Στα… κάγκελα οι τοπικές κοινωνίες για τα στρατόπεδα

12:05 27/3/2012 - Πηγή: Aixmi

Καμία έκπληξη. Η δρομολόγηση δημιουργίας χώρων προσωρινής κράτησης μεταναστών, που ανακοίνωσε ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, προσκρούσει στη σθεναρή αντίσταση των τοπικών αρχόντων, που δε θέλουν να δουν τις περιοχές τους να επωμίζονται κομμάτι του «βάρους» του οξύτατου προβλήματος της λαθρομετανάστευσης.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ανέλυσε στους εκπροσώπους των περιφερειών το σχέδιο:

* Τρία κέντρα κράτησης σε κάθε μία από τις Περιφέρειες της ηπειρωτικής χώρας.

* Για κάθε χώρο κράτησης θα δημιουργούνται

ανεξάρτητα αστυνομικά τμήματα που θα στελεχώνονται από 150 νέους αστυνομικούς.

* Για κάθε 250 μετανάστες θα αντιστοιχούν 70 άτομα ως προσωπικό ασφαλείας.

Συνολικά οι νέες θέσεις εργασίας που θα ανοίξουν ανά περιφέρεια υπολογίζονται στις χίλιες.

Για την εκπόνηση του σχεδίου υπάρχουν εξασφαλισμένα κοινοτικά κονδύλια ύψους 250 εκατ. ευρώ για την τριετία 2011 – 2013.

Οι περιφερειάρχες έχουν τώρα μία εβδομάδα διορία να απαντήσουν αν αποδέχονται τη δημιουργία των κέντρων και να προτείνουν τους ενδεδειγμένους χώρους. Τι θα κάνουν;

Θα ισχύσει ο κανόνας «μακριά από μένα και όπου θέλει ας είναι»;

Θα επικρατήσουν οι κομματικές σκοπιμότητες και οι τοπικιστικοί λαϊκισμοί; Οι πρώτες αντιδράσεις δεν αφήνουν πολλά περιθώρια.

Αναμφισβήτητα, ο βαθμός αξιοπιστίας της Πολιτείας βρίσκεται στο ναδίρ. Το θέμα είναι λεπτό και οι φόβοι των τοπικών κοινωνιών εν πολλοίς δικαιολογημένοι. Παρά το γεγονός, δε, ότι η συζήτηση για δημιουργία χώρων κράτησης παράνομων μεταναστών χρονίζει, οι περιφερειάρχες καλούνται μέσα σε ελάχιστο χρόνο να λάβουν μία τόσο σοβαρή απόφαση.

Μπορεί, όμως, αυτό να συνιστά λόγο για ένα στείρο και ξερό «όχι»;

Η παράνομη μετανάστευση μπορεί να πλήττει βασικά τα αστικά κέντρα, με επίκεντρο την καταταλαιπωρημένη Αθήνα, συνιστά όμως πρόβλημα εθνικό. Πάνω σε αυτή τη βάση θα πρέπει να προσδιορίσουν και το κριτήριο με το οποίο θα λάβουν τις αποφάσεις τους. Από την άλλη, η κυβέρνηση θα πρέπει να παράσχει όλες τις διασφαλίσεις ώστε να τις πείσει και, βέβαια, να μην επιβεβαιώσει τους φόβους περί διάχυσης του προβλήματος σε ολόκληρη τη χώρα. Θα τα καταφέρει;