«Σπίτι είναι εκεί που είναι η καρδιά σου»

15:29 26/2/2013 - Πηγή: That’s Life

“I’m an Australian in Athens” θα μπορούσε να τραγουδάει η Jessica Bell, μία εξαιρετική μουσικός και συγγραφέας, που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει επιλέξει ως τόπο διαμονής της την Αθήνα, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα. Με την σχέση της με την Ελλάδα να πιάνει κατά Ιθάκη μεριά, η Bell, που έχει στο ενεργητικό της μοναδικές ηχογραφήσεις, αλλά και αναγνωρισμένα

μυθιστορήματα (String Bridge, The Book) και ποιητικές συλλογές (Twisted Velvet Chains και Fabric, με το τελευταίο να προτείνεται για Goodreads Choice Awards το 2012), βιώνει πλέον από πρώτο χέρι την εμπειρία να είσαι ένας ξένος στην Ελλάδα, αυτές ειδικά τις εποχές. Και την ευχαριστούμε που μας μίλησε γι’ αυτήν…

Οι περισσότεροι νέοι Έλληνες ψάχνουν μία διέξοδο σε χώρες όπως η Αυστραλία. Είσαι μία Αυστραλέζα που μένει στην Αθήνα. Νοιώθεις να αποτελείς μία εξαίρεση σε πολύ περίεργους καιρούς;

Ζω εδώ για περισσότερα από δέκα χρόνια πλέον και αισθάνομαι πως είμαι στο σπίτι μου. Είναι δύσκολο να φανταστώ να ξεκινήσω ξανά τη ζωή μου στην Αυστραλία τώρα που έχω τακτοποιηθεί εδώ. Ναι, σίγουρα είναι περίεργοι καιροί, αλλά σπίτι είναι εκεί που είναι η καρδιά σου.

Πως η διαμονή εδώ σε άλλαξε ως άτομο και συγγραφέα;

Δεν θα έπαιρνα ποτέ την πρώτη μου δουλειά ως συντάκτρια εάν δεν είχα μετακομίσει εδώ. Βγάζω χρήματα ως συντάκτρια/συγγραφέας υλικού για την εκμάθηση της Αγγλικής Γλώσσας. Κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται σε μία Αγγλόφωνη χώρα. Έτσι πρέπει να ευχαριστήσω την Ελλάδα που μου επέτρεψε να ακολουθήσω την αγάπη μου για την συγγραφή. Νομίζω πως εάν είχα μείνει στην Αυστραλία θα είχα επικεντρωθεί περισσότερο στη μουσική μου.

Τι σε κάνει έξαλλη σχετικά με τον Ελληνικό τρόπο ζωής και ποια πράγματα δεν θα μπορούσες να βρεις πουθενά αλλού;

Η γραφειοκρατία! Κάθε φορά που πρέπει να κάνω κάτι που έχει σχέση με το δημόσιο τομέα, λέω στον εαυτό μου “δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτα σήμερα”, έτσι δεν απογοητεύομαι όταν επιστρέφω στο σπίτι άπραγη. Τι δεν μπορώ να βρω αλλού; Όσο σκληρά και να προσπαθήσουν οι Αυστραλοί, δεν πρόκειται να ξεπεράσουν την ποιότητα του αυθεντικού Ελληνικού γιαουρτιού.

Εάν κάποιος σε ρωτούσε εάν θα έπρεπε να μετακομίσει στην Ελλάδα τι θα του έλεγες;

Έρχεσαι εδώ για να βγεις στην σύνταξη;

Θεωρείς τον εαυτό σου πάνω απ’ όλα μία τραγουδοποιό ή μία συγγραφεά;

Σίγουρα μία συγγραφέα. Γεννήθηκα μέσα στη μουσική, έτσι είναι κάτι που ήρθε φυσιολογικά, όμως το γράψιμο είναι κάτι που κατάλαβα σταδιακά πως το θέλω και είχα ένα δυνατό πάθος για να το ακολουθήσω.

Πως θα περιέγραφες την δισκογραφία σου μέχρι σήμερα;

Ατμοσφαιρική grunge-pop; Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ιδέα. Το στυλ μου ποικίλει αρκετά από άλμπουμ σε άλμπουμ. Όμως το πιο πρόσφατο, το Melody Hill που είναι το soundtrack στο μυθιστόρημά μου, String Bridge, πιστεύω πως η μουσική μου έχει μία τεράστια ανάγκη αναπαραγωγής. Εάν είχα τα χρήματα, τότε θα έκανα τη μουσική μου να ηχεί όπως την ακούω μέσα στο κεφάλι μου, αντί όπως αποφασίζει το πορτοφόλι μου.

Ποια είναι τα μηνύματα που πιστεύεις πως οι αναγνώστες σου παίρνουν μαζί τους αφού διαβάσουν τα βιβλία σου;

Να έχεις τον έλεγχο. Είσαι ο μοναδικός που μπορείς να κάνεις τη ζωή σου αυτό που θέλεις. Αποδέξου το καλό και το κακό. Εάν δεις τη μεγαλύτερη εικόνα, δεν υπάρχει αυτό που λέμε κακή εμπειρία. Πίστεψε στην αγάπη και στην ελπίδα. Εάν υπάρχει η θέληση, υπάρχει πάντα ένας τρόπος.

Η σχέση σου με τα social media; Είναι μία μεγάλη βοήθεια;

Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά. Είναι το ηχείο που με βοηθάει να ακούγομαι διεθνώς. Είμαι αρκετά περιορισμένη όντας μία Αγγλίδα συγγραφέα σε μία μη Αγγλόφωνη χώρα, και πρέπει να προωθήσω τη δουλειά μου στον Αγγλόφωνο κόσμο. Είναι μία μεγάλη βοήθεια και γίνονται ενοχλητικά μόνο όταν ο κόσμος κάνει τα websites τους μία ατελείωτη διαφήμιση.

The Book

Η πιο πρόσφατη δουλειά της είναι μία νουβέλα 156 σελίδων, που είναι “γραμμένη” από την πλευρά ενός πεντάχρονου κοριτσιού ονόματι Bonnie, τα πρακτικά των “therapy sessions” της και το ημερολόγιο των γονιών της. Η Bonnie θέλει να θάψει το Βιβλίο επειδή είναι ένας δαίμονας που πρέπει να πάει στην κόλαση. Η μητέρα της, το θάβει, αλλά η Bonnie το ξεθάβει καθημερινά και γράφει σ’ αυτό…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords