Στη σκιά των σκληροπυρηνικών του Ιράν, οι πανηγυρισμοί για την πυρηνική συμφωνία

10:54 17/7/2015 - Πηγή: Aixmi

Χιλιάδες Ιρανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους της Τεχεράνης για να γιορτάσουν τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, αποδεικνύοντας ότι ο λαός βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής όσον αφορά τη ψυχολογία του. Αν και παραμένουν ακόμη οι αβεβαιότητες για το μέλλον της οικονομίας αλλά και για την περιφερειακή ασφάλεια, η ευτυχία επέστρεψε σε έναν λαό που είχε αναγκαστεί να απέχει από το δημόσιο βίο για σχεδόν μια δεκαετία. Μετά από χρόνια πολιτικής έντασης και διαμάχης στο εσωτερικό της χώρας, οι Ιρανοί βλέπουν τις συμφωνίες της Βιέννης ως μία ιστορική ευκαιρία για να λήξει το κράτος – παρία στην

πολύπαθη χώρα τους.

«Αυτή η συμφωνία θα ωφελήσει τα παιδιά μας», δήλωσε ο παιδοψυχολόγος Μασίντ, 40 ετών , ο οποίος συμμετείχε στις εορταστικές εκδηλώσεις στην πλατεία Βάλι Ασρ μαζί με τον 6χρονο γιο του. «Εύχομαι να βιώσουν μία ζωή χωρίς καθημερινά προβλήματα και «πονοκεφάλους». Ίσως μπορέσουν να ξεφύγουν από τον πόνο που ζήσαμε τα τελευταία 10-20 χρόνια. Ίσως ποτέ δεν θα μάθουν πως είναι να ζουν κάτω από τη σκιά του πολέμου».

Πριν από την εορταστική ατμόσφαιρα στους δρόμους την περασμένη Τρίτη, πολλοί Ιρανοί έμειναν πολλές ώρες κολλημένοι στις τηλεοράσεις τους ακούγοντας τις ομιλίες των προέδρων Χασάν Ρουχανί και Μπαράκ Ομπάμα. «Ξαφνικά είδαμε τον Μπαράκ Ομπάμα στην κρατική τηλεόραση σε ζωντανή μετάδοση», δήλωσε ο Μαχίν, ένας 58χρονος συνταξιούχος εκπαιδευτικός. «Απλά φανταστείτε το Ιράν να μεταδίδει ζωντανά την ομιλία του προέδρου του «Μεγάλου Σατανά». Είναι ένας ήρωας … Ο ίδιος πιστεύει ότι το να έχει κανείς εξελιγμένα όπλα δεν είναι λόγος για να επιτεθείς σε χώρες και να καταστρέψεις τις ζωές των ανθρώπων, όπως έκαναν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν».

Εκτός από τα εγκωμιαστικά σχόλια για τις ομάδες διαπραγμάτευσης, πολλοί ήταν εκείνοι που εξέφρασαν την ελπίδα ότι η συμφωνία για τα πυρηνικά θα επιτρέψει στην κυβέρνηση Ρουχανί να ακούσει το αίτημα των πολιτών για περισσότερες κοινωνικές ελευθερίες. Ο Χούμαν , 34 ετών, ήταν ανάμεσα στους διαδηλωτές που φώναζαν συνθήματα υπέρ των ηγετών του λεγόμενου «Πράσινου Κινήματος» Μιρ Χουσεΐν Μουσαβί και Μεχντί Καρουμπί, οι οποίοι βρίσκονται σε κατ “οίκον περιορισμό από το 2011. «Ξεκινώντας από τώρα, η κυβέρνηση θα πρέπει να σκεφτεί την πολιτική της ανάπτυξης και της δημοκρατίας», είπε. «Αν ο Ρουχανί δεν μπορέσει να το κάνει, αν δεν μπορέσει να σταθεί απέναντι στους εξτρεμιστές και να μιλήσει τη γλώσσα του λαού, τότε αυτή η συμφωνία ήταν όλα για το τίποτα».

