Παρκούρ: Η φυγή είναι Τέχνη! (βίντεο)

15:12 16/10/2015 - Πηγή: Attiki Press

Δεν υπάρχουν εμπόδια μόνο προκλήσεις για τους αθλητές του parkour, που «χαράζουν» τον δικό τους δρόμο στην πόλη. Τοίχοι, σκαλοπάτια, ταράτσες, αμέτρητες «πίστες» και προκλήσεις προσφέρει το αστικό τοπίο για τους fan ενός από τα πιο θεαματικά σπορ.

Της Κωνσταντίνας Γιαννακοπούλου

Ακροβατικοί ελιγμοί, άλματα και τούμπες στον αέρα αλλάζουν την αντίληψη, που είχαμε, ως τώρα, για τα εμπόδια της πόλης, που για τους μετρ του είδους μοιάζουν… παιχνιδάκι.

Το άθλημα

Το

parkour, γνωστό και ως η «Τέχνη της Φυγής», είναι μια γαλλικής καταγωγής μη-ανταγωνιστική σωματική και πνευματική τέχνη, που έχει ως στόχο την ταχύτατη, ασφαλή και βέλτιστη δυνατή μετακίνηση από οποιοδήποτε σημείο του χώρου Α σε διαφορετικό σημείο Β, χρησιμοποιώντας μόνο τις ανθρώπινες σωματικές ικανότητες. Οι μαθητές του parkour ονομάζονται traceurs και οι μαθήτριες traceuses.

Στο parkour περιλαμβάνονται και η υπερπήδηση εμποδίων, φυσικών και τεχνητών. Ως εμπόδια μπορούν να θεωρηθούν τα πάντα, από βράχοι, ποτάμια ή κλαδιά μέχρι τοίχοι, πεζούλια ή κάγκελα. Ένας traceur «καλλιεργεί» την ικανότητα να εντοπίζει εναλλακτικούς τρόπους κίνησης και πορείας, τους οποίους ενδέχεται να χρησιμοποιήσει τόσο στην καθημερινή του ζωή, όσο και σε καταστάσεις εκτάκτων αναγκών. Γι” αυτό το λόγο η κατηγοριοποίηση του parkour ως δραστηριότητα είναι δύσκολη, αφού κάποιοι το θεωρούν άθλημα, ενώ κάποιοι πολεμική τέχνη.

Έλληνας ο παγκόσμιος πρωταθλητής του freerunning

Με φιγούρες που αψηφούν τη βαρύτητα και ταχύτατους ελιγμούς στην ειδυλλιακή Σαντορίνη, ο 20χρονος freerunner Δημήτρης Κυρσανίδης ανέβηκε και φέτος στο πρώτο σκαλί του βάθρου στην 5η επετειακή χρονιά του Red Bull Art of Motion 2015. Οι χιλιάδες θεατές, που βρέθηκαν εκεί, για να παρακολουθήσουν την παγκόσμια αναμέτρηση, ένιωσαν την αδρεναλίνη τους να αυξάνεται, όταν κατέκλυσαν τα σοκάκια της Οίας. «Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το parkour το καλοκαίρι του 2007, ήμουν 12 ετών. Αυτό που με τράβηξε στο parkour και το freerunning ήταν η διαφορετικότητα του από τα άλλα αθλήματα, οι περιορισμοί, που δεν έχει και παρόλο που είναι ατομικό στην πράξη, εγώ ένιωσα σαν να είμαι σε μία καινούργια οικογένεια», λέει στην «Αττική freepress» ο άνθρωπος, ο οποίος πριν λίγες ημέρες ανάγκασε τα διεθνή ΜΜΕ να ασχοληθούν μαζί του.

