Έκθεση ζωγραφικής του Ν. Πανταζή στο ΟΥΗΛ

19:10 6/9/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου, στις 20.00, εγκαινιάζεται στην ισόγεια αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου ΟΥΗΛ η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Νίκου Πανταζή. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου και θα είναι ανοιχτή από Δευτέρα – Σάββατο, 10:00-14:00 & 18:00-22:00.

Ο Νίκος Πανταζής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970. Είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός, ζωγράφος και μουσικός. Δραστηριοποιείται στην πόλη της Λάρισας τα τελευταία 17 χρόνια

κι έχει δική του κατασκευαστική εταιρία. Ζωγραφίζει με λάδι σε καμβά από μικρή ηλικία. Έχει πάρει μέρος σε δυο πανελλήνιους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς το 1986 και το 1987, αποσπώντας το πρώτο βραβείο, ενώ αργότερα συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Ρόδο. Το 1996 αποφοίτησε από το τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αμέσως μετά δραστηριοποιήθηκε στον κατασκευαστικό κλάδο, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική. Η τέχνη από τα πρώτα του χρόνια χαρακτηρίζει τη ζωή του, αλλάζει μορφές, συνδυάζεται με την επιστήμη, αλλά η πραγματική του αγάπη πάντοτε θα είναι η ζωγραφική. Στα έργα του έχει τεχνικές και θεματικές επιρροές από την κλασική ζωγραφική, τις οποίες παρουσιάζει με σύγχρονο τρόπο. Δημιουργεί παραστάσεις με τοπία, νεκρές φύσεις και συμβολικές συνθέσεις. Χρησιμοποιεί αποκλειστικά λάδι σε καμβά αλλά και μολύβι – κάρβουνο σε χαρτί. Εκφράζεται μέσα από το μαγικό ρεαλισμό, χρησιμοποιεί στοιχεία του σουρεαλισμού με εικόνες του εφικτού, εξερευνά τη ζωή με την έκφραση των προσώπων και των πραγμάτων. Αγαπά το τοπίο, το ελληνικό έντονο φως το οποίο τις περισσότερες φορές αλλοιώνει τα χρώματά του. Η λογική παράσταση, συνυπάρχει με το φανταστικό, αλλά και με το λογικό ή και το παράλογο συναίσθημα. Το θέμα αποτυπώνεται πάντοτε αντικειμενικά, κυριαρχεί η σύνθεση και η προσπάθεια της έκφρασης ιδεών μέσω του στησίματος του έργου και του θεατρικού του ύφους. Η έντονη χρήση του μαύρου χρώματος στη σκιά αλλά και στο φως είναι απαραίτητο στοιχείο της εικόνας του, μοναδικό και κυρίαρχο συστατικό στο ελληνικό του τοπίο.