Πόσο μεγάλος είναι ο Ατλαντικός

16:36 17/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Εχω την εντύπωση ότι κάνουμε ένα λάθος στη γλώσσα που χρησιμοποιούμε όλοι μας, για το μέγα θέμα που έσκασε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Συγκεκριμένα, λέμε ότι ο Τραμπ έχει βάλει σε εφαρμογή ένα σχέδιο, που σκοπό έχει «να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία». Αυτή είναι η διατύπωση που κυριαρχεί στα ΜΜΕ (ακόμα και στα διεθνή) και είναι εσφαλμένη. Ο Τραμπ δεν επιχειρεί να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, γιατί στον πόλεμο αυτόν, πέραν των δύο αντιμαχομένων στο πεδίο,  εμπλέκονται και άλλες πλευρές, τις οποίες ο πρόεδρος των ΗΠΑ

επιδεικτικά αγνοεί. Το σωστό, λοιπόν, είναι να λέμε ότι το σχέδιο του προέδρου Τραμπ έχει σκοπό την απεμπλοκή των ΗΠΑ από τον πόλεμο, με ταυτόχρονη διευθέτηση των σχέσεων τους με τις αντιμαχόμενες πλευρές. Για τον λόγο αυτόν, το σχέδιο του προέδρου Τραμπ δεν προβλέπει θέση στο τραπέζι για την Ευρώπη. Τι να την κάνει; Αυτός τη χώρα του θέλει να βγάλει από τον πόλεμο. Η Ευρώπη ας κανονίσει για τον εαυτό της. Αυτή είναι η λογική του Τραμπ κι ας μη μας αρέσει.

Οταν λοιπόν ο πρόεδρος των ΗΠΑ λέει ότι σκοπός του είναι «να τελειώσει τον πόλεμο» στην Ουκρανία (to end the war), αυτό που εννοεί είναι να τον τελειώσει για τις ΗΠΑ. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί απευθύνεται στους Αμερικανούς, για εκείνους θα τελειώσει ο πόλεμος, αν τελειώσει. Για εμάς τους υπόλοιπους, για όλες εκείνες τις χώρες της Δύσης δηλαδή που συνδράμουν στον αγώνα της Ουκρανίας, λυπάμαι πολύ, αλλά ο πόλεμος γι’ αυτές δεν τελειώνει επειδή ο Τραμπ παίρνει την Αμερική και φεύγουν. Ούτε τελειώνει επειδή η Αμερική θα υποχρεώσει τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές σε κάποιας μορφής ειρήνη. Χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία, καμία ειρήνη δεν είναι εγγυημένη. Στα σχεδόν τρία χρόνια που διαρκεί αυτός ο πόλεμος, η θέση της Μόσχας για την Ουκρανία, τον πολιτισμό, την εθνική ταυτότητα  και την ανεξαρτησία της έχει πλέον γίνει κατανοητή από όλο τον κόσμο, με τον πιο φρικαλέο και ακλόνητο τρόπο. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι θέμα χρόνου και συνθηκών θα είναι μόνο η ολοκλήρωση των ρωσικών σκοπιμοτήτων. Με συνθήκες τέτοιας αβεβαιότητας λοιπόν για το μέλλον της Ουκρανίας, είναι αμφίβολη και η ανοικοδόμησή της, χωρίς την οποία η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει. Αυτό δεν είναι rocket science, που λένε και οι Αμερικανοί· είναι η κοινή, τετράγωνη λογική, που λέει ότι κανείς γνωστικός άνθρωπος δεν χτίζει εκεί όπου φοβάται ότι αύριο θα γίνει πόλεμος.

Είναι μάταιο, νομίζω, να προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη από τις αποκλίσεις και τις ανακολουθίες ανάμεσα στις θέσεις για την Ευρώπη του προέδρου Τραμπ, του αντιπροέδρου Βανς και του υπουργού Αμυνας Χέγκσεθ. Ολα αυτά μαζί αν μη τι άλλο ενισχύουν την κεντρική ιδέα. Η απουσία κάθε λεπτότητας, η τραχιά ευθύτητα του Hillbilly, που είδαμε στον χαιρετισμό που απηύθυνε ο Βανς στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, μας δίνουν το μέτρο του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για την Ευρώπη και την απόσταση που τη χωρίζει από εμάς. Τώρα θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλος είναι ο Ατλαντικός Ωκεανός. Αυτή διάσκεψη στο Μόναχο φαίνεται ότι θα είναι το ορόσημο της αρχής μιας νέας εποχής στις ευρωατλαντικές σχέσεις, όπως η ομιλία του Πούτιν στην ίδια διάσκεψη το 2012 ήταν το ορόσημο της νέας φάσης στις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση.

Υποθέτω ή, μάλλον, είμαι βέβαιος ότι η αγωνία της δικής μας διπλωματίας αυτές τις ώρες θα είναι για τις επιπτώσεις που θα έχουν στα θέματα του ενδιαφέροντός μας οι ανακατατάξεις στον διεθνή περίγυρο, τόσο στα μεγάλα όσο και στα μικρότερα. Αν, λ.χ., τόσο λίγο νοιάζονται οι Αμερικανοί για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και τη διεθνή τάξη που επικράτησε μετά τον Β’ Παγκόσμιο, πόσο να περιμένουμε ότι θα νοιαστούν για το Κυπριακό; Είναι φανερό και από τις πρωτοβουλίες του Τραμπ σε άλλους τομείς, εκτός της εξωτερικής πολιτικής, ότι αυτό που προσανατολίζει την πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης είτε στα εξωτερικά είτε στα εσωτερικά είναι η αναζήτηση του «cost-effective», δηλαδή πώς θα μειώσω το κόστος για να αυξήσω το κέρδος. Επομένως, ποιο Κυπριακό; Για να μη μας έρθει λοιπόν ξαφνικά η απανταχούσα, καλό είναι να φτιάχνουμε σενάρια και να επεξεργαζόμαστε θέσεις και «στοχαστικές προσαρμογές». Διαφορετικά, τον πρώτο λόγο θα έχουν η πλατεία και

οι Βελόπουλοι…