Οι φίλοι (;) μας τα ζώα | ΜΙά [ΕΞΩ]ΠΡΑΓΜΑΤΙΚή ΙΣΤΟΡίΑ

02:00 26/10/2013 - Πηγή: Aixmi

Επιτέλους!!! Μόλις κατάφερα να μπω στον κήπο του σπιτιού μου…

- Ήταν, βλέπετε, ο κηπουρός εκεί όλο το απόγευμα σήμερα και κλάδευε δέντρα (μισθούς), κι έτσι με το που έφτασα στην είσοδο της αυλής (Ελλάδα) δυσκολεύτηκα να ανοίξω την πόρτα γιατί οι καμηλοπαρδάλεις (συνδικαλιστές δημόσιοι υπάλληλοι) είχαν αράξει δίπλα της με τις ώρες…
- Τα κατάφερα, λίγο μετά όμως, προχωρώντας, συνάντησα δύο αλιγάτορες (υπουργοί), στέκονταν στα πόδια μου φαρδιοί – πλατιοί, οι οποίοι συζητούσαν για τα νέα επερχόμενα δημοσιονομικά μέτρα.

Δεν τους διέκοψα.
- Πιο κάτω ένα κοπάδι από ζέβρες (τρόικα) είχε επιδοθεί σε ένα πάρτι, χορεύοντας κάτι απαράδεκτα παραδοσιακά γερμανικά τραγούδια… Δεν χωρούσα εύκολα να περάσω, με δυσκολία τα κατάφερα. Δεν έδωσα σημασία.
- Ψύχραιμος έδειξα κι όταν ήρθα αντιμέτωπος με κάτι θρασύδειλες ύαινες (χρυσαυγίτες) που μου έδειχναν τα -δίχως άλλο σάπια- δόντια τους… «Καμμένα χαρτιά», σκέφτηκα, και τους πέταξα κάτι μπανάνες για να βρω δίοδο διαφυγής. Μέχρι να απομακρυνθώ δεν τις έφαγαν, μπορώ όμως εύκολα να φανταστώ τι τις έκαναν αργότερα…
- Τα λιοντάρια πάλι (βουλευτές ΚΑΘΕ λογής), δεν μου έδωσαν σημασία, παρά συζητούσαν ύποπτα μεταξύ τους. Πέρασα από πάνω τους αγγίζοντάς τα κατά λάθος εμφανώς απογοητευμένος. Κι όμως… Έδειχναν χαρούμενα.
- Ο σκύλος μου [μόνιμος κάτοικος] έτρεξε κατά πάνω μου σφόδρα προβληματισμένος.

Όλοι οι παραπάνω, δεν κατέλαβαν απλώς το χώρο του… Επιπλέον, δεν του έδιναν καμία, μα καμία σημασία… Αόρατος ο Ορφέας… Μα, κυρίως, δεν του έδιναν καν φαγητό… Παρτάκηδες, μονοφαγάδες οι «επισκέπτες της ζούγκλας»…

Με τα πολλά, κατάφερα τελικά να φτάσω μέσα στο σπίτι μου…

Ηθικό δίδαγμα: (Όλα) Τα ζώα δεν είναι κατ’ ανάγκη φίλοι μας, όμως πολλοί από τους φερόμενους ως φίλους μας είναι μεγάλα (και απαίδευτα) ζώα…

(*σημ.: στη φωτο, αποκλειστική άποψη του κήπου, όπως τον αντίκρισα μπαίνοντας στην αυλή)

*Follow on Twitter: @VagLiak