Ενα ΚΚΕ εσωτερικού της Δεξιάς

18:44 17/1/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τόσους πολλούς να έχουν πέσει από τα σύννεφα επειδή ο Μητσοτάκης επέλεξε τον νεοδημοκράτη Κωνσταντίνο Τασούλα ως επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όχι έναν πολιτικό αντίπαλό του, τη Λούκα Κατσέλη, π.χ., ή τον Χρήστο Ράμμο. Βλέπω διαφόρους να επικαλούνται μια «παράδοση», λέει, όπου οι κυβερνήσεις επιλέγουν για Προέδρους πολιτικούς από την αντίπαλη παράταξη, όπως π.χ. ο αριστερός Τσίπρας τον νεοδημοκράτη Παυλόπουλο. Αφενός, οι νέοι όροι εκλογής Προέδρου θα φτιάξουν νέες παραδόσεις. Αφετέρου,

ο Παυλόπουλος ήταν ο Πρόεδρος τον οποίο ο νεοδημοκράτης Μητσοτάκης είχε καταψηφίσει – που σημαίνει ότι τα πράγματα είναι κάθε φορά λίγο πιο πολύπλοκα από όσο τα διαβάζει η οπαδική συνήθως ευκολία μας.

Ο Πρωθυπουργός, όντως, θα μπορούσε να έχει προτείνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο ή εκ νέου την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Δεν το έπραξε, επειδή φαίνεται πως έκρινε ότι στη σημερινή συγκυρία προέχει να αποφύγει τις διαρροές από τα δεξιά του, επειδή η σχέση του με το Κέντρο και με τη δημοκρατική Αριστερά είναι παγιωμένη, ενώ κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη και διεκδικεί χώρο και στην Ελλάδα η λαϊκιστική ή/και η εξτρεμιστική Ακροδεξιά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, καλύτερα τα λουλούδια να ανθίζουν μέσα στο μαντρί, όπως θα ‘λεγε κι ο Αβέρωφ, παρά στον καθαρό αέρα. Κάπως έτσι, ζυγίζοντας κινδύνους και επιλογές, κατάλαβε την προεδρική εκλογή ο Μητσοτάκης και έλαβε τις αποφάσεις που ανακοίνωσε.

Βλέπω πολλούς κεντροαριστερούς, που έχουν στηρίξει τον Μητσοτάκη σε πολλές επιλογές του, να ενοχλούνται σήμερα που όρισε υποψήφιο για το προεδρείο της Βουλής τον Νικήτα Κακλαμάνη. Επικαλούνται την πολιτεία του στο υπουργείο Υγείας και στον Δήμο Αθηναίων αλλά, κυρίως, την καταγωγή του από τη βαθιά ΝΔ και εξανίστανται. Οντως, είναι αλήθεια ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης, πολιτικά, προέρχεται από το κόμμα των πελατειακών σχέσεων που θεωρούσε το κράτος περιουσία  του – δέλεαρ για τους ψηφοφόρους του.

Αλλά ταυτόχρονα ο Κακλαμάνης είναι κι ένας κοινοβουλευτικός με εμπειρία. Αν δεν διαθέτεις τη γνώση και την ευελιξία, η θέση αυτή σε συντρίβει – και προσωπικά δεν ξέρω πολλούς που να ξέρουν τη δουλειά. Προφανώς, είναι δεξιός. Μ’ ένα σμπάρο, δηλαδή, δυο τρυγόνια. Ο Μητσοτάκης βρήκε έναν έμπειρο για τη διαχείριση ενός Κοινοβουλίου δέκα κομμάτων αλλά, ταυτόχρονα, κι ένα σύμβολο για να ταυτιστούν μαζί του οι δεξιοί.

Σημαίνουν όλα αυτά ότι η κυβέρνηση υιοθετεί γραμμή σκληρής Δεξιάς; Θα γίνει ο Μητσοτάκης Σαμαράς ή Κώστας Καραμανλής; Αν όντως άρχιζε πολιτικές παροχών, αν τίναζε τη δημοσιονομική σταθερότητα στον αέρα για να μαζεύει οπαδούς, αν ξανάρχιζε να παίζει πόλεμο με τους Τούρκους, θα ήταν λογικό να ανεβούμε στα κεραμίδια. Αν όμως η ΝΔ παραμένει μια μεταρρυθμιστική ευρωπαϊστική παράταξη προσηλωμένη στην ανάπτυξη και στη σταθερότητα, είναι ευνόητο ότι οφείλει να προσαρμόζεται για να διατηρήσει την ισχύ της και τη συνοχή της. Αυτό απαιτεί ο πολυσυλλεκτικός χαρακτήρας της.

Θα μπορούσε βέβαια ο Μητσοτάκης να μη σκέπτεται το κόμμα του αλλά τους κεντροαριστερούς επικριτές του. Θα μπορούσε, δηλαδή, να φτιάξει ένα αμιγώς καθαρό κόμμα, με ιδεολόγους. Ενα ΚΚΕ εσωτερικού της Δεξιάς. Θα ήταν ωραίο. Θα γνωρίζονταν όλοι στο κόμμα μεταξύ τους, θα βρίσκονταν στο Φίλιον για εσπρέσο και τα Σαββατοκύριακα για τσίπουρα, θα παντρεύονταν μεταξύ τους – και στις εκλογές θα έπαιρναν 1,5%. Ωραία θα περνούσανε. Εμείς, δεν ξέρω.

Το εισιτήριο ως εθελοντισμός

Από την περασμένη Τετάρτη άρχισε να ισχύει στις αστικές συγκοινωνίες το σύστημα των ανέπαφων πληρωμών. Οι επιβάτες, δηλαδή, μπορούν να πληρώνουν στο μετρό, στα λεωφορεία, στα τρόλεϊ, στο τραμ με την τραπεζική τους κάρτα. Ωραίο το μέτρο, αν και χθες υπήρχαν λεωφορεία και τρόλεϊ όπου το σύστημα δεν λειτουργούσε. Ρώτησα οδηγό αν όντως δεν είχαν ενεργοποιηθεί τα μηχανήματα και δεν ήξερε καν ότι άρχισε να ισχύει η νέα δυνατότητα πληρωμών. Δεν νομίζω πάντως ότι, οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, θα είχε εξαγγελθεί νέα εισπρακτική λειτουργία και δεν θα λειτουργούσε ένα πλέγμα προϋποθέσεων για να εισπράττονται χρήματα. Αν δεν ήταν έτοιμοι, ας το εφάρμοζαν αργότερα.

Το τζάμπα ως νοοτροπία, με την ανοχή και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έχει πλέον διαποτίσει τόσο πολύ τόσους πολλούς επιβάτες ώστε, χθες, στο τραμ, στα τρόλεϊ και στα λεωφορεία (επιβιβάστηκα σε όλα) ελάχιστοι επικύρωναν εισιτήριο ή κάρτα: μόνο εθελοντικά πληρώνουν κάποιοι υπεύθυνοι πολίτες. Και χθες, όπως στο παρελθόν, οι δημόσιες συγκοινωνίες ήταν εις υγείαν. Το πρόβλημα πάντως είναι ακριβώς αυτό: πώς οι συγκοινωνίες θα έχουν έσοδα, προκειμένου χάρη σε αυτά να βελτιώνονται. Για να έχουν έσοδα, είναι σωστή η διευκόλυνση των επιβατών που δεν βρίσκουν εύκολα εισιτήριο. Ταυτόχρονα, όμως, απαιτείται και ο έλεγχος των τζαμπατζήδων. Χωρίς έλεγχο, όλες οι άλλες βελτιώσεις είναι μια τρύπα στο νερό.