Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΤΕΣΣΕΡΙΣ»

07:13 18/1/2013 - Πηγή: Matrix24

Πολύ φασαρία για το τίποτε. Ως ήταν αναμενόμενο, ο μόνος πολιτικός ο οποίος παραπέμπεται για τη λίστα Λαγκάρντ είναι ο Γ. Παπακωνσταντίνου. Κι αυτός για να μην ξεφτιλιστεί εντελώς ο πολιτικός κόσμος. Επειδή, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, έπρεπε κάποιος να πληρώσει. Και την πλήρωσε αυτός που ζήτησε και έφερε τη λίστα. Κατά κάποιο τρόπο τιμωρείται για την αναστάτωση που έφερε στο δημόσιο βίο η λίστα, με την ταυτόχρονη αποκάλυψη ότι το κυβερνητικό-κομματικό σύστημα είναι ανίκανο να διερευνήσει το περιεχόμενο της και το κράτος να εισπράξει τα νόμιμα από τους φοροφυγάδες.

Μάλιστα, και νομίζω

ότι εδώ είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο της ψηφοφορίας, αν είχε προκριθεί η πρόταση να στηθούν τρεις κάλπες, μία για κάθε κομματική πρόταση όπως είχαν διαμορφωθεί, ούτε ο Γ. Παπακωνσταντίνου θα παραπέμπονταν! Αυτό δείχνει η ανάλυση των αριθμών. Από τους 294 ψηφίσαντες, υπέρ της παραπομπής Παπακωνσταντίνου ψήφισαν 265. Έχοντας ως δεδομένο ότι η αντιπολίτευση, η οποία σύσσωμη ζήτησε την παραπομπή Παπακωνσταντίνου, αριθμεί 128 βουλευτές (περιλαμβάνονται και οι τρεις διαγραμμένοι από τη ΔΗΜΑΡ και ο Ν. Νικολόπουλος της Ν.Δ.), από τους βουλευτές της συγκυβέρνησης υπέρ της παραπομπής Παπακωνσταντίνου ψήφισαν μόνον 137, από τους 164 που διαθέτουν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Από την ανάλυση λοιπόν των αριθμών, περιλαμβανομένων και των απόντων, προκύπτει ότι με μικρή απόκλιση περίπου 30 βουλευτές της συγκυβέρνησης δεν ψήφισαν την πρόταση. Λογικό είναι να πιστεύουμε ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αυτοί που δεν ψήφισαν υπέρ της παραπομπής του Παπακωνσταντίνου. Δεν ξέρω αν το μετάνιωσαν, ιδίως μετά την τροπή που πήρε η υπόθεση που έδειξε αφενός ότι η αλλοίωση έγινε από τον Ι. Διώτη, και αφετέρου ότι δεν είχε το ισχυρό κίνητρο να το πράξει αφού οι εξαδέλφες του δήλωσαν ότι τα χρήματά τους δικαιολογούνται και έχουν φορολογηθεί. Πάντως σίγουρα καταδεικνύει ότι πλέον είναι αρκετοί οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που πιστεύουν ότι το κόμμα τους τουλάχιστον βιάστηκε να ρίξει στην πυρά τον πρώην σύντροφό τους.

Κατά τα λοιπά, για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, υπέρ της παραπομπής του φαίνεται ότι ψήφισαν όλοι οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, ενώ αρνήθηκαν να τον παραπέμψουν όλοι οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Δεν φαίνεται να υπήρξε, ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πλευρά, καμμία διαρροή. Ο φόβος πτώσεως της κυβερνήσεως απεδείχθη πως ήταν ο καλύτερος συνήγορος του ετέρου, ως εκ της θέσεως του στο υπουργείο Οικονομικών, διαχειριστή της λίστας Λαγκάρντ. Αυτό μπορεί να διέσωσε τον Βενιζέλο από προσωπικές ποινικές ευθύνες -που εκ πρώτης όψεως και με τα μέχρι τούδε δεδομένα δεν φαίνεται, είναι η αλήθεια, να έχει- όμως η ακραία πόλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ στρατηγικά εγκλωβίζει το ΠΑΣΟΚ στη δεξιά στρατηγική του Σαμαρά, ανατινάζοντας τις γέφυρες με την υπόλοιπη αριστερά, κάτι που δεν συμβαίνει με τη ΔΗΜΑΡ, η οποία κινείται περισσότερο ευέλικτα.

Γινόμενος, εξ ανάγκης, ο Βενιζέλος όμηρος των συνεταίρων του στην κυβέρνηση, παρέχει τη δυνατότητα στη Ν.Δ. και τη ΔΗΜΑΡ, στις επόμενες εκλογές, να λεηλατήσουν το ΠΑΣΟΚ εκλογικά, η μεν πρώτη αποσπώντας κεντροδεξιούς ψηφοφόρους του, η δε δεύτερη κεντροαριστερούς. Δεν είναι τυχαίο ότι Σαμαράς και Κουβέλης αρνήθηκαν να υπερασπιστούν οι ίδιοι τον Βενιζέλο στη Βουλή. Θέλουν να περάσουν, υποδόρια στην κοινωνία, το μήνυμα, και σ’ ένα σημαντικό βαθμό το καταφέρνουν, ότι είναι αναγκασμένοι να μην παραπέμψουν τον Βενιζέλο προκειμένου να μην πέσει η κυβέρνηση. Βέβαια αυτή η τακτική δεν ζημιώνει μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη Ν.Δ. και τη ΔΗΜΑΡ, στο ηθικό τουλάχιστον επίπεδο της πολιτικής -κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στις μέρες μας- και πιθανότατα θα το βρουν μπροστά τους.

