Troika… Opos Symmoria!

17:00 23/9/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΝΤΑΣΚΑ

Οι πολιτικές επιλογές λαμβάνουν υπόψη πολλές παραμέτρους και συχνά δεν μπορούν να αξιολογηθούν ως μονοσήμαντα αρνητικές. Ακόμη και αποφάσεις που προσωρινά είναι επαχθείς, ακόμη και χωρίς κάποια ωφέλεια από τεχνοκρατικής άποψης, ενδέχεται μακροπρόθεσμα να επιτύχουν πολιτικά οφέλη, στο πλαίσιο αναγκαίων αλλά επώδυνων συμβιβασμών. Υπάρχουν όμως και αποφάσεις που είναι απλά ακατανόητες, κοινωνικά και εθνικά καταστροφικές, πολιτικά αυτοκαταστροφικές. Αποφάσεις που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν υπό κανένα πρίσμα ηθικής ακεραιότητας, πολιτικού ελιγμού, λογικής αλληλουχίας.

Αποφάσεις που απογυμνώνουν τον φορέα λήψης τους από κάθε κύρος, ενώ αποκαλύπτουν τις πιο σκοτεινές και αποτρόπαιες προθέσεις για την κοινωνία. Η φημολογούμενη κατάργηση του αφορολόγητου των 5.000 ευρώ, για τους ελεύθερους επαγγελματίες κατ’ αρχάς (αν και η εμπειρία έχει διδάξει πως το μέτρο μπορεί να επεκταθεί, αφού η «ισότητα» των εργαζομένων λειτουργεί πάντα σε βάρος τους, in malam partem) μπορεί κάλλιστα να υπαχθεί στις τελευταίες.
Η ύπαρξη του αφορολόγητου συνδέεται με μία βασική παραδοχή του πολιτισμού μας. Κάθε άνθρωπος δικαιούται να απολαμβάνει ένα κατώτατο επίπεδο διαβίωσης που, ακόμη και αν δεν είναι καθόλου άνετο ή πολυτελές, μπορεί να του εξασφαλίσει τα στοιχειώδη που αρμόζουν σε μία ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως οποιασδήποτε διάκρισης, ανεξαρτήτως εισοδήματος, έχει δικαίωμα σε επαρκή τροφή, σε συνθήκες υγιεινής, σε στέγη. Η έννοια του αφορολόγητου είχε σε όλα τα δημοκρατικά καθεστώτα ακριβώς το νόημα της διαφύλαξης ενός κατώτατου ορίου διαβίωσης. Εάν το κράτος δεν μπορούσε να προσφέρει τα υλικά μέσα για την αποτροπή αυτής της έσχατης ένδειας, τουλάχιστον απείχε από τη φορολογική επιδρομή σε βάρος της ολίγιστης, ανεπαρκούς για τη διαβίωση ή και επιβίωση, περιουσίας. Η κατάργησή του σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εάν μία οικογένεια δεν έχει φαγητό να θρέψει όλα τα μέλη της αλλά μόνο τα μισά, το κράτος έρχεται να πάρει ακόμα και από αυτά τα μισά το μέσο επιβίωσης. Ακόμα και αν ένας άνθρωπος ζει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα –που ο ΟΗΕ ορίζει ως το όριο της απόλυτης φτώχειας, το όριο του υποσιτισμού και του κινδύνου για τη ζωή–, το κράτος έρχεται να λάβει και από αυτό το δολάριο ένα μέρος.
Το αντεπιχείρημα που θα προβάλουν οι οπαδοί αυτής της συμμορίας, που αποκαλείται τρόικα, είναι το ακόλουθο: εάν κάποιος βρίσκεται σε τέτοια ανάγκη, δεν υπάρχει λόγος να επιλέξει το ελεύθερο επάγγελμα. Ας στραφεί στη μισθωτή εργασία. Πέρα όμως από το προφανές, ότι οι θέσεις μισθωτής εργασίας δεν αφθονούν με ανεργία στα δύο εκατομμύρια ανθρώπων, ότι οι σπουδές πολλών Ελλήνων οδηγούν κατά κύριο λόγο εκ της φύσης τους σε άσκηση ελεύθερων επαγγελμάτων αλλά και ότι όλο τον προηγούμενο καιρό η εν λόγω συμμορία έκανε ό,τι ήταν δυνατό και αδύνατο να ποινικοποιήσει τη μισθωτή εργασία, δημιουργώντας συνθήκες πρωτοφανούς, χειρότερης του Μεσαίωνα, κόλασης για τους εργαζομένους, έρχεται και η αποκάλυψη των προθέσεων. Πόσες φορές άκουσε ο ελληνικ