Αγιοποιούν τον δολοφονημένο αρχιεπίσκοπο του Σαν Σαλβαδόρ

16:35 22/4/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Ο Όσκαρ Ρομέρο, ο οποίος ήταν πολύ δημοφιλής στη Λατινική Αμερική και επονομαζόταν «η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή» για την αφοσίωσή του στους φτωχούς, σκοτώθηκε στις 24 Μαρτίου 1980 μέσα στον καθεδρικό ναό του από ένα απόσπασμα της άκρας δεξιάς, στην αρχή του εμφυλίου πολέμου του Σαλβαδόρ.

Ο ιταλός αρχιεπίσκοπος Βιντσέντσο Πάλια, πρόεδρος του Ποντιφικικού Συμβουλίου της Οικογένειας, ανακοίνωσε πρώτος την είδηση στη διάρκεια

μιας κυριακάτικης

λειτουργίας στη Μολφέτα, στην περιφέρεια της Απουλίας (νότια Ιταλία): «Η υπόθεση της οσιοποίησης του μονσινιόρ Ρομέρο ξεμπλοκαρίστηκε», δήλωσε.

Η πληροφορία αυτή επιβεβαιώθηκε σήμερα από το πρακτορείο ειδήσεων του Βατικανού I.Media από έναν υπεύθυνο αυτού του Ποντιφικικού Συμβουλίου.

Ο Όσκαρ Ρομέρο ήταν ένας μετριοπαθής επίσκοπος, ο οποίος δεν βρισκόταν ιδιαίτερα κοντά στα πιο αριστερά ρεύματα της θεολογίας της Απελευθέρωσης, όμως η δολοφονία του τον έκανε ίνδαλμα στους προοδευτικούς κύκλους.

Είχε καταγγείλει το γεγονός ότι οι χωρικοί του Σαλβαδόρ, οι οποίοι είχαν δικαίωμα να πάρουν στην κατοχή τους εδάφη στο πλαίσιο της αγροτικής μεταρρύθμισης, βρέθηκαν αντιμέτωποι με ενόπλους που αμφισβητούσαν αυτό το δικαίωμά τους. Είχε θέσει στη διάθεσή τους το ραδιοσταθμό της επισκοπής του.

Αμφισβητίες καθολικοί, όπως ο Γάλλος επίσκοπος Ζακ Γκαγιό και ο Ελβετός θεολόγος Χανς Κινγκ εξέφραζαν εδώ και χρόνια τη λύπη τους για το γεγονός ότι η διαδικασία οσιοποίησης του Όσκαρ Ρομέρο, που είχε αρχίσει το 1996, είχε «μπλοκαριστεί», όπως τόνιζαν.

Ο Ιωάννης Παύλος 2ος και ο Βενέδικτος 16ος επέκριναν ανέκαθεν αυτές που θεωρούσαν υπερβολές της θεολογίας της Απελευθέρωσης, η οποία ήταν, σύμφωνα με τους ίδιους, μια επικίνδυνη εκτροπή του χριστιανισμού προς την πάλη των τάξεων που κηρύσσεται από τον μαρξισμό.

Πριν από το θάνατό του, ο Ρομέρο είχε υποφέρει από το γεγονός ότι δεν υποστηρίχθηκε από τον Ιωάννη Παύλο 2ο, από τον οποίο αισθάνθηκε εγκαταλειμμένος, είχε υποστηρίξει το 2011 ο ιταλός θεολόγος Τζοβάνι Φραντσόνι.

Αυτό το πράσινο φως, που δόθηκε από τον πάπα Φραγκίσκο, συνιστά ένα ισχυρό σήμα προς όλο τον λατινοαμερικανικό κλήρο που, χωρίς να έχει εμπλακεί στους πιο ριζοσπαστικούς αγώνες και χωρίς να έχει πάρει τα όπλα, έχει υποστηρίξει τους φτωχούς αναλαμβάνοντας μεγάλους κινδύνους.