Η μεγάλη νίκη

«Η δεύτερη συνεχόμενη πρωτιά στο Red Bull Art Of Motion είναι κάτι πολύ σημαντικό για μένα, γιατί θα μπορέσω να αναδείξω το Freerunning όσο περισσότερο μπορώ και ποιός ξέρει, ίσως και να φτιαχτεί και το 2ο parkour πάρκο στην Ελλάδα, κάτι που ελπίζω δηλαδή. Πέρα από τη συγκίνηση, που νιώσαμε όλοι μας εκεί, φίλοι και γνωστοί, περάσαμε καλά, κι αυτό μέτρησε στο τέλος», επισημαίνει ο Δημήτρης Κυρσανίδης που εξηγεί και πως ήρθε η νέα μεγάλη επιτυχία: «Η προετοιμασία μου έχει ως βασικό στόχο να μπορώ να περνάω όσο πιο καλά γίνεται με το freerunning, δεν άλλαξα το πρόγραμμα μου για τον διαγωνισμό. Όπως κάνω freerunning κάθε μέρα, έτσι έκανα και τις μέρες του διαγωνισμού, ενώ η ψυχολογική προετοιμασία στη Σαντορίνη αφορούσε κυρίως στις προσγειώσεις μου».

Να είναι πάντα καλύτεροι από χτες και χειρότεροι από το αύριο

Ο Έλληνας, που κυριάρχησε στη Σαντορίνη, μιλάει για την ώρα του αγώνα, ενώ δίνει και συμβουλές σε όσους αρχίζουν τώρα να ασχολούνται με το άθλημα: «Στην αρχή, νιώθω λίγο άγχος για το run μου και για το ότι θα βγω μπροστά σε χιλιάδες κόσμο. Μόλις, όμως, διαγωνίζομαι είμαι τόσο πολύ συγκεντρωμένος που δεν ακούω τίποτα γύρω μου. Όσον αφορά στα νέα παιδιά πρέπει να έχουν υπομονή, επιμονή και θέληση. Επίσης, να μη καπνίζουν και να μη πίνουν. Να είναι πάντα καλύτεροι από χτες και χειρότεροι από το αύριο». Οι επαγγελματίες του αθλήματος κερδίζουν χρήματα, αλλά αυτά δεν συγκρίνονται με τις οικονομικές απολαβές, που υπάρχουν στο χώρο του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ ή ακόμα και του βόλεϋ. Όπως τονίζει ο ίδιος, «το freerunning δεν έχει αναγνωριστεί στην Ελλάδα, όμως στο εξωτερικό υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις. Εκεί, ο κόσμος σε πλησιάζει και οι σπόνσορες είναι πάρα πολλοί».

Η χώρα μας είναι πίσω σε υποδομές

«Σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα υστερεί σε υποδομές για parkour», επισημαίνει ο Δημήτρης Κυρσανίδης, ο οποίος μιλάει για τα μελλοντικά του σχέδια: «Στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει μόνο ένα Parkour πάρκο κάτω στο κέντρο και γι” αυτό τρέχουμε με τον δήμο Παύλου Μελά, μήπως μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα ακόμα. Το σχέδιο-όνειρο μου προς το παρόν, είναι να δημιουργήσω τη δικιά μου ακαδημία, όπου ο κάθε φίλος του freerunning θα μπορεί να βοηθήσει και να βοηθηθεί. Μακάρι να καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα parkour park στην περιοχή μου, την Ηλιούπολη».

Athens Parkour Academy

Στο Athens Parkour Academy, στο Νέο Κόσμο, συνάντησα τον Παναγιώτη Αλμανλή. Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους αθλητές στο parkour και εκπαιδευτή της ακαδημίας. «Στην ακαδημία έρχονται από παιδιά επτά ετών ως και άνθρωποι 40 ετών, από όλη την Αττική. Είναι ένα άθλημα προσωπικό και όχι ανταγωνιστικό, βλέπεις τι μπορεί να κάνει το σώμα σου και ποια είναι τα όρια σου, αυτό ήταν που με τράβηξε στο parkour. Όσο αφορά στην επικινδυνότητα του, υπάρχει όσο και στα άλλα αθλήματα, στατιστικά έχουμε πολύ λιγότερους τραυματισμούς από το ποδόσφαιρο. Η γυμναστική είναι αυτή, που μας βοηθά όχι μόνο να εξελισσόμαστε ως αθλητές, αλλά και να προλαμβάνουμε τους τραυματισμούς. Αυτό είναι που πρέπει να αντιληφθούν και τα νέα παιδιά. Πίσω από τα εντυπωσιακά βίντεο, που παρακολουθούμε στο YouTube, βρίσκονται ατελείωτες ώρες εκγύμνασης και προπόνησης. Για ένα άλμα, που θα τραβηχτεί, μπορεί ο αθλητής να είχε χιλιάδες αποτυχίες και να προσπαθούσε μήνες για να το επιτύχει».

Η πόλη είναι διαφορετική από τις ταράτσες

Το parkour, είναι το άθλημα που «κατακτά» τους νέους της πόλης και τους οδηγεί να ανακαλύψουν τα δικά τους μονοπάτια, υπερπηδώντας τις «δυσκολίες». Ο Γιάννης Πολιτίδης, ασχολείται 8 χρόνια με το parkour και όπως μας είπε όσο αντέχει θα συνεχίζει: «O λόγος, που το επέλεξα, ήταν γιατί είχα τη δυνατότητα να αποφασίζω εγώ πότε και πώς θα κάνω προπόνηση, σε αντίθεση με άλλα αθλήματα, που είναι πιο αυστηρά τα πράγματα. Είναι ένα σπορ, που απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση και πειθαρχία. Για να ξεκινήσει κάποιος πρέπει να γνωρίζει ότι θα πρέπει να γυμνάζεται πολύ και να είναι προσεκτικός. Ανταγωνισμός μεταξύ μας δεν υπάρχει, βοηθάμε ο ένας τον άλλο και είμαστε μια παρέα. Κάθε πόλη είναι ξεχωριστή για προπόνηση, μέσα από το parkour, έχω αποκτήσει μια άλλη αντίληψη για τα πράγματα. Η πόλη φαίνεται διαφορετική από τις ταράτσες».

Τρόπος ζωής η σωστή διατροφή και η άσκηση

Ο Τάσος Πορφύρης ξεκίνησε πριν από 6 χρόνια το parkour και πλέον η σωστή διατροφή και η άθληση έχουν γίνει για εκείνον τρόπος ζωής, όπως μας εξομολογείται: «Μαζευόμαστε συνήθως σε ομάδες, το πολύ των 10 ατόμων και βγαίνουμε για προπονήσεις. Η πλατεία Κολωνακίου, η Πολυτεχνιούπολη και το Πάρκο της Νέας Σμύρνης είναι κάποια από τα μέρη, όπου ενδείκνυνται για αυτό το άθλημα. Όσο αφορά στη διατροφή μου αποφεύγω τα τυποποιημένα τρόφιμα, δεν καπνίζω, έκοψα εντελώς το αλκοόλ και το κρέας. Η βελτίωση στη φυσική κατάσταση και την αντοχή μου ήταν πολύ μεγάλη».

Οι εκκολαπτόμενοι traceurs

Διασκέδαση, γυμναστική, κοινωνικοποίηση, είναι κάποιοι από τους κυριότερους λόγους, που όλο και περισσότεροι νέοι επιλέγουν το parkour, όπως ο Χρήστος Βαλελής: «Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το parkour τον προηγούμενο Μάρτιο. Έκανα χρόνια μπάσκετ και το γεγονός ότι είχα μια σχέση με τον αθλητισμό με βοήθησε αρκετά. Η οικογένεια μου όταν ξεκίνησα ήταν πολύ θετική και τους άρεσε η ιδέα».

Από το άθλημα δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι γυναίκες, οι οποίες είναι λιγότερες αριθμητικά από τους άνδρες, αλλά δεν υστερούν σε προσόντα και ικανότητες. «Πριν οκτώ μήνες άρχισα τις προπονήσεις και έχω ήδη δει μεγάλη αλλαγή στο σώμα και τη φυσική μου κατάσταση. Το parkour είναι ένα άθλημα που προκαλείς τον εαυτό σου και είναι ανοιχτό σε όλους σε αντίθεση με τα άλλα σπορ που είναι κλειστά, ανταγωνιστικά και πιο εχθρικά στον ερασιτέχνη αθλητή», μας είπε η 22χρονη Κατερίνα Γιαννικοπούλου.