Ένα «δίλημμα» που ζητεί λύση!

17:00 23/9/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

Μπορεί ο αρμόδιος υπουργός Δημόσιας Τάξης να δήλωσε προχθές, με μια σχετική έμφαση, ότι «στις διαδηλώσεις θα χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε μέσο είναι απαραίτητο για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών», εντούτοις, αναγνώρισε ευθέως το γεγονός ότι «οι πολίτες έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν», αλλά επισήμανε και το αυτονόητο ότι είναι «αναφαίρετο και το δικαίωμα για εργασία και ομαλή συνέχεια της ζωής»!
Έτσι, εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι

με ένα χρόνιο δίλημμα, το οποίο και γεννά η ίδια η δημοκρατική διαδικασία, η οποία υπαγορεύει και τη σχετική συνταγματική επιταγή. Ένα δίλημμα, που έχει να κάνει με δύο αναφαίρετα –και άκρως συνταγματικά κατοχυρωμένα– δικαιώματα που θεμελιώνουν και τις βασικές αρχές της δημοκρατίας: από τη μία, αυτό που δίνει τη δυνατότητα των πολιτών να διαμαρτυρηθούν με απεργίες και πορείες, αλλά, από την άλλη, είναι και αυτό που δίνει τη δυνατότητα στους υπόλοιπους πολίτες να θέλουν να κυκλοφορούν στους δρόμους και να πηγαίνουν ανενόχλητοι σε κάθε προορισμό τους.
Με άλλα λόγια, το δίλημμα αυτό των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων στην Ελλάδα είναι πλέον αδύνατο να επιλυθεί, καθώς οι μεν διαμαρτυρόμενοι κάνουν «κατάχρηση» του δικαιώματός τους σε βάρος των υπολοίπων που δεν μπορούν να ασκήσουν το δικό τους!
Ένας φαύλος κύκλος, ο οποίος και σαφώς δεν μπορεί να λυθεί με το να «κυκλώνεις» τα τετράγωνα, περιχαρακώνοντας σε στεγανά όρια τις πορείες διαμαρτυρίας, αλλά και δεν μπορεί σε κάθε διαμαρτυρία ελάχιστοι να διαταράσσουν την εργασιακή και ατομική «ειρήνη» των περισσοτέρων, πολύ δε περισσότερο να καταστρέφουν οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους, είτε ανήκει στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό φορέα.
Φυσικά και δεν ξεχνώ τις εκάστοτε εξαγγελίες του κάθε αρμόδιου υπουργού από την πρώτη κιόλας ημέρα που αναλαμβάνει τα καθήκοντά του, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω και την εμπειρία που θα μπορέσει ο οποιοσδήποτε να αποκομίσει απλώς κοιτώντας την πρακτική άλλων χωρών και όχι τόσο μακριά από τη δική μας.
Θα πρέπει, επιτέλους, να βρεθεί –και ασφαλώς να εφαρμοστεί πάραυτα– η «χρυσή τομή» για τη λύση αυτού του διλήμματος, γιατί δεν είναι δημοκρατικά δυνατό πενήντα διαμαρτυρόμενοι σε πορεία εργαζόμενοι να κλείνουν, στην κυριολεξία, όλο το κέντρο της πρωτεύουσας, παραλύοντας για ώρες τα πάντα. Και λύσεις υπάρχουν. Απλές, δημοκρατικές και κοινωνικά αποδεκτές, αρκεί να βρεθεί και η σχετική βούληση.