Αγαπητοί μου συμπολίτες… Παρακαλώ τρομοκρατηθείτε!

07:46 12/9/2024 - Πηγή: Emea.gr

Τον τελευταίο καιρό και στον απόηχο των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, εκτός από τις φονικές μεγαφωτιές και τη ξηρασία, ένας άλλος (όχι νέος) όρος μπήκε στην καθημερινότητά μας: Η λειψυδρία. Μια λέξη καθόλου άγνωστη στην πραγματικότητα για τους Ελληνες αφού το φαινόμενο είχε κάνει την εμφάνισή του ξανά στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και είχε ταράξει συθέμελα τη ζωή μας, όταν ένα πρωί κυβέρνηση, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα (τότε δεν υπήρχαν σάιτ και κινητά) μας είπαν ξεκάθαρα: «το νεράκι ”πνέει τα λοίσθια”.

Προσέχετε για να έχετε».

Η ξηρασία και η παρατεταμένη λειψυδρία που προκλήθηκαν από την ανομβρία, η οποία σημειώθηκε στα τέλη του 1980 και στις αρχές του 1990 προκάλεσε πολύ σοβαρό πρόβλημα και τρομοκράτησε τους Ελληνες  -και ιδιαίτερα τους Αθηναίους. Ο φόβος ότι θα πούμε το νερό νεράκι άρχισε να πλανάται, ειδικά πάνω από το λεκανοπέδιο της Αττικής, αφού τα δημοσιεύματα των εφημερίδων και τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων μιλούσαν για καλλιέργειες και δάση πέριξ της Αθήνας που στέγνωσαν, για ποτάμια που στέρεψαν και για βομβαρδισμούς σύννεφων, ως ύστατη λύση στο πρόβλημα που σιγά σιγά θα μας έφτανε στον θάνατο. (Πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας υπήρξε το περίφημο «Νερό, μόνο για 62 μέρες»).

Εκείνη την εποχή, οι πολίτες πραγματικά ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις για προσοχή και πειθάρχησαν στα μέτρα ατομικής ευθύνης (άλλος αγαπημένος όρος που πολύ-φορέθηκε με το ξέσπασμα της πανδημίας της Covid-19) τα οποία επέβαλε η κυβέρνηση. Οι χρονιές με τη μεγαλύτερη ξηρασία που έχουν καταγραφεί ποτέ ήταν το 1989, το 1990 και το 1991 γιατί από το 1988 ως το 1995 πρώτον, έβρεχε με το σταγονόμετρο και δεύτερον, γιατί σε κλίμα… «πασοκικό» θεωρούσαμε ότι όλα μάς ανήκουν, όλα τα έχουμε πολύ, τίποτα δεν μας απειλεί και δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφ@λ@ νεκροθάφτη.

Αποκτήσαμε σπίτια με κήπους και μεζονέτες με πισίνες και σπαταλούσαμε αδιάφορα το ύψιστο φυσικό αγαθό, που αποδείχτηκε, ότι κι αυτό το έρημο κάποτε τελειώνει, αν κάνουμε αλόγιστη χρήση. Μόνο που αυτό το οποίο έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη για να επιβιώσουμε, το νερό, είχε αρχίσει να στερεύει. Κι αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο σοκ.

Τότε δόθηκαν οδηγίες στους πολίτες για το τι πρέπει να προσέχουν και η κυβέρνηση πήρε πολύ αυστηρά μέτρα για να σταματήσει η σπατάλη του νερού. Οι διαφημιστικές καμπάνιες έδιναν κι έπαιρναν «Προσέχουμε για να έχουμε» «δεν γεμίζουμε πισίνες», «δεν πλένουμε τα αυτοκίνητα με το λάστιχο», «δεν πλένουμε τα πεζοδρόμια», «κλείνουμε τη βρύση όταν βουρτσίζουμε τα δόντια μας και την ανοίγουμε πάλι όταν ξεπλένουμε το στόμα μας», «τρίβουμε τα πιάτα και μετά ανοίγουμε τη βρύση» κτλ. κτλ.