Για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Λουκά Παπαδήμο τα αποτελέσματα ήταν περίπου αναμενόμενα. Μεγαλύτερη έκπληξη είναι οι 63 ψήφοι που πήρε ο Λ. Παπαδήμος από τις 80 του Γ. Παπανδρέου. Ο Παπαδήμος δεν είναι πολιτικός, εκλήθη να φέρει εις πέρας ένα έργο σε συγκεκριμένο χρόνο, και το κυριότερο δεν γνώριζε για τη λίστα Λαγκάρντ. Παρόλα αυτά υπήρξαν περίπου 20 βουλευτές της Ν.Δ. που συμπαρατάχθηκαν με τη Χρυσή Αυγή και τον Καμμένο και ζήτησαν να παραπεμφθεί. Η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι ένα τμήμα, πολιτικά καθυστερημένο, της συντηρητικής φιλελεύθερης παράταξης τείνει ευήκοο ους στις θεωρίες συνομωσίας και διακατέχεται από αισθήματα μίσους κατά των τραπεζιτών. Στρατηγικά, η όσμωσή του με το «μαύρο μέτωπο» των Καμμένου-Μιχαλολιάκου, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στον Αντ. Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία.

Την παραπομπή Παπανδρέου φαίνεται να ψήφισαν περίπου 40 βουλευτές της Ν.Δ., κάτι που δικαιολογείται, αφού ο Γ. Παπανδρέου είναι πολιτικός, εξελέγη με τη λαϊκή ψήφο πρωθυπουργός, επί των ημερών του η χώρα μπήκε στο μνημόνιο, ενώ δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και το γεγονός ότι οι Παπανδρέου αποτελούν ιστορικό αντίπαλο της δεξιάς παράταξης. Το θετικό για τον Παπανδρέου, από αυτή την ψηφοφορία, είναι ότι δεν του καταλόγισαν ευθύνες οι βουλευτές της αριστεράς, οι οποίοι είναι και οι κύριοι εκφραστές του αντιμνημονιακού μετώπου. Σε τουλάχιστον ηθικό επίπεδο αυτό είναι σημαντικό για τον Γ. Παπανδρέου, ενώ πιο σημαντικό, πολιτικά, είναι το γεγονός ότι την παραπομπή του ζήτησαν βουλευτές από τη δεξιά και την ακροδεξιά-φασιστική παράταξη, που ανέκαθεν διατηρούν ανοιχτούς λογαριασμούς με την Κεντροαριστερά.

Σημειώνω εδώ ότι αναφέρομαι σε 20 και 40 βουλευτές της Ν.Δ., που παρεξέκλιναν της κομματικής γραμμής, επειδή οι μεν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισαν επιδεικτικά μάλιστα στην κάλπη της Χρυσής Αυγής και των ΑΝ.ΕΛ, τα δε κόμματα της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) είχαν δηλώσει ότι θα ρίξουν λευκό για τους Παπανδρέου-Παπαδήμο, το ίδιο έπραξαν και οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, και, εκ παραδόσεως, οι αριστεροί βουλευτές ακολουθούν πιστά την κομματική γραμμή.

Επί της ουσίας, των ποινικών δηλαδή ευθυνών για τη λίστα Λαγκάρντ, ο Γ. Παπακωνσταντίνου δύσκολα θα μπορέσει να δικαστεί, ακόμη κι αν παραπεμφθεί, από τακτικό ή Ειδικό Δικαστήριο. Αν αποδειχθεί ότι όντως τα χρήματα των συγγενών του ήταν καθ’ όλα νόμιμα και την αλλοίωση την έκανε ο Ι. Διώτης, τότε το αδίκημα, ακόμη κι αν δεν έχει παραγραφεί, είναι πλημμέλημα. Άνθρακες λοιπόν ο θησαυρός. Τζάμπα η τετράμηνη ταλαιπωρία. Μία ακόμη ήττα για το πολιτικό σύστημα. Αντί να κάνει μία εξεταστική επιτροπή για όλα τα πολιτικά πρόσωπα, που δύσκολα κάποιος θα μπορούσε να την αρνηθεί, χωρίς να εκτεθεί, και μετά να αναζητήσει, εφόσον προέκυπταν, ποινικές ευθύνες, προτίμησε να βαδίσει τον ποινικό δρόμο της πολιτικής και οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Τουλάχιστον, ας ερευνήσουν τώρα τα πρόσωπα που βρίσκονται σε αυτή (της Λαγκάρντ) και τις άλλες λίστες, και ας εισπράξουν κάποια χρήματα για τα δημόσια ταμεία από όσους αποδεδειγμένα φοροδιαφεύγουν. Και είναι πολλοί αυτοί…