Δύο μέρες σε ένα νησί μου απέδειξαν γιατί η χώρα ναυαγεί

04:31 11/9/2012 - Πηγή: Aixmi

«Στο 51,1% διαμορφώθηκε το μέσο ποσοστό παραβατικότητας σύμφωνα με τους νέους ελέγχους του ΣΔΟΕ το διάστημα 31/8- 3/9. Σε 462 ελέγχους βρέθηκαν συνολικά 236 παραβάτες και διαπιστώθηκαν 1.069 παραβάσεις»….

Αυτή είναι η είδηση, αυτοί είναι οι αριθμοί. Μία γρήγορη ανάγνωση, ένα μειδίαμα, ένα υποτιμητικό ενδεχομένως κούνημα του κεφαλιού και γυρνάμε σελίδα στην εφημερίδα να διαβάσουμε την επόμενη είδηση. Αυτό γινόταν τόσα χρόνια, αυτό γίνεται και σήμερα. Όταν όμως γίνεσαι μάρτυρας των αριθμών, όταν βιώνεις την παραβατικότητα κάποιων

–αγανακτισμέων μάλιστα ως επί το πλείστον- συμπολιτών σου που βγάζουν λάβρους λόγους κατά των πολιτικών, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Αυτό συνέβη το περασμένο Σαββατοκύριακο σε μία εκδρομή σε ένα νησί του Αργοσαρωνικού. Το όργιο παρανομίας ξεκίνησε από τα πρώτα λεπτά στο λιμάνι της Κόστα, απ’ όπου κάποιος πρέπει να πάρει το καΐκι για να περάσει απέναντι. Δέκα λεπτά η διαδρομή, δύο ευρώ το εισιτήριο. Κατά τη διάρκεια του ολιγόλεπτου ταξιδιού ένας κύριος μάζευε το αντίτιμο απλώνοντας απλά τη χούφτα του από επιβάτη σε επιβάτη. Του έδινες το 2ευρω και πήγαινε στον επόμενο. Αν ήθελες ρέστα στα έδινε. Για απόδειξη, όμως, ούτε λόγος. 27 συνολικά επιβάτες- σκέφτομαι – 54 ευρώ ανά μισή ώρα -που κάνει για να φτάσει και να ξαναγεμίσει το καΐκι-… στις 5 ώρες 540 ευρώ αφορολόγητα… Καλή αρχή!

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και πάμε στην παραλία. 8 ευρώ δύο cappuccino freddo χωρίς απόδειξη, βέβαια, και στη συνέχεια δύο μικρά μπουκαλάκια νερό 70 λεπτά το ένα. «Απόδειξη;» λέω στον ταμεία του beach bar. «Για δύο νεράκια;» με ρωτάει έκπληκτος. «Εδώ δύο νεράκια κάνουν 1,40, η απόδειξη που ζητάω σας κάνει εντύπωση;». Δεν του άρεσε το αστείο μου, βαριεστημένα μεν, υποτιμητικά σαν να ήταν ντροπή αυτό που ζήτησα και λίγο νευριασμένα, μου την έδωσε. Έρχεται η ώρα της ξαπλώστρας. 10 ευρώ οι δύο για τις οποίες η κοπέλα μας δίνει μία απόδειξη και … «ξέχασα την άλλη, πάω να σας τη φέρω». Apropos ακόμα μας τη φέρνει…

Το σκηνικό επαναλήφθηκε πάμπολλες φορές μέσα στο διήμερο, είτε σε εστιατόρια όπου φέρνουν το δελτίο παραγγελίας το οποίο είναι τυπωμένο παραπλανητικά να μοιάζει με απόδειξη, είτε σε μπαρ που δεν μπαίνουν καν στον κόπο για να κάνουν παρόμοιου είδους τερτίπια. Και, φυσικά, εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελέσει το ξενοδοχείο στο οποίο όταν πήγαμε να πληρώσουμε ο ξενοδόχος μας έδωσε ρέστα 5 ευρώ περισσότερα από όσα είχαμε υπολογίσει και μας ευχήθηκε «Καλό δρόμο κορίτσια! Άντε γεια σας!» Απόδειξη; Ρωτάω τη φίλη μου… «Δεν κατάλαβες τι έκανε;». Για βοήθησέ με… «Μας έκοψε 5 ευρώ και δεν μας έδωσε απόδειξη». Αυτός είναι δίκαιος σκέφτομαι… Δεν είναι μονοφαγάς. Να κερδίσω εγώ, να κερδίσει και ο πελάτης. Το ότι με την πράξη του χάνει δια της πλαγίας και αυτός και ο πελάτης, ούτε που του περνάει από το μυαλό. Στην επιστροφή η ίδια διαδικασία. Καΐκι, δύο ευρώ στο χέρι χωρίς απόδειξη και όλα καλά.

«Μα τι θες να τσακωθείς; Διακοπές ήρθαμε», αυτή, ήταν η μόνιμη επωδός αυτών των διακοπών. Και της φίλης μου και του φίλου μου και στα ε