήςτης Ι’ Χειρουργικής Κλινικής και ιδρυτήςτου Κέντρου Χειρουργικής Θυρεοειδούςκαι Ενδοκρινών Αδένων του MetropolitanGeneral.

Ποιοιτύποι υπερπαραθυρεοειδισμού υπάρχουν;

Υπάρχουντρεις τύποι υπερπαραθυρεοειδισμού: οπρωτοπαθής, ο δευτεροπαθής και οτριτοπαθής.

Πρωτοπαθής:Είναι σχετικά σπάνια νόσος, εμφανίζεταισε μεγαλύτερες ηλικίες με τις γυναίκεςνα προσβάλλονται συχνότερα από τουςάντρες σε αναλογία 2 προς 1. Είναι συνήθωςσποραδικός, μπορεί όμως να εμφανίζειοικογενή κατανομή και να αποτελεί μέροςτου συνδρόμου πολλαπλής ενδοκρινικήςνεοπλασίας (ΜΕΝ 1 και ΜΕΝ 2Α), καιοφείλεται:

Σε αδένωμα πουαναπτύσσεται σε έναν εκ των αδένων στο80% των περιπτώσεωνΣε ύπαρξη αδενώματοςσε 2 αδένες (5-10%)Σε διάχυτη υπερπλασίαόλων των παραθυρεοειδών (5-10%)Σε πρωτοπαθήπαραθυρεοειδική κακοήθεια (1%)
Οκαρκίνος των παραθυρεοειδών είναιεξαιρετικά σπάνιος, συνοδεύεται πάντοτεσχεδόν από σοβαρή υπερασβεστιαιμίακαι πολύ υψηλές τιμές παραθορμόνηςκαι έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει γενετικήπροδιάθεση στο 10-20% των ασθενών.Δευτεροπαθής:Είναι πιο σπάνιος και η αυξημένη παραγωγήπαραθορμόνης οφείλεται σε υπερπλασίαόλων των αδένων μετά από συνεχή διέγερσήτους λόγω χαμηλών επιπέδων ασβεστίουστο αίμα, σε έδαφος χρόνιας νεφρικήςανεπάρκειας ή προβλημάτων δυσαπορρόφησης,που μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπάρκειατης βιταμίνης D.Τριτοπαθής:Είναι εξαιρετικά σπάνιος, εμφανίζεταισε κάποιους ασθενείς με δευτεροπαθήυπερπαραθυρεοειδισμό, οι οποίοι μπορείμετά από χρόνια να αναπτύξουν αυτόνομαλειτουργικούς υπερπλαστικούς αδένες,δηλαδή αδένες που δεν υπακούν στοφυσιολογικό μηχανισμό ρύθμισης καιυπερλειτουργούν ανεξάρτητα από τηντιμή του ασβεστίου.Ποιαείναι τα συμπτώματα του υπερπαραθυρεοειδισμού;

Οιπερισσότεροι ασθενείς είναι ασυμπτωματικοί,με υποκλινικό υπερπαραθυρεοειδισμό οοποίος ανευρίσκεται συνήθως σε τυχαίοαιματολογικό έλεγχο. Κάποιοι μπορεί ναπαραπονεθούν για αδυναμία, κόπωση καιακαθόριστο πόνο.

Μετον χρόνο μπορεί να αναπτυχθούν ταακόλουθα: νεφρολιθίαση, κοιλιακό άλγος,δίψα, απώλεια όρεξης, ναυτία, έμετοι,παγκρεατίτιδα, οστεοπόρωση, κατάγματαοστών, διαταραχές μνήμης, σύγχυση καιμυϊκή αδυναμία.

