Το αντίπαλο δέος

15:30 12/8/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Με όλα τα σχήματα και τις θέσεις να έχουν αποτύχει στη Συρία, τώρα πλέον όλοι στη Δύση περιμένουν την πολυπόθητη αλλαγή, η οποία προϋποθέτει εξόντωση με κάθε τρόπο του Άσαντ. Πολλοί όμως θα αναρωτηθούν το πού βαδίζει η ρωσική πολιτική, το αντίπαλο δέος. Πρέπει όμως πρώτα να δούμε τα αίτια που οδηγούν τους Ρώσους στο να προμοτάρουν τον Άσαντ. Πρώτον και κύριον, οι γνωστές ρωσικές επενδύσεις που δεν πρέπει να χαθούν πάση θυσία. Με μια απλή απάντηση, για τους Ρώσους σημαίνει οικονομικό κέρδος,

γόητρο και γεωστρατηγική υπεροχή.
Όμως το γόητρο και το κέρδος είναι και δυτικές προτεραιότητες. Γι’ αυτό στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλες θα πρέπει να αναθεωρήσουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη Ρωσία. Συγκεκριμένα, δεν θα πρέπει να φέρονται στους Ρώσους ως ψυχροπολεμικοί αντίπαλοι, γιατί έτσι θα τους πεισμώνουν περισσότερο. Για να τραβήξουν τους Ρώσους κοντά τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας, πρέπει να πάψουν να τους ενοχοποιούν στην διεθνή κοινότητα ως υποστηρικτές κακών. Σε διαφορετική περίπτωση ο απόπλους ρωσικών πλοίων θα γίνεται όλo και συχνότερος στην Ανατολική Μεσόγειο και το ρίσκο της σύγκρουσης Ρώσων και ανταρτών θα φαντάζει πιο κοντά από ποτέ. Μπορεί η άφιξη ρωσικών καταδρομικών να έγινε πολλές φορές στο παρελθόν, ωστόσο τώρα είναι πιο παγιωμένη η παρουσία.
Μήπως, λοιπόν, αναγνωρίζοντας γενναία κάποιες ρωσικές προτεραιότητες, θα μπορέσει και η Δύση να βάλει ένα τέρμα στην αιματοχυσία; Μπορούν να κάνουν την υπέρβαση βάζοντας ακόμα και τους Ρώσους επικεφαλής μια τελικής λύσης; Οι Δυτικοί ξέρουν οτι το Κρεμλίνο δεν είναι διατεθειμένο να ξεφτιλιστεί στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Τα τελευταία χρόνια η Ρωσία χτίζει προφίλ υπερδύναμης και η Συρία είναι η πρώτη ουσιαστική εξωτερική της παρέμβαση μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.