Υπουργός ή σχολάρχης; – Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης

15:32 29/10/2015 - Πηγή: KoolNews

Σ​​τον χαμό που ακολούθησε με τη δήλωση του κ. Νίκου Φίλη για τις «πενταροδεκάρες» χάθηκε μια εξίσου ενδιαφέρουσα ατάκα. «Εμείς», είπε, «θα κριθούμε στην αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου».

Δεν διευκρίνισε, όμως, ως τι μιλούσε. Ως υπουργός (ολόκληρης) της Παιδείας ή ως σχολάρχης; Διότι θα ήταν ευπρόσδεκτος ο ανταγωνισμός του κ. Φίλη με τους υπόλοιπους επιχειρηματίες στον χώρο της παιδείας –πάντα ο ανταγωνισμός έχει αγαθά αποτελέσματα στην ποιότητα υπηρεσιών και στο ύψος των τιμών–, αρκεί να γινόταν επί ίσοις όροις. Να μην είναι δηλαδή ο υπουργός,

παίκτης και διαιτητής ταυτόχρονα, για να σφυρίζει πέναλτι 23% στην «αντίπαλη ομάδα».

Βεβαίως, ακόμη και στις κομμουνιστικές χώρες ισχύει το «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα αρκεί να πιάνει ποντίκια», ενώ στις ακόμη πιο λογικές, οι δαπάνες για την εκπαίδευση θεωρούνται επένδυση για το μέλλον της χώρας και φοροαπαλλάσσονται. Μέχρι να μάθει όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι στόχος της διακυβέρνησης είναι να κάνει τη χώρα λίγο καλύτερη αντί να βγάζει τα γινάτια της για κάθε τι ιδιωτικό, που νομίζει ότι χρησιμοποιεί η ολιγαρχία, θα χρειαστεί χρόνος πολύς και κόστος μεγάλο. Οχι όσο μας στοίχισε η εκπαίδευση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη διαπραγμάτευση, αλλά σίγουρα θα υπάρξουν ζημιές.

Το πρόβλημα του κ. Φίλη και των σταλινογενών συντρόφων του είναι το μίσος τους προς την ελευθερία της επιλογής. «Με δεδομένα τα προβλήματα, η νεοφιλελεύθερη ρητορική απαξιώνει εκ προοιμίου κάθε τι το δημόσιο και υπεραξιολογεί κάθε τι το ιδιωτικό...» είπε ο ίδιος στον κ. Απόστολο Λακασά («Καθημερινή» 25.10.2015). Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός –όπως κάθε τι διαβολικό– έχει πολλά ποδάρια, γεννάται ένα ερώτημα: διά της τιμωρίας του 23% θα επανέλθουν οι παραστρατημένοι γονείς στον δρόμο της αρετής και του σοσιαλισμού;

Επιπλέον, είναι περίεργο να καλεί τους γονείς ο κ. Φίλης «να εμπιστευτούν τη δημόσια παιδεία», όταν ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ την κατήγγειλαν ως διαλυμένη από τον επάρατο δικομματισμό. Εκτός κι αν κατάφερε το θαύμα στον ένα μήνα της υπουργίας του.

Ο κ. Φίλης και η παρέα του έχουν κολλήσει στα συνθήματα που επαναλάμβαναν χρόνια τώρα στα τηλεπαραθύρια. Δεν έχουν μπει στον κόπο να σμιλέψουν την τραχιά ιδεοληψία τους, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ· στου κασίδη το κεφάλι κι αυτό. Αντί να διδαχθούν από την εμπειρία, και το κόστος που πληρώσαμε όλοι γι’ αυτήν, την απαξίωσαν ως «προδοσία των αριστερών ιδανικών». Συκοφάντησαν κάθε εκλογίκευση με τον απαξιωτικό (εν Ελλάδι) όρο «συμβιβασμό» και τον προσπέρασαν ελαφρά τη καρδία.

Δεν έμαθαν τίποτε και δεν διδάχθηκαν τίποτε από τα παθήματα και τα παθήματα της υπόλοιπης ευρωπαϊκής Αριστεράς. Στο τέλος κάθε συζήτησης κατέληγαν πάντα στο μάντρα του «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», αλλά δεν κάθισαν ποτέ να χολοσκάσουν πώς γίνεται η μετάβαση σ’ αυτόν ή –ακόμη περισσότερο– αν γίνεται χωρίς εκπτώσεις στη Δημοκρατία. Είναι η άγνοιά τους ακόμη και για τις διεργασίες στην

Αριστερά που τους οδηγεί, μαζί με την υπεροψία της δήθεν γνώσης που τους προσφέρει η περιορισμένη επίσης συνθηματολογία τους. Βεβαίως, θα μάθουν και αυτοί. Απλώς τώρα το κόστος θα είναι δυσβάσταχτο, γιατί οι αδιέξοδοι πειραματισμοί κοστίζουν και λεφτά δεν έχουμε.

To διαβάσαμε στο kathimerini.gr

The post Υπουργός ή σχολάρχης; – Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης appeared first on KoolNews.