Η Folli Follie και το ναυαγισμένο κράτος

09:26 16/5/2018 - Πηγή: New Money

Η υπόθεση της Folli Follie αναδεικνύει για μία ακόμη φορά το τεράστιο θεσμικό κενό που υπάρχει στη χώρα. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έχει ως αντικείμενο τη διασφάλιση της ακρίβειας των στοιχείων που ανακοινώνουν οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες, προκειμένου να προστατεύσουν τους επενδυτές από ψευδή πληροφόρηση.

Η Επιτροπή, λοιπόν, εφόσον αποδειχθεί ότι αυτά για τα οποία κατηγορείται η FF είναι αλήθεια, δεν έκανε τη δουλειά της. Οπως -επανειλημμένως- έπραξε στο παρελθόν, έκανε την «πάπια», τακτική

την οποία ακολουθούν γενικώς οι ελεγκτικές αρχές στην Ελλάδα. Γιατί το κάνουν αυτό; Είναι άσχετοι; Είναι διεφθαρμένοι και λαδώνονται; Είναι αδιάφοροι; Πολλές φορές ισχύουν και τα τρία, άλλες φορές κάποια από αυτά, ορισμένεςφορές κανένα από τα τρία.

Η γενικευμένη νοοτροπία στη χώρα είναι ότι δεν πρέπει να «σπάσουμε αυγά», ότι «τα εν οίκω μη εν δήμω», ότι δεν πρέπει να διαταράξουμε την ηρεμία, ότι «ενός κακού μύρια έπονται» κ.λπ.

Αναλαμβάνουν λοιπόν διάφοροι πολιτικοί φίλοι ή πρώην στελέχη των κομμάτων θέσεις-κλειδιά, ενώ αφενός δεν διαθέτουν τα προσόντα που απαιτεί η θέση, αφετέρου είναι μέρος του κομματικού συστήματος και δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα που θα θίγει πολιτικά το κόμμα τους. Ο λόγος για τον οποίο τοποθετούνται σε αυτές τις θέσεις είναι για να μην κάνουν τίποτα ή να κάνουν ό,τι τους πει η κυβέρνηση. Συνεπώς, ο έλεγχος είναι από πλημμελής μέχρι ανύπαρκτος. Η σημερινή Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δεν έκανε τίποτα ως τώρα και μέσα σε μια στιγμή έχασε το κύρος και την αξιοπιστία της από την υπόθεση της FF.

Τι σημασία έχει αυτό;
Τεράστια.

Μια χώρα που αναζητεί εναγωνίως επενδυτές πρέπει με κάθε τρόπο να τους εξασφαλίζει ένα θεσμικά ασφαλές περιβάλλον. Δεν φτάνει που έχουμε πολύ υψηλή και μεταβαλλόμενη φορολογία με συχνούς έκτακτους φόρους, δεν φτάνει που έχουμε μια γραφειοκρατία που έχει σκοπό τον βασανισμό των ιδιωτών, δεν φτάνει που έχουμε εχθρική κυβέρνηση, εχθρική δημόσια διοίκηση και εχθρικούς πολίτες, δεν μπορούμε να προσφέρουμε καμία διασφάλιση στους επενδυτές ούτε από τις υποτιθέμενες ανεξάρτητες αρχές.

Οι ανεξάρτητες αρχές όμως είναι η εγγύηση της δημοκρατίας. Είναι οι θεσμοί που διασφαλίζουν ότι όλα θα λειτουργούν ανεξάρτητα από την κυβερνητική αυθαιρεσία. Αν οι ανεξάρτητες αρχές δεν λειτουργούν, αν όλοι είναι μέρος της κομματικής-κυβερνητικής «παρέας», τότε καμία διασφάλιση δεν υπάρχει, ούτε για τους πολίτες, ούτε για τους επενδυτές.

Θα μου πείτε, όλοι αυτοί οι κολοσσιαίοι διεθνείς επενδυτές δεν έβλεπαν, δεν ενδιαφέρθηκαν να ψάξουν τα στοιχεία που δημοσίευε η εταιρεία και τα οποία τώρα αμφισβητούνται;
«Οχι» είναι η απάντηση, διότι και αυτοί έκαναν την πάπια, αφού δεν παίζουν με δικά τους λεφτά, παίζουν με τα λεφτά των άλλων, δηλαδή των μετόχων τους και εφόσον η μετοχή της συγκεκριμένης εταιρείας έφερνε αποδόσεις και μπόνους στις τσέπες τους, έκαναν τα στραβά μάτια. Ετσι δουλεύει το πράγμα και επιβεβαιώνεται το παραμύθι με τον γυμνό βασιλιά. Ολοι έβλεπαν τον βασιλιά γυμνό και έλεγαν τι ωραία ρούχα που φοράει, μέχρι που ήρθε ένα παιδάκι και είπε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και τότε το κατάλαβαν όλοι.

Το κακό εδώ είναι ότι δεν είναι γυμνό μόνο το Χρηματιστήριο, η FF και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Γυμνή είναι ολόκληρη η χώρα. Και οι ελεγκτές -σε αυτή την περίπτωση οι τροϊκανοί και οι κυβερνήσεις- κάνουν πως δεν το βλέπουν. Λένε ότι πάμε καλά, ενώ πηγαίνουμε κατά διαόλου. Και λένε ότι πάμε καλά γιατί δεν θέλουν να μας δώσουν άλλα λεφτά. Θέλουν -πιο πολύ από τον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο- να λήξει το μνημόνιο για να σταματήσουν να πληρώνουν. Λένε, λοιπόν, «Μπράβο, παιδιά!», σκίζετε.

Δεν είναι αλήθεια και αυτό φαίνεται από τα νούμερα. Η αλήθεια είναι ότι η κρίση αυτή οδήγησε, όπως ήταν αναμενόμενο, σε δραματική μείωση του ΑΕΠ κατά 80 δισ. ευρώ (από 230 το 2008 σε 150 –ελπίζουμε- φέτος), σε κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και σε τεράστια ανεργία. Σε κάθε κρίση το ΑΕΠ μειώνεται, είναι λογικό και αναμενόμενο. Ομως για να αντιμετωπίσεις την κρίση πρέπει να μειώσεις τις δημόσιες δαπάνες και να αυξήσεις τα φορολογικά έσοδα. Εμείς τι κάναμε; Μειώσαμε τις δαπάνες λιγότερο απ’ ό,τι έπρεπε (το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25% και οι δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκαν) και αυξήσαμε υπερβολικά τους φόρους επί του μειωμένου ΑΕΠ, χωρίς να διευρύνουμε τη φορολογική βάση με τη σύλληψη της φοροδιαφυγής. Ζητάμε δηλαδή από το υγιές και νόμιμο κομμάτι της οικονομίας να πληρώσει πολύ περισσότερα για να συντηρήσουμε το ίδιο αντιπαραγωγικό σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος.

Αυτή η συνταγή είναι συνταγή καταστροφής και την καταστροφή αυτή την έχουμε ήδη διαπιστώσει. Οπως την έχουν διαπιστώσει και οι τροϊκανοί που κάνουν σήμερα τους ευχαριστημένους για να ξεμπερδεύουν. Και αυτοί μπορεί να ξεμπερδέψουν, εμείς όμως όχι, διότι δεν αλλάξαμε τα θεμελιώδη λάθη που μας έφτασαν μέχρι εδώ.
Και όσο δεν τα αλλάζουμε δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε.