Επτά σημεία συζήτησης κατέθεσε η ΕΣΕΕ

16:42 9/5/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Σε νέα συνάντηση παραπέμπονται οι όποιες αποφάσεις των κοινωνικών εταίρων για το ζήτημα της υπογραφής νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, υπό την πίεση λήξης, στις 15 Μαΐου, της ισχύος της μετενέργειας και 42 κλαδικών συμβάσεων.

Στη σημερινή δεύτερη συνάντηση της ΓΣΕΕ με τους εργοδοτικούς φορείς, δεν προσήλθε ο ΣΕΒ,

κάτι που προκάλεσε τις έντονες επικρίσεις της ΓΣΕΕ.

Σύμφωνα με τη Συνομοσπονδία, «μπορεί οι εργοδότες με πρόσχημα τη νομοθετική ναρκοθέτηση του θεσμού της ΕΓΣΣΕ να μην προσεγγίζουν το οικονομικό αίτημα της ΓΣΕΕ, έχουν όμως τη δυνατότητα και την υποχρέωση να συμφωνήσουν στη διασφάλιση του επιδόματος γάμου και μιας σειράς θεσμικών αιτημάτων για τα οποία σε καμία περίπτωση δεν ευσταθεί το επιχείρημα των μνημονιακών εντολών».

Επικρίνοντας έντονα το ΣΕΒ, σημειώνει πως «για το λόγο αυτό συμφωνήθηκε να πραγματοποιηθεί νέα συνάντηση στην οποία να μετέχει και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας, εκπρόσωποι του οποίου δεν προσήλθαν σήμερα παρά το γεγονός ότι η συνάντηση είχε συμφωνηθεί από την προηγούμενη διαπραγμάτευση, μια στάση για την οποία ο ΣΕΒ είναι υπόλογος στους εργαζόμενους που καθημερινά πλήττονται από τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας».

Η ΓΣΕΕ τονίζει πως παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις της με τους εργοδοτικούς φορείς για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ «θα συνεχίσει τον αγώνα για την επαναφορά της πλήρους και καθολικής ισχύος της ΕΓΣΣΕ, της επεκτασιμότητας των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων, της αποκατάσταση της μετενέργειας, της αντιμετώπισης του εφιαλτικού προβλήματος της ανεργίας».

«Θα συνεχίσουμε μέχρι την τελευταία στιγμή να διαπραγματευόμαστε» δήλωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος.

Επτά σημεία συζήτησης κατέθεσε η ΕΣΕΕ στη σημερινή συνάντηση των κοινωνικών εταίρων με στόχο την υπογραφή ΕΓΣΕΕ.

Τα 7 σημεία έχουν ως εξής:

1. Στήριξη του κοινωνικού διαλόγου από την Κυβέρνηση σε όλες του τις εκδοχές με τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού σε μία κοινή προσπάθεια για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και της εργασιακής ειρήνης.

2. Η ΕΓΣΣΕ και ο καθορισμός του κατώτατου μισθού έστω και με τις μνημονιακές δεσμεύσεις πρέπει να αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας εργοδοτών και εργαζομένων, στο πλαίσιο του Κοινωνικού Διαλόγου και να έχει γενική και καθολική ισχύ.

3. Επαναφορά της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ, ώστε να μην πυροδοτηθούν καταστάσεις αθέμιτων πρακτικών και τάσεις αποδιοργάνωσης στις οργανώσεις κοινωνικής εκπροσώπησης του ιδιωτικού τομέα με ανυπολόγιστες επιπτώσεις σε βάθος χρόνου.

4. Εντοπισμός και διόρθωση όλων των αδυναμιών που παρουσίασε το σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων του ν. 1876/1990 σε όλο το φάσμα της εικοσαετούς λειτουργίας του, αλλά και ο επανακαθορισμός ενός νέου και σύγχρονου ρόλου των κοινωνικών εταίρων.

5. Συμφωνία για καμία περαιτέρω μείωση του βασικού μισθού, αυτή την χρονική περίοδο, προοδευτική σύγκλιση ΕΓΣΣΕ και κλαδικών συμβάσεων και εξεύρεση σημείων αναφοράς για σταδιακή επαναφορά του κατώτερου μισθού στα προ κρίσης επίπεδα.

6. Σχεδιασμός μιας καινούριας, ρεαλιστικής και σεβαστής από όλους Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με ταυτόχρονη κατάρτιση μίας «Εθνικής Εργασιακής Συμφωνίας» για την διασφάλιση της αξιοπρέπειας των δύο μερών, την ανάσχεση της ανεργίας και την πάταξη της ανασφάλιστης και «μαύρης» εργασίας.

7. Δημιουργία κοινού μετώπου των κοινωνικών εταίρων με το Υπουργείο Εργασίας για την προώθηση και επίλυση θεμάτων καίριας σημασίας, τα οποία θα ενισχύσουν δυναμικά την απασχόληση, με την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας, την αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού, τη συνεχή και υψηλού επιπέδου κατάρτιση των ανέργων, των νέων εργοδοτών και εργαζομένων.

«Στο ελληνικό εμπόριο δεν αποδεχόμαστε τη λογική, ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ύφεση, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, ούτε αποδεχόμαστε την αποκαθήλωση της ΕΓΣΣΕ και την εφαρμογή “μισθών ασανσέρ” με διαφορετικά μέτρα και σταθμά», δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Β. Κορκίδης και τόνισε πως επιδίωξη της Συνομοσπονδίας είναι μια ισχυρή συμφωνία των κοινωνικών εταίρων με την κυβέρνηση, που θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, κοινωνική νομιμοποίηση και μεγαλύτερη αποδοχή, ακόμα και από τους δανειστές.