Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο γίνεται 50 αλλά αντιμετωπίζει ακόμα ζητήματα με την ηλικία

19:43 17/11/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο είχε πάντα πρόβλημα ηλικίας. Ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός, ο οποίος στις 11 Νοεμβρίου έκλεισει τα 50 του χρόνια, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην οθόνη παλεύοντας με τις αντιλήψεις για τη φαινομενικά μόνιμη εφηβεία του.

Είναι ένας πρώην παιδικός ηθοποιός που έπαιζε αγόρια και εφήβους μέχρι τα είκοσί του χρόνια.

Πάγωσε στην ασπίδα της παγκόσμιας διασημότητας

ως ο φρέσκος Τζακ Ντόσον στο μεγαθήριο Τιτανικός (σύνθημα η παγκόσμια «Λεοναρντομανία»).

Και όταν προσπάθησε να «μεταβεί» σε ρόλους ενηλίκων στα τριάντα του, αυτό κατά κάποιο τρόπο δεν φάνηκε αληθινό.

Με αφορμή την υποψηφιότητα του Ντι Κάπριο για Όσκαρ για το Ματωμένο Διαμάντι το 2007, για παράδειγμα, ο σπουδαίος κριτικός κινηματογράφου, Φίλιπ Φρεντς, σημείωσε ότι ο Ντι Κάπριο, που τότε ήταν 32 ετών, ήταν ένας «εξαιρετικός ηθοποιός που δεν έχει γίνει ακόμα εντελώς ενήλικας».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Movies & siries (@_actor_movie)

Τα καμώματα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο εκτός οθόνης δεν βοήθησαν

Ο Ντι Κάπριο περιγραφόταν συχνά ως «party boy» που του άρεσε να πηγαίνει σε ολονύχτιες κραιπάλες με 20μελή συνοδεία, να μαζεύει λογαριασμούς σε μπαρ και, σύμφωνα με ένα περιβόητο προφίλ του New York Magazine από το 1998, «να κυνηγάει κορίτσια, να τσακώνεται και να μην δίνει φιλοδώρημα στη σερβιτόρα».

Η ομάδα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο εκείνη την εποχή ονομάστηκε «the pussy posse» για λόγους που, δυστυχώς, δεν σχετίζονται καθόλου με τις γάτες.

Έθεσε το πρότυπο για τα επόμενα χρόνια, όπου το «κυνήγι κοριτσιών» θα εξελισσόταν σε ένα τακτικό μοτίβο ερωμένων που ήταν πάντα μοντέλα (Ζιζέλ Μπούντχεν, Μπαρ Ραφαέλι, Καμίλα Μορόνε κ.λπ.) και συνήθως 25 ετών ή νεότερες, ακόμη και όταν ο Ντι Κάπριο ανέβαινε επιτυχώς προς την έκτη δεκαετία του.

Τώρα, πατάει πάλι το ρομαντικό κομβίον, βγαίνοντας με την Ιταλίδα μοντέλο Βιτόρια Σερέτι, η οποία είναι, ε, 26 ετών.

Μικρή, μικρότερη, κοπέλα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο

Αυτό το μοτίβο γνωριμιών ονομάζεται χαριτολογώντας «Νόμος του Λεό» (δεν υπάρχουν φίλες άνω των 25 ετών, ακόμη και όταν μεγαλώνεις), ωστόσο αγγίζει κάτι πολύ βαθύ και πολύ «ντοριανικό Γκρέι» στην αφήγηση του Ντι Κάπριο.

Είναι σαν να υπάρχει κάπου μια σοφίτα γεμάτη με μεσήλικες μοντέλα και ηθοποιούς που στην πραγματικότητα είναι συνομήλικές του Λεονάρντο (η Κρίστι Τέρλινγκτον, ας πούμε, ή η Ολίβια Κόλμαν), ενώ εκείνος κολυμπάει σε μια πισίνα εικοσάχρονων γνωριμιών και μιλάει άμεσα σε μια προσωπική μυθολογία που σφυρηλατήθηκε στο σιδηρουργείο του σταρ στα τέλη της δεκαετίας του ’90.

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πριν και μετά τον Τιτανικό

Όλα, εν ολίγοις, άλλαξαν με τον Τιτανικό, όταν ο σταρ ήταν 21 ετών. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο έχει μιλήσει στο παρελθόν για την εκτυφλωτική λάμψη των μέσων ενημέρωσης που ήρθε με το κορυφαίο blockbuster του Τζέιμς Κάμερον, λέγοντας ότι δεν είχε καμία σχέση με «όλο αυτό το φαινόμενο του Τιτανικού και με το τι έγινε με το πρόσωπό μου σε όλο τον πλανήτη».

Πριν από αυτό ήταν «η μεγάλη υποσχετική της γενιάς του» (σύμφωνα με την εφημερίδα San Francisco Chronicle), ο οποίος είχε προταθεί για Όσκαρ στα 19 του για την ταινία Τι Βασανίζει τον Γκίλμπερτ και είχε επιλεγεί από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο για να πρωταγωνιστήσει απέναντί του στο δράμα ενηλικίωσης Αγεφύρωτες Σχέσεις.

Είναι εύκολο να υποτιμήσει κανείς τον αντίκτυπο της τελευταίας ταινίας στην κληρονομιά του Λίο (Leo).

Πρόκειται για μια ταινία προσαρμοσμένη σε μυθιστόρημα του Τομπίας Γουλφ, και πρωταγωνιστεί το «αγόρι» (ο Ντι Κάπριο ήταν 17 ετών κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων) ως ένας αποξενωμένος έφηβος που συγκρούεται συχνά με τον νέο, απαιτητικό και όλο και πιο βίαιο φίλο της μητέρας του, τον Ντουάιτ, τον οποίο υποδύεται ο Ντε Νίρο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Leonardo DiCaprio (@leonardodicaprio)

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πάντα στη σκιά των γιγάντων

Υπάρχει μια κάποια φόρτιση στις συνομιλίες μεταξύ του Ντε Νίρο και του Ντι Κάπριο.

Πρόκειται για μια συναρπαστική ποιότητα, η οποία θυμίζει τον Μπράντο να παραδίδει τα κλειδιά του βασιλείου της Μεθόδου στον Αλ Πατσίνο κατά τη διάρκεια του Νονό.

Το γεγονός ότι ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο θα ξεπεράσει τελικά τον Ντε Νίρο ως «η αγαπημένη μούσα» του Μάρτιν Σκορτσέζε κάνει την ταινία κατά κάποιο τρόπο ακόμη πιο οδυνηρή.

Οι Αγεφύρωτες Σχέσεις, ωστόσο, καθιέρωσαν επίσης ένα πρότυπο που επαναλήφθηκε στην καριέρα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, αυτό της συνεργασίας με έναν ήρωα της οθόνης ή έναν παλαιότερο θρύλο για να επισκιαστεί πλήρως.

Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ντι Κάπριο για τον Σκοτσέζε, για παράδειγμα, ήταν στην ταινία Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης, όπου επισκιάστηκε πλήρως από τη μαγευτική ερμηνεία του συμπρωταγωνιστή του Ντάνιελ Ντέι Λιούις.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη PARISIAN SNOBIETY (@parisiansnobiety)

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ήταν ο μικρούλης στο δωμάτιο

Αργότερα, στον Πληροφοριοδότη του Σκορτσέζε, ο Ντι Κάπριο πήρε 15 κιλά σε μυς και δημιούργησε έναν χαρακτήρα καυτής έντασης, για να ξεπεραστεί από τη θεατρικότητα του συμπρωταγωνιστή του και ειδώλου του, Τζακ Νίκολσον.

Το μοτίβο αυτό φάνηκε να ενισχύει την ιδέα ότι ο Ντι Κάπριο δεν είχε ακόμη φτάσει στην ωριμότητα και ότι τον ξεπερνούσαν οι μεγάλοι στο δωμάτιο.

Αλλά, ας πάμε πίσω στον Τιτανικό. Ο Ντι Κάπριο δεν έπρεπε καν να κάνει αυτή την ταινία. Αντί γι’ αυτό, έκανε οντισιόν για το Ξέφρενες Νύχτες (Boogie Nights) και ήταν η αρχική επιλογή του σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον για τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αλλά, δεν κάθισε.

Κι αν τα πράγματα ήταν αλλιώς για τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο;

Ξέφρενες Νύχτες με τον Ντι Κάπριο ως Dirk Diggler, ο ρόλος που τελικά έγινε διάσημος από τον Μαρκ Γουόλμπεργκ; Και κανένας Τιτανικός;

Θα είχε αλλάξει την πορεία της επαγγελματικής του ζωής, άραγε; «Δεν λέω ότι θα το έκανα», δήλωσε ο Ντι Κάπριο στο GQ όταν συζητούσε γιατί «ευχόταν» να είχε κάνει αυτή την ταινία αντί για τον Τιτανικό.

«Αλλά θα ήταν μια διαφορετική κατεύθυνση, από άποψη καριέρας».

Η κατεύθυνση που τον έστειλε ο Τιτανικός ήταν κυρίως στις καρδιές των νεαρών γυναικών και των κοριτσιών που ουρλιάζουν, κάτι που συχνά φαινόταν να προκαλεί την οργή των νεαρών ανδρών και των υπερπροστατευτικών πατεράδων.

Ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν, όταν αναφέρθηκε στην εμμονή της κόρης του με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, αποκάλεσε ως γνωστόν τον ηθοποιό «ανδρόγυνο φλώρο».

Ο «ανδρόγυνος φλώρος» δεν ήταν μόνο αυτό

Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι ο Ντι Κάπριο φαινόταν να περνάει όλο το μεσαίο τμήμα της καριέρας του (τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της δεκαετίας των τριάντα του) προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν ήταν απλώς ένα όμορφο πρόσωπο ή ένα όμορφο αγόρι.

Αυτό ήταν μερικές φορές ανεπιτυχές, αν όχι στα όρια της φάρσας. Στην ταινία Ιπτάμενος Κροίσος, για παράδειγμα, κρύφτηκε άσχημα κάτω από ένα κολλημένο μούσι και ένα μακιγιάζ ηλικιωμένου άνδρα ως διαταραγμένος, στα τέλη της εποχής, Χάουαρντ Χιουζ.

Εκτός οθόνης εμπλεκόταν σε έναν περιβαλλοντικό, βαρύ καυγά, ιδρύοντας το Ίδρυμα Λεονάρντο Ντι Κάπριο και υποστηρίζοντας μια πληθώρα οικολογικών, ακτιβιστικών προγραμμάτων και ντοκιμαντέρ, όπως η ταινία Η 11η Ώρα και η σειρά Greensburg.

Το 2014 ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, διόρισε τον Ντι Κάπριο αγγελιοφόρο της ειρήνης στον ΟΗΕ με έμφαση στην κλιματική αλλαγή.

Το 2016 το περιοδικό Time τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους «100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο».

Έξυπνος παίκτης ο Λίο

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πήρε κάποιες έξυπνες επιχειρηματικές αποφάσεις, όπως το να δεχτεί μείωση αμοιβής για να πρωταγωνιστήσει στο Inception, ενώ διαπραγματεύτηκε μερίδιο από το τεράστιο εισπρακτικό αποτέλεσμα της ταινίας.

Αυτό φέρεται να είχε ως αποτέλεσμα να κερδίσει 50 εκατομμύρια δολάρια μόνο από αυτή την ταινία.

Αυτό ίσως εξηγεί την όχι ιδιαίτερα αδηφάγο όρεξή του για ρόλους στην οθόνη, καθώς προτιμά να βγάζει μια ταινία κύρους κάθε δύο ή τρία χρόνια και να φωτογραφίζεται ενώ κάνει διακοπές σε γιοτ στη νότια Γαλλία δίπλα, φυσικά, σε κάποια μοντέλα.

Το ιστορικό του ως σοβαρού παίκτη του Χόλιγουντ είναι αποσπασματικό.

Όταν παίρνει τίτλους παραγωγού συνήθως πετυχαίνει μια καλή δουλειά. Αλλά τα έργα με άλλους ηθοποιούς που υποστηρίζει είναι συχνά οδυνηρές αποτυχίες – βλέπε τα Ο Νόμος της Νύχτας και το Ρίσκο του Μπεν Άφλεκ ή το Robin Hood του Τέιρον Έγκερτον.

Ο Λεονάρντο ντι Κάπριο μέσα από τους ρόλους του

Επιστρέφοντας στην οθόνη, στο μεταξύ ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ανακάλυπτε το πραγματικό του επάγγελμα ως ηθοποιός.

Άρχισε να διαπρέπει σε ρόλους που απαιτούσαν υποκριτική, ή τουλάχιστον την προβολή της διαδικασίας. Στον Πληροφοριοδότη ο χαρακτήρας του αστυνομικού Μπίλι Κόστιγκαν «έπαιζε» το ρόλο του μαφιόζου.

Στο Νησί των Καταραμένων ο Τέντι Ντάνιελς έχει αυταπάτες και προσποιείται στον εαυτό του ότι είναι εν ενεργεία σερίφης των ΗΠΑ.

Στον Μεγάλο Γκάτσμπι ο χαρακτήρας του τίτλου του Ντι Κάπριο είναι όλο βιτρίνα, όλο παρωδία, παριστάνει τον εκατομμυριούχο που νομίζει ότι θέλουμε να δούμε.

Είναι σαν ο Ντι Κάπριο να είναι τόσο κορεσμένος από τη διασημότητά του, ή την ιδιότητά του ως παγκόσμιο είδωλο, που ο μόνος τρόπος που έχει νόημα είναι να αναγνωρίσουμε τον ερμηνευτή πίσω από την παράσταση.

Αυτή η διαδικασία έφτασε τελικά στο αποκορύφωμά της στην ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο, Κάποτε στο… Χόλιγουντ. Στην πιο εκπληκτική σεκάνς της ταινίας, ίσως και της καριέρας του, ο χαρακτήρας του Ντι Κάπριο, ο Ρικ Ντάλτον, ένας ξεθωριασμένος κινηματογραφικός αστέρας, παίζει τον κακό σε μια τηλεοπτική σειρά γουέστερν χαμηλού προϋπολογισμού, το Lancer.

Η καλύτερη κινηματογραφική στιγμή του Λεονάρντο Ντι Κάπριο

Η σκηνή είναι μια βαρετή αντιπαράθεση σε σαλούν, αλλά ο Ντι Κάπριο την παίζει με τέτοια εκφραστική ευθυβολία που μετακινείται, μέσα σε έναν μόνο μονόλογο, από το camp στο τρελό, στο σύνθετο βάθος.

Μόλις φωνάξει «cut!», η έφηβη συμπρωταγωνίστριά του Τρούντι Φρέιζερ (Τζούλια Μπάτερς) του ψιθυρίζει με σοβαρότητα στο αυτί: «Αυτή ήταν η καλύτερη ηθοποιία που έχω δει ποτέ στη ζωή μου!»

Τα μάτια του Ντάλτον γεμίζουν δάκρυα και εμείς ως κοινό ξέρουμε ότι η Τρούντι λέει την αλήθεια και ότι ο Ντι Κάπριο έχει μεταμορφωθεί μπροστά μας σε κάτι πραγματικά εξαίσιο.

Δικαίως ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για τον ρόλο, αλλά τον κέρδισε ο Χοακίν Φίνιξ για την ερμηνεία του στο Joker.

Έκτοτε ακολούθησαν η περιβαλλοντική κωμωδία Don’t Look Up και μια άλλη συνεργασία με τον Σκορτσέζε, τo Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού. Σε αυτές ο Ντι Κάπριο ήταν υπέροχα στρεβλός, σπασίκλας και, στους Δολοφόνους εντελώς απωθητικός.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Filmfare Middle East (@filmfareme)

«Ιδού ο άνθρωπος!» Λεονάρντο Ντι Κάπριο

Καθώς περνάει στα πενήντα του, με άλλα λόγια, γίνεται η επιτομή ενός φιλόδοξου και αποχρωματισμένου ηθοποιού χαρακτήρων που έχει ήδη ανοίξει το δρόμο για μια νέα γενιά όμορφων νέων (βλ. Τιμοτέ Σαλαμέ).

Και ακόμα, ίσως το μεγαλύτερο σημάδι της εξέλιξης του Ντι Κάπριο δεν έχει έρθει ακόμα –το περιμένουμε μαζί με την επόμενη ταινία του.

Αυτή είναι μια αστυνομική ταινία με τίτλο The Battle of Baktan Cross και σηματοδοτεί την πρώτη του δημιουργική συνεργασία με τον «σχεδόν» σκηνοθέτη των Ξέφρενων Νυχτών, Πολ Τόμας Άντερσον.

Εδώ υπάρχει μια γλυκιά κυκλικότητα.

Σχεδόν 30 χρόνια μετά, αυτή η επιθυμητή «τι θα γινόταν αν» καριέρα που εμπνεύστηκε τις Ξέφρενες Νύχτες μπορεί επιτέλους να βρει έκφραση στο πρόσωπο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο.

Και, με τον δικό του τρόπο, καθώς γιορτάζει τα μισά του εκατό χρόνια, μπορεί να βάλει στο κρεβάτι τον μύθο του poster boy της «Λεοναρντομανίας» και να ανακοινώσει: «Ιδού ο άνθρωπος!».