Kυριάκο, εσύ θα είσαι η αιτία που θα φύγω…

17:22 1/11/2016 - Πηγή: Aixmi

Κυριάκο, θα στο πω οσο πιο απλά γίνεται. Είμαι 38 ετών, κοινώς έχω φάει το μισό μου μέρισμα από το προσδόκιμο επιβίωσης που μου αναλογεί. Αυτό σήμαινει πως έχω καμια εικοσαετία ακόμα ελεύθερος νόσου (λέμε τώρα) για να μπορώ να κάνω καριέρα και να μεγαλώσω τα παιδιά μου και άλλα τόσα χρόνια για να τρέχω από γιατρό σε φαρμακείο και από τη γυναίκα μου σε καμια αποκλειστικιά, για να με κρατάει παρέα τα βράδια σε κάποιο δωμάτιο νοσοκομείου. Μπανάλ ζωή αλλά, αν το καλοσκεφτείς, τα ίδια κάνεις κι εσύ και

ας έχει περισσότερο γκλάμουρ πάνω στο επίθετό σου.Εκτός από τα 38 μου έτη έχω και ένα δεύτερο κουσούρι. Είμαι νέος γιατρός και προσπαθώ κουτά στραβά να ορθοποδήσω στο ελεύθερο επάγγελμα. Κοινώς να βιοποριστώ, να καταξιωθώ, να ψιλοψωνιστώ και όταν έρθει η ώρα να κάνω και δυο τρια πράγματα που σκέφτομαι και που μπορούν να πάνε την ειδικότητά μου λιγο παραπέρα.

Λοιπόν έχουμε και λέμε. Εσύ γράφε. Δεν έχω τρελές απαιτήσεις από την ζωή μου. Λίγα πράγματα και αυτά συμμαζεμένα. Να ζω αξιοπρεπώς από το εισόδημα μου, να κατοικώ σε μια πόλη οργανωμένη, καθαρή και με δυνατότητες ψυχαγωγίας και πολιτισμού, να έχω πρόσβαση, εγώ και οι δικοι μου, σε οργανωμένες υπηρεσίες υγείας και όχι σε νοσοκομεία φαντάσματα, να πηγαίνω τα παιδιά μου σε αξιοπρεπή σχολεία με ευσυνείδητους και μορφωμένους δασκάλους και με στοιχειώδη υλικοτεχνική υποδομή, να διεκπεραιώνω απλά και γρήγορα όλες τις συναλλαγές μου με ένα σύγχρονο δημόσιο, στελεχωμένο με ικανά στελέχη, να μπορώ αύριο μεθαύριο να στείλω τα παιδιά μου σε ελληνικά Πανεπιστήμια που να είναι όμως Πανεπιστήμια και όχι φέουδα οικογενειών, φοιτητών και εξωσχολικών και να μπορώ -μια στο τόσο- να παίρνω την οικογένεια μου και να πηγαίνω και τις διακοπές μου! Απλά και καθημερινά πράγματα. Αυτονόητα σε μια πολιτισμένη κοινωνία δυτικού τύπου, αλλά που στη δική μας έχουν καταντήσει ζητούμενα και αφορμές κλασικού πολιτικού χαχαμπούχα. Ούτε πάρτι με ούζα και άλλες περίεργες ουσίες πάνω σε κότερα ονειρεύομαι,ούτε τζιπάρες, ούτε τραπεζικούς λογαριασμούς να ξεχειλίζουν από μαύρα, ούτε τίποτα. Αυτά τα κόμπλεξ τα αφήνω για την μικροτσούτσουνη κοκεταρία του απολύτως τίποτα.