Η προσπάθεια αυτή είχε αντίκρισμα και η κατανάλωση νερού μειώθηκε κατά 25%. Η λειψυδρία του ’90 δεν ήταν η τελευταία, αφού και το 2008 η ποσότητα του νερού στη λίμνη του Μαραθώνα και του Μόρνου, της τεχνητής λίμνης που υδροδοτεί μαζί με τον Εύηνο την Αττική, είχαν μειωθεί δραματικά και άγγιξαν τα 419 εκατ. κυβικά μέτρα, ποσότητα που επαρκούσε για την υδροδότηση της Αττικής για έναν μόνο χρόνο. (Και να φανταστεί κανείς ότι είχε προηγηθεί και η εκτροπή του ποταμού Εύηνου προς τον ταμιευτήρα του Μόρνου και το μεγάλο υδροδοτικό έργο της κατασκευής σήραγγας και φράγματος το 2021).

Τώρα όμως τί γίνεται;

Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά βρισκόμαστε αντιμέτωποι ξανά με το πρόβλημα της λειψυδρίας. Τώρα μαθαίνουμε ότι το νερό που υπάρχει φτάνει για τέσσερα χρόνια, αλλά η ξηρασία δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά τον κόσμο όλο, αφού η κλιματική αλλαγή δεν είναι πια μόνο θέμα έκθεσης στα σχολεία, αλλά μια δεινή πραγματικότητα που έχει πλέον απτά ερείσματα και προεκτάσεις.

Γι’ αυτό αγαπητέ μου συμπολίτη, μην περιμένεις να σου έρθει μήνυμα από το 112, μην περιμένεις τον Πρωθυπουργό, τα αρμόδια υπουργεία και την Πολιτική Προστασία να σου «τραβήξουν το αυτί» και να σου πουν τι οφείλεις να κάνεις και τι όχι να για να μην βρεθείς χωρίς νερό, στην πραγματικότητα δηλαδή χωρίς ζωή.

Απλό, απλούστατο. Δεν τα περιμένουμε όλα από τους άλλους και δεν κατηγορούμε πάντα τους άλλους για την «κακή μας μοίρα». Μην σπαταλάς το νερό. Μην το αφήνεις να τρέχει από τη βρύση χωρίς λόγο, πήγαινε το αυτοκίνητό σου για πλύσιμο λιγότερες φορές και μόνο σε ειδικό πλυντήριο, μάθε τα παιδιά σου να πλένουν τα δόντια τους όπως πρέπει. Με τον κορονοΐό τα ίδια δεν έκανες;

Οι κρίσεις θέλουν σωστή διαχείριση και εκτός του ότι δεν χρειάζεται να έχεις οκτώ πτυχία για να καταλάβεις τις υποχρεώσεις σου απέναντι στον πλανήτη και την ανθρωπότητα, εν πάση περιπτώσει αρκετές σοβαρότατες κρίσεις -όλων των ειδών- αντιμετωπίσαμε τα τελευταία χρόνια, δεν θα έπρεπε κάτι να έχουμε μάθει;  

Ατομική ευθύνη «αγαπητέ μου συμπολίτη» και αν συνήθισες να το κοροϊδεύεις αυτό, σου έχω άσχημα νέα. Η ζωή σου όλη, σε όλες τις εκφάνσεις της, οι σχέσεις, η καθημερινότητα, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο ζήτημα που διαχειρίζεσαι, όλα είναι απόλυτα συνυφασμένα με αυτήν. 

Στην έλλειψη νερού δεν θα ψοφήσει μόνο η κατσίκα του γείτονα αλλά και η δική σου. Δεν κινδυνεύει μόνο η Ελλάδα. Κινδυνεύει η Γη, η ζωή μας, η ποιότητα αυτής.

Ανάλαβε τη δική σου ευθύνη λοιπόν, το μερίδιο που σου αναλογεί.

Ζήσε  -και άσε τους άλλους να ζήσουν.