Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

17:12 31/3/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Ανησυχούσα μήπως είχα βιαστεί κάπως, σε σημείωμα της περασμένης εβδομάδας σχετικά με το πρόβλημα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Δεν είχα προτρέξει όμως, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει πρόβλημα ηγεσίας και, συγχρόνως, πρόβλημα πολιτικού προσανατολισμού. Από τις θέσεις που εξέφρασαν διάφορα στελέχη την περασμένη εβδομάδα, διακρίνονται δύο τάσεις, που εκ των πραγμάτων συγκρούονται: Η μία είναι εκείνη που (εκ των υστέρων) κρίνει ως εσφαλμένη τη σύμπλευση

(σκόπιμο το λογοπαίγνιο) του ΠΑΣΟΚ με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στην πρόταση δυσπιστίας· η άλλη, αντιθέτως, πιέζει για ευρύτερη και στενότερη συνεργασία με τις διάφορες εκδοχές της Αριστεράς. Αυτή την προσέγγιση στα πράγματα εκφράζει η Κατερίνα Μπατζελή, λ.χ., όταν επικρίνει το κόμμα της ότι χρησιμοποιεί «τοξική γλώσσα», επειδή σε ανακοίνωσή του ο Νίκος Παππάς (ο καταδικασθείς πρώην υπουργός, όχι ο μπασκετμπολίστας) αναφέρεται ως «ο κύριος 13-0», δηλαδή όπως ακριβώς του αρμόζει.

Προφανώς, η ηγεσία τείνει μάλλον προς την αντίθετη τάση, που αναθεωρεί τη σύμπλευση, και είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο παραπέμπεται η κ. Μπατζελή στο Πειθαρχικό, που θα είναι, όπως φαίνεται, η πόρτα της εξόδου για την πρώην υπουργό. Εκεί πάει η υπόθεση, διότι δεν ξεσηκώνεις όλον αυτό τον σαματά με το Πειθαρχικό, προκειμένου να επιβάλεις μια απλή επίπληξη, δηλαδή τίποτα. Πολύ περισσότερο, δε, όταν μια δημόσια αποδοκιμασία από τον αρχηγό είναι πολύ πιο βαριά τιμωρία από μία επίπληξη – αφήστε, δε, ότι η συγκεκριμένη λέξη είναι λόγια πλέον και οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν το νόημά της. (Εκτός αν η επίπληξη επιβάλλεται γραπτώς – σε περγαμηνή, με υπογραφές, σφραγίδες κ.λπ., σαν πανεπιστημιακό δίπλωμα – και ο τιμωρούμενος υποχρεούται να την καδρώσει και να την καρφώσει στον τοίχο του γραφείου του, κάτω από το πορτρέτο του Ανδρέα Παπανδρέου, για να τη βλέπει κάθε πρωί όταν προσεύχεται στο εικόνισμα…)

Το ζήτημα περιπλέκεται, καθώς εξελίσσεται παράλληλα με ένα κλίμα δυσαρέσκειας για τις επιδόσεις του προέδρου. Δυσαρέσκειας σιωπηρής μεν, υπαρκτής όμως, η οποία εκδηλώνεται εμμέσως, στον ανταγωνισμό των επίδοξων διαδόχων του Νίκου Ανδρουλάκη, που ήδη διεκδικούν την καλύτερη θέση εκκίνησης για την επόμενη μέρα. Γι’ αυτό, ο Χάρης Δούκας (που είναι και δήμαρχος Αθηναίων, ξέρετε) βγήκε αμέσως, μέσω συνεργατών, να υποστηρίξει την κ. Μπατζελή – της το χρωστούσε, διότι στην κούρσα της διαδοχής ήταν μαζί του. Ο κ. Δούκας, θυμίζω, είναι ο φυσικός ηγέτης της τάσης που επιδιώκει τη συνεργασία με την Αριστερά, αφού άλλωστε εξελέγη δήμαρχος με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ.

Εχει ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι ο κ. Δούκας δεν αφήνει να φύγει η ευκαιρία χωρίς να καρφώσει τον κύριο αντίπαλό του στην επόμενη κούρσα διαδοχής, δηλαδή τον Τσακαλώτο του ΠΑΣΟΚ, γνωστό και ως Παύλο Γερουλάνο, υπενθυμίζοντας παλαιότερη θέση του υπέρ της συνεργασίας του κόμματος ακόμη και με τις εκδοχές της παλαβής Αριστεράς. Προφανώς, ο κ. Δούκας παίρνει πολύ στα σοβαρά την απειλή που αντιπροσωπεύει για τις φιλοδοξίες του ο κ. Γερουλάνος. Ισως επειδή, εκτός από Τσακαλώτος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Γερουλάνος έχει και τη δυνατότητα να απευθύνεται στους κεντρώους. Προσωπικώς, ανυπομονώ για τη σύγκρουση των δύο αυτών γιγάντων. Να παρακαλέσω μόνο, προς Θεού όχι μαλλιοτραβήγματα! Δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί…