Μήπως είναι κάλυμμα;

16:20 23/9/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Ένα από τα θέματα που απασχολούν τη Δύση σε σχέση με το Ιράν είναι ότι, εκτός από το πυρηνικό πρόγραμμα, το καθεστώς δραστηριοποιείται με ιδιαίτερη επιτυχία και στο Συριακό. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Η Τεχεράνη χρηματοδοτεί τη Χεσμπολάχ που έχει μία από τις μεγαλύτερες βάσεις της στη Συρία, ενώ οι συναισθηματικοί δεσμοί των δύο χωρών είναι μακροχρόνιοι. Το Ιράν είναι αποφασισμένο να χρησιμοποιήσει ό,τι έχει και δεν έχει ώστε να διατηρήσει αλώβητο τον βραχίονά του στη Μέση Ανατολή.
Κανένας, όμως,

δεν έχει αναρωτηθεί μέχρι σήμερα πώς είναι δυνατόν οι Ιρανοί να βρίσκουν πόρους για την εκτέλεση επιχειρήσεων μέσα στη Συρία. Δηλαδή, το πώς είναι σε θέση να μεταφέρουν υλικά και προσωπικό σχεδόν ανενόχλητοι. Στα μέσα του περασμένου καλοκαιριού, πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης θριαμβολογούσαν ότι το εμπάργκο αρχίζει και ταλανίζει την οικονομία του καθεστώτος και η εγκατάλειψη του πυρηνικού προγράμματος θα ήταν θέμα χρόνου.
Όμως, όχι μόνο δεν έγινε έτσι, αλλά καμιά αντίδραση ή διαδήλωση για φτώχεια και κακουχίες δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα απ’ τον ιρανικό πληθυσμό. Άλλωστε, μια χώρα αυτάρκης στα περισσότερα αγαθά, η οποία κατάφερε να χτίσει τις τελευταίες δεκαετίες υποδομή και ιδεολογία, ποτέ δεν θα επηρεαζόταν από μια παλιομοδίτικη τακτική, όπως είναι το εμπάργκο. Όσον αφορά δε στις πρόσφατες ανεπίσημες συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ Ιράν και ΕΕ, μόνο χάσιμο χρόνου ήταν. Είναι, όμως, τόσο περήφανη η Δύση για τα επιτεύγματά της που δεν βλέπει ότι σε λίγο θα αναγκαστεί να παίρνει αποφάσεις από κοινού με τους Ιρανούς στο συμβούλιο ασφαλείας, πιθανόν ακόμα και στο θέμα της Συρίας.
Η ιρανική εμπλοκή στο Ιράν δεν είναι τίποτε άλλο από έμμεσο «κάλεσμα» στη Δύση να αποδεχτεί την πρώτη μουσουλμανική πυρηνική δύναμη. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι η μεταφορά των όπλων κρύβει ταυτόχρονα κινεζικά και ρωσικά συμφέροντα, αφού δεν αποκλείεται οι δύο αυτές χώρες να στέλνουν τακτικά όπλα χρησιμοποιώντας ως κάλυμμα την Τεχεράνη.