Ενα φάντασμα πλανιέται…

14:05 17/4/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα. Το φάντασμα του «αντισυστημισμού». Αυτό θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς εάν παρατηρούσε σημαντικό μέρος της δημόσιας συζήτησης στη χώρα. Σύμφωνα με αυτό το σχήμα, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας στρέφεται προς «αντισυστημικές» επιλογές και πρακτικές, ωθούμενο από ένα κλίμα δυσαρέσκειας που σε αρκετές περιπτώσεις δεν στηρίζεται σε ορθολογική σκέψη, αλλά σε «θεωρίες συνωμοσίας» που τις εκμεταλλεύονται πολιτικοί που θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα σε ένα νέο φαύλο κύκλο αποσταθεροποίησης.

Βεβαίως, όπως συνέβη και με τη συσχετιζόμενη έννοια του «λαϊκισμού»,

στην πραγματικότητα έχουμε λέξεις που λειτουργούν περισσότερο ως διαχωριστικές γραμμές, αυθαίρετα τοποθετημένες, παρά ως εξηγήσεις αυτού που συμβαίνει, κυρίως γιατί αυτό που κάνουν είναι να προσδιορίζουν ένα «άλλο» που ορίζεται ως απειλή για μια υποτίθεται αυτονόητη «κανονικότητα». Αυτό εξηγεί γιατί στην έννοια του αντισυστημισμού αθροίζονται διαφορετικές απόψεις, συγχέεται η Αριστερά με την Ακροδεξιά, εξισώνονται κοινωνικά κινήματα και ο Τραμπ με τους δισεκατομμυριούχους υποστηρικτές του, το δικαιολογημένο αίτημα για δικαιοσύνη σε σχέση με τα Τέμπη με τις όποιες πολιτικές φιγούρες προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν.

Και αυτό που χάνεται σε αυτή τη ρητορική είναι τελικά η ουσία. Και αυτή είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι βαθιά δυσαρεστημένο με την ελληνική εκδοχή «υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού», ανησυχεί για υπαρκτές προσπάθειες χειραγώγησης των θεσμών, θεωρεί ως μεγάλη απειλή την ολοένα και μεγαλύτερη υπονόμευση κρίσιμων δημόσιων αγαθών όπως η υγεία και η παιδεία, και διακατέχεται από ένα αυθεντικό αίτημα αλλαγής προς πολιτικές με μεγαλύτερη αναδιανομή, λιγότερη επισφάλεια και περισσότερες εγγυήσεις δικαίου, διαφωνώντας εμπράκτως με την καταναγκαστική προβολή της θέσης ότι «ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο». Οτι αυτό το αίτημα σήμερα δεν μπορεί να βρει επαρκείς, πειστικές και φερέγγυες μορφές πολιτικής εκπροσώπησης δεν αναιρεί ούτε το βάθος ούτε την απήχησή του. Κάτι που εξηγεί και γιατί θα πέσει στο κενό η προσπάθεια να δαιμονοποιηθεί και συκοφαντηθεί.