Τα οχυρά του Καμίνη

07:03 7/5/2013 - Πηγή: Matrix24

Μια βόλτα στο Αθηναϊκό κέντρο τις μέρες του Πάσχα μου υπενθύμισε μελαγχολικά ότι ανάπηρες γνώσεις, δημόσια φλυαρία, άγαρμπος αισθητισμός και ασυνάρτητος λαϊκισμός καλύπτουν το προφανές. Η πρωτεύουσα της χώρας δεν μπορεί σήμερα να είναι μια πόλη ζεστή και οικεία, καλαίσθητη και χαρούμενη. Είναι η ραγισμένη σκοτεινή βιτρίνα της κρίσης που μαστίζει τη χώρα.

Με το κέντρο της πόλης βουλιαγμένο στην υποκρισία και την αυταπάτη, βαθμιαία ερημωμένο από τον κόσμο της σταθερής εργασίας και του λειτουργικού εμπορίου, ένα αστικό τοπίο

κουρεμένο από ελπίδα και χρεωμένο από λάθη δεκαετιών. Ένα παραμελημένο σημείο της χωροκοινωνικής γεωγραφίας αφιλόξενο και ταυτόχρονα γεμάτο με τόσους ξένους, που παραδέρνει οριακά ανάμεσα στην ανομία και τη παρακμή. Και που, παράλληλα, δοκιμάζει την αντοχή, την αξιοπρέπεια, την έλλογη συμπεριφορά των κατοίκων του.

Θα μου πείτε σιγά τη διαπίστωση! Δικαίως. Κανείς δεν έχει αμφιβολίες ότι η κατάντια της Αθήνας είναι και αποτέλεσμα της απουσίας, της λούφας, της εθελοτυφλίας, της ανοχής και του νταραβεριού της πολιτικής εξουσίας. Μήπως όμως είναι συνυπεύθυνη για το σημερινό της χάλι και η δημοτική της αρχή; Έτσι κι αλλιώς πριν εκδηλωθεί η κρίση το κέντρο της πόλης σταδιακά υποβαθμιζόταν μέχρι να το αποσυνθέσουν εντελώς τα φαινόμενα της δημόσιας χρεωκοπίας.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, πέρα από χρέη και προβλήματα, τι κληροδότησαν στη πρωτεύουσα μέσα σε μια 20ετία οι κολοσσοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σαν τη Ντόρα, τον Αβραμόπουλο και τον Κακλαμάνη; Δεν ήταν η δική τους ολιγωρία, αδράνεια, ρουτίνα μαζί με τη ξιπασιά της πρωτοκλασάτης πολιτικής πριμαντόνας που άφησε πίσω της χαλάσματα;.

Λες και το άβατο των κάθε λογής «μπαχαλάκηδων» στα Εξάρχεια, το ακροδεξιό μπούνκερ στο προαύλιο του Αγ. Παντελεήμονα, η μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε ρυπαρή χωματερή εξαθλιωμένων αστέγων και μεταναστών, δημιουργήθηκαν επί θητείας εξωγήινων στη Δημαρχία.

Γι αυτό και μου φαίνεται, περισσότερο από άδικο, απολύτως εξοργιστικό να φορτώνονται πανταχόθεν τα δεινά της πόλης στο σημερινό της δήμαρχο. Το χειρότερο είναι ότι τον επικρίνουν οι οπαδοί της πελατειακής εξαχρείωσης και τον χλευάζουν οι βολεμένοι του παρωχημένου νεοπλουτισμού των προαστίων.

Λένε γι αυτόν ότι δεν διαθέτει τη πυγμή πρωταθλητή, τη ψυχοσύνθεση ήρωα και τη στόφα ηγέτη που έχει ανάγκη η πρωτεύουσα. Ευτυχώς, γιατί τέτοιες επικοινωνιακές καρικατούρες δοκιμάστηκαν και τα ‘καναν μαντάρα πριν σαλτάρουν στο πι και φι στο εξιλεωτικό σκαρί τη κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Αντίθετα. ο Καμίνης ως σοβαρός άνθρωπος και επιστήμονας δεν είναι κλητήρας συμφερόντων. Μοιάζει ξενέρωτος αλλά δεν είναι ανίκανος, φέρνει σε χαλαρό αλλά δεν είναι οκνηρός. Κάθε άλλο. Και επειδή δεν προέρχεται από κομματικό σόι δεν κοιτάει μόνο το βραχυπρόθεσμο πολιτικό όφελος που του προσφέρει το σημερινό πόστο του. Σέβεται το δημόσιο χώρο, επιμένει στη σταθεροποίηση της νομιμότητας και του κράτους δικαίου, υλοποιεί τις συνταγματικά δημόσιες πολιτικές προς κάθε κατεύθυνση.

Με δυο λόγια εκτελεί με ευθύνη και παρρησία τη λαϊκή εντολή των δημοτών που τον εξέλεξαν, Αυτό το πεδίο της εφαρμογής των νομών ανέδειξε και υπηρετεί στα δυόμισι χρόνια της θητείας του. Αδιακρίτως αλλά δίχως αυταρχισμούς. Σφραγίζει τη «βίλα Αμαλία» και στέλνει όσους θέλουν να πουλήσουν υπαίθριο σόου ρατσιστικής φιλανθρωπίας για παραστάσεις στα γραφεία τους. «Η πρώτη μεταρρύθμιση στη χώρα είναι η εφαρμογή των νόμων» δηλώνει και σωστά.

Αν αυτή η χώρα και ειδικότερα αυτή η πόλη εκτροχιάστηκε προς την στέρηση και την απόγνωση, ανάμεσα στα άλλα ευθύνεται και περιφρόνηση των διατάξεων, των κανονισμών των νόμων ακόμα και των συνταγματικών προβλέψεων. Και όμως η δίκαια και δημοκρατική εφαρμογής τους, αποτελεί πλέον το τελευταίο ωφέλιμο πεδίο για την αναζωογόνηση της προσδοκίας ανάδυσης από το καταποντισμό .

Ειδάλλως πάμε ντουγρού προς τη κυριαρχία των παραγωγών παρακμής, τραμπουκισμών, αυθαιρεσίας και παρανομίας υπό τη κάλυψη των κρυπτόμενων , μεταμφιεσμένων και ιδιοτελών χορηγών τους. Και σε απέναντι σε αυτό το απειλητικό μπουλούκι που μας ωθεί προς το γκρεμό , πιστεύω ότι ο Καμίνης στήνει λειτουργικά αναχώματα υπέρ των νομοταγών και δημοκρατών πολιτών.