Καταλαβαίνω πως η πολιτική σφαίρα του δημόσιου βίου μας έχει γεμίσει με κάθε είδους πολιτικό απατεώνα και πως είναι αρκετά δύσκολο να αντιπαραθέσεις σε όλον αυτόν τον εσμό ηλιθιότητας συγκροτημένο και πειθαρχημένο πολιτικό λόγο . Καταλαβαίνω, επίσης, πως και εσύ πρέπει να διατηρήσεις τις απαραίτητες εσωκομματικές ισορροπίες σου για να μπορείς να επιβιώσεις πολιτικά. Καταλαβαίνω, τέλος, πως στην πολιτική κάνεις λίγα και ας έλεγες προεκλογικά πολλά. Συγγνώμη όμως που θα στο πω, αλλά σκασίλα μου μεγάλη πλέον. Μπορεί να τα καταλαβαίνω όλα αυτά, αλλά πλέον δεν συμβιβάζομαι μαζί τους. Και ξέρεις γιατί; Γιατί κουράστηκα να ζω σε μια κοινωνία που δεν μπορεί, επιτέλους, να οργανωθεί από την αρχή. Που θεωρεί πως όλα τα προβλήματα λύνονται με φράγκα και πως δεν υπάρχουν δεκάδες τομείς της ζωής στους οποίους μπορείς με τα διαθέσιμα, πενιχρά μέσα, να παράξεις εντυπωσιακά αποτελέσματα . Που παπαρολογεί στις παρέες της για τον δημόσιο χαράκτηρα των νοσοκομείων της αλλά μόλις χτυπήσει η αρρώστια την πόρτα της συνειδητοποιεί το μπάχαλο και αρχίζει τα τηλέφωνα για κανένα μονόκλινο σε κάποιο ιδιωτικό. Που δεν μπορεί να αντιληφθεί πως με τους παπάρες που ψηφίζει δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να εξασφαλίσει μια στοιχειώδη ποιότητα ζωής για αυτήν και τα παιδιά της. Που μυξοκλαίει όλη μέρα στις πλατείες και τα καφενεία για την ανεργία, αλλά μόλις της πεις «έχεις κάτι στρεμματάκια γιατί δεν βάζεις κρόκο» σε κοιτάει απορημένη και σου λεει όλο στόμφο «μα γιατί έχω μεταπτυχιακό στην αναπαραγωγή της πεταλούδας και διδακτορικό στην επίδραση της ηλιοφάνειας στο αναπαραγωγικό σύστημα της μύγας». Κουράστηκα πραγματικά. Να αντιδικώ κάθε μέρα με γνωστούς και φίλους για τα αυτονόητα και το βράδυ που γυρίζω σπίτι να αναρωτιέμαι ποιος φούστης μας έφτυσε και καταντήσαμε αυτή τη χώρα περίγελο του πλανήτη.

Από την αυριανή σου κυβέρνηση έχω, λοιπόν, τρελές απαιτήσεις. Στο λέω για να προετοιμαστείς και εσύ και να κάνεις τα κουμάντα σου. Ή για να στο πω διαφορετικά, αν τα θαλασσώσεις κι εσύ και εγκλωβιστείς σε μια διαχειριστική λογική θα είσαι η μοναδική αιτία που θα με αναγκάσει να πάρω την φαμίλια μου και να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια. Ο Αλέξης δεν με αφορά πλέον. Κουτό παιδί χαρά γεμάτο. Οι ακραίοι του εθνολαικισμού με αφήνουν και αυτοί παγερά αδιάφορο. Παλιά γελούσα μαζί τους αλλά πια κουράστηκα να χαζοχαίρομαι με τον κάθε βλαμμένο που νομίζει πως τα φράγκα έρχονται με λιτανείες, ευχέλαια και νομοθετικές πρωτοβουλίες. Καλώς ή κακώς εσύ απέμεινες να αποτελείς τη μοναδική ελπίδα για αυτόν τον τόπο. Γιαυτό σου λέω. Κάνε τα κουμάντα σου από τώρα, διώξε ό,τι σαβούρα έχει απομείνει σε αυτό το κόμμα, κλείσε την πόρτα σου σε κάθε φαντασμένο που νομίζει πως με το να γίνει βουλευτής θα λύσει και το πρόβλημα της ζωής του, βγες επιτέλους στην κοινωνία και άρχισε να μαζεύεις κόσμο. Νέα παιδιά με βιογραφικά και ικανότητες, μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους με εμπειρίες και διάθεση προσφοράς, ανθρώπους της εργασίας, πετυχημένους επιχειρηματίες, άτομα που απλώς στροφάρουν και μπορούν να σε βοηθήσουν στην εκπόνηση και υλοποίηση ενός ρωμαλέου μεταρρυθμιστικού προγράμματος.

Και κάτι τελευταίο. Μάζεψε, επιτέλους, τον Γιακουμάτο, τον Νικήτα και τους άλλους μαιντανούς του κόμματος από τα τηλεποτικά παράθυρα. Το ξέρω πως αυτούς γουστάρουν τα βοθροκάναλα του Πολάκη αλλά έλεος πια. Κοτζάμ αρχηγός κόμματος έγινες και μια εξουσία παραπάνω από τους παπατζήδες της ενημέρωσης την έχεις. Τελοσπάντων. Αυτά τα ολίγα από εμένα. Και που είσαι. Αν, τελικά, φύγω για τα ξένα μην στεναχωριέσαι. Δεν θα σου κρατήσω κακία. Απλά για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου εκεί στα ξένα θα διατηρήσω ως κόρη οφθαλμού αυτό το αμίμητο νεοελληναράδικο τσιτάτο και θα το λεω αντί προσευχής τα βράδια στο κρεβάτι μου: Έ ρε και να ήμουν εγω πρωθυπουργός αυτής της χώρας. Πόσες κλωτσιές θα έριχνα σε όλους αυτούς και πόσα πράγματα θα μπορούσα τελικά να κάνω»! Δεν με λυπάσαι ρε Κυριάκο;