Αν και οι πολίτες περιμένουν να ακούσουν τον Ρουχανί να προχωράει σε εξαγγελίες που θα ικανοποιούν τις αιτιάσεις του, υπάρχουν ενδείξεις ότι ο πρόεδρος του Ιράν εξακολουθεί να αντιμετωπίζει αντίσταση από τις σκληροπυρηνικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας του. Πολλοί Ιρανοί ανησυχούν επίσης ότι η διαφθορά στους θεσμούς θα κατευθύνει τα οικονομικά οφέλη από την άρση των κυρώσεων στις τσέπες της άρχουσας ελίτ.

Αν και η είδηση της συμφωνίας έφθασε στην Τεχεράνη τα ξημερώματα της 14ης Ιουλίου, τα πρωτοσέλιδα των μεγαλύτερων εφημερίδων κατέγραψαν και τις τελευταίες στιγμές των διαπραγματεύσεων. Οι οικονομικές εφημερίδες επικεντρώθηκαν στο μέλλον της ιρανικής οικονομίας μετά την άρση των κυρώσεων. Πολλά πρωτοσέλιδα άρθρα, αναφέρθηκαν και στο ενδεχόμενο κατασκευής ενός αγωγού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη καθώς και την επανέναρξη των πετρελαϊκών εξαγωγών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στις 15 Ιουλίου, στο κύριο άρθρο της μετριοπαθούς εφημερίδας «Σαργκ» ο ιρανός διανοούμενος Σαντέγκ Ζιμπακαλάμ συνέκρινε την πυρηνική συμφωνία με τρία άλλα σημεία καμπής στην ιστορία της Ισλαμικής Δημοκρατίας: Την κατάληψη της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη το 1979, την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ το 1980, και την εκλογή του μεταρρυθμιστή Προέδρου Μοχάμεντ Χαταμί το 1997, η οποία σηματοδότησε μεγαλύτερες κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες.

Σύμφωνα ωστόσο με τον Ζιμπακαλάμ, η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας «δεν μπορεί να οδηγήσει υποχρεωτικά σε πολιτικές εξελίξεις και στο άνοιγμα της κοινωνίας των πολιτών», όπως ακριβώς, και η άρση των κυρώσεων από μόνη της δεν μπορεί να βοηθήσει τη δυσλειτουργική οικονομία του Ιράν. «Η θεραπεία για την οικονομία μας δεν είναι η άρση των κυρώσεων, αλλά τα βήματα που έχουν ακολουθήσει η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Τουρκία, η Ινδία, η Μαλαισία και άλλες χώρες: το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης του Adam Smith» επισήμανε.

Αν και μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, οι περισσότεροι πολίτες εμφανίζονται ικανοποιημένοι με τις ευκαιρίες που πιστεύουν ότι θα «γεννήσει» η πυρηνική συμφωνία. Πολλοί αναμένουν ότι η άρση των κυρώσεων θα βελτιώσει αρκετά το βιοτικό τους επίπεδο, ακόμα και αν η πολιτική ελίτ του Ιράν εξακολουθεί να γίνεται πλουσιότερη.

«Όταν η κυβέρνηση έχει χρήματα, αυξάνει τα δάνεια και τις συνταξιοδοτικές παροχές», δηλώνει ο Χουσάνγκ, ένας από τους συνταξιούχους που κατέβηκε να πανηγυρίσει στους δρόμους. «Οι μισθοί των εργαζομένων βελτιώνονται. Οι συντάξεις των πολιτών βελτιώνονται. Η κυβέρνηση επενδύει σε περισσότερες θέσεις εργασίας … Να πουλήσουμε πετρέλαιο και να πάρουμε χρήματα, ώστε η κυβέρνηση να είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση. Οι ζωές όλων μας θα βελτιωθούν».

Πηγή: Guardian