Η αμέλεια ως αιτία

16:37 3/3/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Ν. ΠΑΤΣΑΚΗ

Η εξαιρετικά λεπτομερής έκδοση του Τ.Ε.Α.Δ.Υ, ήδη συστατικού μέλους του Ε.Τ.Ε.Α, συμπεριλαμβάνει ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν στο κατακερματισμένο ασφαλιστικό καθεστώς που διέπει τον δημοσιοϋπαλληλικό χώρο.
Όπως ίσως γνωρίζετε, στο Ταμείο αυτό ασφαλίζεται επικουρικά το σύνολο σχεδόν του προσωπικού:
-του –στενού– δημόσιου τομέα και ορισμένων υπηρεσιών
-των ασφαλιστικών οργανισμών και
-των Ο.Τ.Α.
Από μία πρώτη ανάγνωση, προκύπτει πως το ποσοστό της αναπλήρωσης των αποδοχών ενεργείας είναι:
-Ανεξάρτητο από τον ασφαλιστικό βίο (άρα και τις

εισφορές) για το σύνολο των υπαλλήλων των δύο πρώτων περιπτώσεων μεταξύ 30-35 ετών, αν και διαφέρει περισσότερο από 50% (ΤΕΑΔΥ: 20%-ΤΑΔΚΥ: 31,5%)
-Διαφοροποιημένο αν και υψηλότερο για τους υπαγόμενους στην ασφάλιση του ΤΕΑΠΟΚΑ (30 έτη: 30,25 – 35 έτη: 35%).
Με τα παραπάνω προκύπτει σαφής αναπλήρωση των καθαρών προ φόρου αποδοχών, σε ποσοστό από 90% έως και 105%. Φυσικά, τα δεδομένα αφορούν στο σύνολο των τακτικών αποδοχών, μη συνυπολογιζόμενων των ασφαλιστικών κρατήσεων για κύρια σύνταξη, εφάπαξ κ.τ.λ. (Τ.Π.Δ.Υ, Μ.Τ.Π.Υ, Ταμείου Νομικών, Τ.Σ.Α.Υ, Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε, κ.ά).
Σε ανύποπτο χρόνο, είχε προταθεί ως μερική λύση στο πρόβλημα της επιβίωσης του Ταμείου, αντί της μείωσης των τακτικών καταβολών στους δικαιούχους, η αύξηση της εισφοράς κατά 2% (εργαζόμενος-εργοδότης) ή η διεύρυνση της βάσης επιβολής της, δηλαδή στο σύνολο των πάσης φύσεως αποδοχών. Με πρόχειρα «σενάρια», αντί του δημιουργηθέντος ελλείμματος διαχείρισης (2013: πρόβλεψη για 175 εκατ.) και διατήρησης μιας σχέσης προσλήψεων-αποχωρήσεων (1:5), το αποτέλεσμα σε βάθος πενταετίας θα ήταν –ενδεχομένως– πλεονασματικό κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.
Περιττό να υπενθυμίσουμε πως εντός του –τύποις– ισότιμου δημοσιοϋπαλληλικού κόσμου, η περιβόητη «ισονομία» είναι άγνωστη. Αρκεί και μόνο να παραθέσουμε την «γκανιότα» δίκην χαρτοπαικτικής λέσχης του Τ.Α.Δ.Κ.Υ. επί των τακτικών εσόδων και των προμηθειών-εργολαβιών των Ο.Τ.Α. που, αν μη τι άλλο, επιβαρύνουν ουσιαστικά τους δημότες μέσω της γενικής φορολογίας.
Φυσικά, το «άνοιγμα» της διαχείρισης, παρά την τριπλή διαδοχική μείωση των καταβολών, κάτι που δεν υπήρξε α΄ επιλογή του υπογράφοντος, θα καλυφθεί, όπως είναι εύλογο, από τη μείωση των ήδη ισχνών αποθεματικών του Ταμείου. Το ενδεχόμενο πλήρους εξαφάνισης της όποιας περιουσίας των συστατικών μελών του, ενόψει της καταστροφικά εξελισσόμενης σχέσης ενεργών-συνταξιούχων σε βάθος μικρού χρόνου είναι ορατό, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν προτάσεις από μέρους των ασφαλισμένων, μέσω των εκπροσώπων τους ή των κατά τα άλλα λαλίστατων κ.κ. προέδρων, γενικών γραμματέων και άλλων «αγωνιστών».