Η Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου: Tο πιο εντυπωσιακό άλυτο μυστήριο στην ιστορία του οργανωμένου εγκλήματος

10:27 16/2/2025 - Πηγή: Attiki Press

Η Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου παραμένει ένα από τα πιο διαβόητα και αιματοβαμμένα εγκλήματα στην ιστορία του αμερικανικού υποκόσμου. Παρότι πολλοί υποθέτουν ότι πίσω από το μακελειό κρυβόταν ο διαβόητος γκάνγκστερ Αλ Καπόνε, το έγκλημα παραμένει ανεξιχνίαστο, με κανέναν να μην έχει ποτέ καταδικαστεί για αυτό. Στις 14 Φεβρουαρίου 1929, περίπου στις 10:30 το πρωί, μια μαύρη Cadillac

σταμάτησε έξω από το γκαράζ της εταιρείας SMC Cartage στην οδό North Clark στο Σικάγο. Πέντε άντρες βγήκαν από το όχημα, δύο εκ των οποίων φορούσαν αστυνομικές στολές. Μπήκαν στο γκαράζ και ανάγκασαν επτά άντρες, συνεργάτες του αντίπαλου του Καπόνε, Τζορτζ Μπαγκς Μοράν, να παραταχθούν με τα πρόσωπα στον τοίχο. Ξαφνικά, οι φερόμενοι ως αστυνομικοί άνοιξαν πυρ με δύο πολυβόλα Thompson, σκορπίζοντας περισσότερες από 70 σφαίρες στα θύματά τους. Οι ένοπλοι αποχώρησαν από το σημείο με το ίδιο αυτοκίνητο, ενώ οι ψευτο-αστυνομικοί ύψωσαν τα χέρια τους, δίνοντας την εντύπωση μιας σύλληψης για να μην κινήσουν υποψίες.

Έξι από τα θύματα πέθαναν ακαριαία, ενώ ο έβδομος, προτού αφήσει την τελευταία του πνοή, φέρεται να είπε είτε «Οι μπάτσοι το έκαναν» είτε «Κανείς δεν με πυροβόλησε», σύμφωνα με αντικρουόμενες μαρτυρίες. Οι φωτογραφίες της σφαγής κυκλοφόρησαν ευρέως στις εφημερίδες, σοκάροντας το κοινό και ενισχύοντας τη φήμη του Καπόνε ως αδίστακτου γκάνγκστερ. Παρά τις φήμες, ο Αλ Καπόνε δεν ανακρίθηκε ποτέ επίσημα για το έγκλημα. Εκείνο το πρωινό, βρισκόταν στη Φλόριντα, δίνοντας άλλοθι στην υποτιθέμενη εμπλοκή του. Η βασική υπόθεση ήταν ότι η σφαγή είχε σχεδιαστεί ως επίδειξη δύναμης απέναντι στον Μοράν, με τις συμμορίες των δύο αντρών να συγκρούονται αδιάκοπα για τον έλεγχο του λαθρεμπορίου ποτών, των στοιχηματικών δραστηριοτήτων και άλλων εγκληματικών επιχειρήσεων στο Σικάγο.

Οι ερευνητές θεωρούσαν πως η ομάδα των εκτελεστών είχε λανθασμένα πιστέψει ότι μεταξύ των θυμάτων ήταν και ο ίδιος ο Μοράν. Στην πραγματικότητα, ο τελευταίος γλίτωσε τυχαία, καθώς είχε καθυστερήσει να φτάσει στο σημείο, παρατηρώντας από μακριά τα ύποπτα άτομα έξω από το γκαράζ του. Η αστυνομία συνέλαβε αρκετούς άντρες από την οργάνωση του Καπόνε, αλλά χωρίς επαρκή στοιχεία για την καταδίκη τους. Οι θεωρίες για το ποιος όντως ευθύνεται για τη σφαγή είναι πολλές. Σύμφωνα με τους ιστορικούς Γουίλιαμ Χέλμερ και Άρθουρ Μπάιλεκ, ο Καπόνε προσέλαβε μια μυστική ομάδα εκτελεστών από το Σεντ Λούις, γνωστή ως “American Boys”, για να πραγματοποιήσει την επίθεση. Άλλοι μελετητές, όπως ο Τζόναθαν Άιγκ, διαφωνούν, θεωρώντας ότι αν ο Καπόνε ήθελε να σκοτώσει τον Μοράν, θα το έκανε πιο διακριτικά, χωρίς να διακινδυνεύσει μια τόσο μαζική και εντυπωσιακή επίθεση.

Μια πιθανή σύνδεση με τη σφαγή εμφανίστηκε το 1929, όταν ο γκάνγκστερ Φρεντ “Killer” Μπερκ συνελήφθη για τη δολοφονία ενός αστυνομικού στο Μίσιγκαν. Στο σπίτι του βρέθηκε ένα οπλοστάσιο που περιλάμβανε δύο πολυβόλα Thompson, τα οποία ταυτοποιήθηκαν ως τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στη Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου. Ωστόσο, ο Μπερκ καταδικάστηκε μόνο για τη δολοφονία του αστυνομικού και δεν ανακρίθηκε ποτέ για το μακελειό.

Ένα ακόμη όνομα που συνδέθηκε με την υπόθεση ήταν ο Μπάιρον Μπόλτον, μέλος άλλης συμμορίας, ο οποίος φέρεται να είχε ομολογήσει τη συμμετοχή του στη σφαγή. Σύμφωνα με αρχεία του FBI από το 1936, ο Μπόλτον είχε κατονομάσει πέντε εκτελεστές και αποκάλυψε ότι το σχέδιο εκπονήθηκε από τον ίδιο τον Καπόνε σε ένα θέρετρο στο Ουισκόνσιν. Παρόλα αυτά, όλοι οι ύποπτοι είτε είχαν εξαφανιστεί είτε βρίσκονταν ήδη στη φυλακή, και έτσι η μαρτυρία του δεν οδήγησε σε καμία σύλληψη. Η Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου παραμένει ένα από τα πιο εντυπωσιακά και αποτρόπαια εγκλήματα στην ιστορία του οργανωμένου εγκλήματος. Αν και θεωρείται ευρέως ότι ο Καπόνε έδωσε την εντολή, η έλλειψη απτών αποδείξεων σημαίνει ότι το μυστήριο δεν θα λυθεί ποτέ με απόλυτη βεβαιότητα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις πολλές θεωρίες συνωμοσίας, έχει καταστήσει τη Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου ένα διαχρονικό θέμα συζήτησης και έρευνας για ιστορικούς, συγγραφείς και ερευνητές του εγκλήματος.