Πώςγίνεται η διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού;

Ηδιάγνωση και ο έλεγχος τουυπερπαραθυρεοειδισμού περιλαμβάνειτα ακόλουθα:

Αιματολογικό έλεγχογια ασβέστιο και παραθορμόνηΑκτινολογικό έλεγχο,όπως ακτινογραφία νεφρών, ουρητήρων,κύστης για τον έλεγχο νεφρολιθίασηςΜέτρηση οστικήςπυκνότητας

Ηεντόπιση των παθολογικών παραθυρεοειδώναδένων γίνεται με:

ΥπερηχογράφημαΣπινθηρογράφημαμε τεχνήτιο sestamibi (ο ασθενής λαμβάνειπολύ μικρή ποσότητα μιας ραδιενεργούςουσίας, η οποία απορροφάται μόνο απότον υπερλειτουργούντα παραθυρεοειδήαδένα και μας βοηθά στον εντοπισμότου).Ποιαπροβλήματα υγείας σχετίζονται με τονυπερπαραθυρεοειδισμό;

Ηαυξημένη ποσότητα παραθορμόνης πουκυκλοφορεί στο σώμα μας μπορεί ναοδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας,όπως:

Οστεοπόρωση:Όσο υπερεκκρίνεται η παραθορμόνη, τόσοπερισσότερο ασβέστιο χάνουν τα οστά,με αποτέλεσμα να γίνονται αδύναμα,εύθραυστα, με αυξημένη πιθανότητακαταγμάτων.Νεφρολιθίαση:Ο οργανισμός προσπαθεί να αποβάλει τοεπιπλέον ασβέστιο με τα ούρα, μεαποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος γιαδημιουργία νεφρολιθίασης.Πεπτικό έλκος:Τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου διεγείρουντην έκκριση υδροχλωρικού οξέος.Αρτηριακή υπέρταση:Αυξημένος κίνδυνος για αρτηριακήυπέρταση και καρδιακή ανεπάρκεια,πιθανόν λόγω αγγειοσύσπασης και βλάβηςτων νεφρών.Ψυχολογικέςδιαταραχές:Κατάθλιψη, αλλαγή συμπεριφοράς,συναισθηματική αστάθεια κ.ά.Πώςαντιμετωπίζεται ο υπερπαραθυρεοειδισμός;

Ηαντιμετώπιση εξαρτάται από τον τύποκαι την κάθε περίπτωση και μπορεί ναείναι από απλή παρακολούθηση μέχριχειρουργική επέμβαση.

Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός:Η χειρουργική αντιμετώπιση είναι ημέθοδος εκλογής. Στις περιπτώσεις πουπρόκειται για ένα αδένωμα, αφαιρείταιο συγκεκριμένος παραθυρεοειδής αδένας.Εάν πρόκειται για υπερπλασία και των 4αδένων, ο χειρουργός αφαιρεί τους 3 καιμέρος του 4ου.Δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός:Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητικήμε χορήγηση βιταμίνης D και ασβεστίου,ουσιών που μιμούνται δηλαδή το ασβέστιο,αποφυγή φωσφόρου, αιμοκάθαρση και σεκάποιους χειρουργική (αφαίρεση τωντρεισήμισι αδένων). Επίσης, κάποιοιασθενείς μετά από επιτυχή μεταμόσχευσηνεφρού φαίνεται να ομαλοποιούν τιςτιμές ασβεστίου.Τριτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός:Αρχικά ακολουθείται συντηρητική αγωγήμε σκευάσματα ασβεστίου και βιταμίνηςD. Σε ορισμένες περιπτώσεις και μεσυγκεκριμένες ενδείξεις ακολουθείταιχειρουργική αντιμετώπιση.

«Ηεπέμβαση εκλογής είναι η ελάχισταεπεμβατική παραθυρεοειδεκτομή με ήχωρίς χρήση βιντεοκάμερας, η οποίαδιενεργείται πλέον σε όλα τα εξειδικευμένακέντρα ενδοκρινών αδένων με διεγχειρητικήμέτρηση της παραθορμόνης, προς επιβεβαίωσητης ορθής εκτομής. Η παραθυρεοειδεκτομήπραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία,διαμέσου μιας μικρής εγκάρσιας τομής1,5-2,5 εκατοστών στο κατώτερο τμήμα τηςπρόσθιας επιφάνειας του τραχήλου, κατάμήκος μιας φυσικής δερματικής πτυχής,όπως ακριβώς και η θυρεοειδεκτομή.

Ημετεγχειρητική πορεία είναι εξαιρετικήκαι ο/η ασθενής εξέρχεται από την κλινικήσε λιγότερο από 24 ώρες από την εισαγωγήτου/της με άριστο αισθητικό αποτέλεσμα»,καταλήγει ο κ. Τσίγκος.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr