Οι ειδικοί ξέρουν από υποστήριξη

08:06 2/3/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Η ήττα του Παναθηναϊκού από τη Λαμία την 24η αγωνιστική του πρωταθλήματος είναι πραγματικά ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει απίστευτο. Η Λαμία είχε να κερδίσει από τον Αύγουστο, δεν είχε βάλει γκολ εδώ κι έναν μήνα και προερχόταν από ήττα από τον ΠΑΟΚ

με 7-0! Το ότι κέρδισε μαρτυρά πόσο κακή ήταν η εμφάνιση των Πρασίνων. Στον Παναθηναϊκό, όταν την περασμένη Τρίτη οι παίκτες επέστρεψαν στις προπονήσεις, θεωρήθηκε σωστό στο πλαίσιο της αντιμετώπισης αυτής της μίνι κρίσης αποτελεσμάτων και εμφανίσεων να γίνει ένα είδος group therapy. Οπως γράφτηκε όλοι οι παίκτες, αλλά και οι άνθρωποι της τεχνικής ηγεσίας και όσοι παράγοντες ζουν την ομάδα καθημερινά στο προπονητικό της κέντρο, κάθισαν ο ένας απέναντι στον άλλον και αντάλλαξαν απόψεις για το τι συμβαίνει. Δεν έγιναν γνωστοί οι διάλογοι – δεν έχουν άλλωστε και μεγάλη σημασία. Η όλη σκηνή ωστόσο μου θυμίζει κάτι το οποίο λείπει από τη γενικότερη πραγματικότητα των ελληνικών ομάδων. Δηλαδή η παρουσία ψυχολόγων στο τεχνικό τιμ.

Ραζβάν

Αν δεν κάνω λάθος ο μόνος στην Ελλάδα που χρησιμοποιεί ψυχολόγους είναι ο Ραζβάν Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ, ο οποίος μάλιστα έχει και έναν δικό του αποκλειστικά. Πριν από μερικούς μήνες ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ Οζντόεφ μιλώντας για τα μυστικά της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα αναφέρθηκε και στην παρουσία αυτού του ειδικού. Είπε ότι ο ίδιος τον χρειάστηκε και ότι τον βοήθησε πάρα πολύ. Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα το παράξενο. Το παράξενο είναι ότι δεν υπάρχουν ανάλογοι επιστήμονες στις υπόλοιπες ομάδες. Ο Παναθηναϊκός, απ’ όσο δύναμαι να γνωρίζω, συνεργαζόταν για χρόνια με μια εξαίρετη επαγγελματία η οποία όμως δούλευε αποκλειστικά με τα νέα παιδιά που στελεχώνουν τις ακαδημίες της ομάδας. Οχι με τους μεγάλους.

Μίλαν

Μου μοιάζει αδιανόητο ότι το 2025 επαγγελματικές ομάδες μπορεί να δουλεύουν χωρίς να έχουν ψυχολόγους στα τεχνικά επιτελεία τους.  Το 1989 η Μίλαν του Αρίγκο Σάκι ήταν η πρώτη από τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες που είχε ανακοινώσει επισήμως τη συνεργασία της με ψυχολόγους. Επικεφαλής εκείνης της πρώτης ομάδας υποστηρικτών των Ροσονέρι ήταν ο δρ Αντόνιο Λεόνι. Χρόνια αργότερα ο ιταλός επιστήμονας είχε μιλήσει για εκείνη τη συνεργασία του με την ιταλική ομάδα χωρίς βέβαια να κάνει ειδικές αναφορές σε ονόματα ποδοσφαιριστών. Είχε πει ότι για μήνες πήγαινε στο προπονητικό κέντρο της Μίλαν, το Φορμέλο, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα. «Υπήρχε μια τρομακτική δυσπιστία μεταξύ των ποδοσφαιριστών για το κατά πόσο θα μπορούσα να τους βοηθήσω» είχε πει σε συνέντευξή του στην «Κοριέρε ντελα Σέρα». «Επειδή δεν ήθελα να πληρώνομαι χωρίς να κάνω τίποτα, είχα προτείνει στον Σάκι να αλλάξει ο τρόπος συνεργασίας μας. Εδωσα τα τηλέφωνά μου σε όλους τους ποδοσφαιριστές, σταμάτησα να δίνω το “παρών” στο προπονητικό κέντρο και τους είπα ότι οποιαδήποτε στιγμή θέλουν θα είμαι στη διάθεσή τους. Εξι μήνες αργότερα είχα συναντηθεί με τα δύο τρίτα των ποδοσφαιριστών της ομάδας. Την επόμενη χρονιά είχα δουλέψει με όλους και μάλιστα μερικοί μου είχαν στείλει και τις γυναίκες τους εκτιμώντας τη συνεργασία μας» αποκάλυψε.

Αλλάζουν

Αυτό που διηγείται ο Ιταλός μαρτυρά ποιες ήταν οι αντιλήψεις της εποχής. Οι παίκτες, όταν ήταν όλοι μαζί, χλεύαζαν την παρουσία του και τη θεωρούσαν περίπου άχρηστη – ενδεχομένως να πίστευαν πως όποιος ζητήσει τη βοήθειά του ενώπιον όλων των υπολοίπων θα θεωρούταν και με τη βούλα τρελός. Οταν όμως τους έδωσε τη δυνατότητα να τον πλησιάσουν ο καθένας μόνος, χωρίς οι υπόλοιποι να το γνωρίζουν, η προσφορά του στην ομάδα υπήρξε καταλυτικά χρήσιμη αν κρίνουμε από τους τίτλους που η Μίλαν κέρδισε εκείνο τον καιρό, αλλά και το ποδόσφαιρο που έπαιζε.

Υποστήριξη

Οι ποδοσφαιριστές είναι πάντα παιδιά και τα παιδιά πολλές φορές δυσκολεύονται να καταλάβουν το πόσο σημαντική είναι η ψυχολογική υποστήριξη. Θυμάμαι ότι όταν στις αρχές του 2000 ο Ολυμπιακός είχε ανακοινώσει ότι θα συνεργαστεί με ψυχολόγο, ένας διεθνής έλληνας ποδοσφαιριστής της εποχής μου έλεγε ότι τέτοιες κινήσεις μαρτυρούν ότι ο Πέτρος Κόκκαλης, που είχε εισηγηθεί την πρόσληψη, έχει χρήματα για πέταμα. Οι εποχές βέβαια άλλαξαν, αλλά δεν αποκλείεται να μην έχουν αλλάξει και οι αντιλήψεις: ίσως ακόμα οι παίκτες είναι δύσπιστοι ή φοβικοί. Μόνο που ακριβώς επειδή οι εποχές αλλάξανε σήμερα η παρουσία ενός ψυχολόγου – για να μην πω μιας ομάδας ψυχολόγων – σε οποιαδήποτε επαγγελματική ομάδα είναι κάτι απαραίτητο. Διότι στην παλιά γνωστή πίεση για πρωταθλητισμό, νίκες και επιτυχίες έχει προστεθεί και κάτι καινούργιο: το στρες που προκαλείται από τους οπαδούς που μέσω των social media μπορούν εύκολα να διαλύσουν τα νεύρα οποιουδήποτε ποδοσφαιριστή. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στον ΠΑΟ, δηλαδή σε μια ομάδα που μολονότι ξεκινά κάθε χρόνο με την υποχρέωση του πρωταθλητισμού, έχει να κερδίσει το πρωτάθλημα 15 ολόκληρα χρόνια.

Περιστατικά

Οτι υπάρχει πάρα πολύ στρες στον Παναθηναϊκό φαίνεται από πολύ απλά πράγματα. Πέρυσι ο Φώτης Ιωαννίδης τσακώθηκε με οπαδούς της ομάδας έξω από το γήπεδο της Λεωφόρου φωνάζοντάς τους ότι παίζει κάνοντας ενέσεις κι αυτοί δεν το εκτιμούν. Φέτος ο ολλανδός ποδοσφαιριστής Βιλένα έφυγε από τον Παναθηναϊκό γιατί τον αποδοκίμασαν σε ένα παιχνίδι που έγινε αλλαγή λόγω κακής απόδοσης, έχοντας πει προηγουμένως ότι έπειτα από εκείνες τις αποδοκιμασίες έχασε το κέφι του. Λίγες μέρες πριν, με μια ανάρτησή του ο Ρούμπεν Πέρεθ επιτέθηκε κατά πάντων και στη δήλωσή του διακρίνεις όλα τα σημάδια ενός οργισμένου αθλητή. Οργισμένος ήταν και ο Σπόραρ που σκόραρε και δεν πανηγύρισε γκολ νίκης στο 93′ κόντρα στον Λεβαδειακό. Κι όλα αυτά όμως να μην υπήρχαν, μου μοιάζει δεδομένο ότι ο θάνατος του Μπάλντοκ, αιφνίδιος και σπάνιος, σίγουρα προκάλεσε κάποιο είδος σοκ σε συναθλητές του. Και ειλικρινά δεν ξέρω πώς αυτοί το σκληρό αυτό γεγονός το αντιμετώπισαν.

Ξένοι

Ο Παναθηναϊκός δεν αποτελείται μόνο από ελληνόπουλα που κατανοούν την ανάγκη της ομάδας να κερδίσει οπωσδήποτε έναν τίτλο. Εχει και πάρα πολλούς ξένους που δεν είναι καθόλου συνηθισμένοι σε τέτοιου τύπου πιεστικές διαδικασίες. Αντί λοιπόν να μαζεύονται όλοι οι παίκτες του και να επιχειρούν αυτού του είδους τα group therapy θα ήταν καλό η ομάδα να ζητήσει τη βοήθεια κάποιων ειδικών στην υποστήριξη. Στο μεταξύ, οι παίκτες θα μπορούσαν να βγουν όλοι για ένα φαγητό. Οχι για να συζητήσουν τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας, αλλά για να γίνουν λίγο καλύτεροι φίλοι.