Πόση Δημοκρατία μπορούμε να αντέξουμε;

09:07 20/4/2017 - Πηγή: New Money

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έλεγε πως «το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μια συζήτηση πέντε λεπτών με το μέσο ψηφοφόρο».

Πολιτική του κληρονόμος η Συντηρητική Τερέζα Μέι έστω και μετά από 70 χρόνια, δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τις διδαχές του κορυφαίου πολιτικού του 20ου αιώνα. Αποφάσισε να ρισκάρει για δεύτερη φορά την τύχη της Μεγάλης Βρετανίας σε εκλογές που ως κύριο διακύβευμα θα έχουν το σκληρό BREXIT και την πορεία ανεξαρτησίας της Σκωτίας.

Να θυμίσουμε πως και ο προκάτοχος της Ντέιβιντ

Κάμερον, σκόρπισε για πάντα το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας του, ανοίγοντας την πόρτα του τρελοκομείου με την μικροπολιτική του επιλογή για να επανεκλεγεί το 2015 να τάξει δημοψήφισμα περί παραμονής ή όχι της χώρας του στην ΕΕ.

Πάμε παρακάτω;

Νοθεία – ξενοθεία, οι Τούρκοι αποφάσισαν να ξεγράψουν 85 χρόνια δυτικόστροφης, κοσμικής πορείας ανακηρύσσοντας δημοκρατικά τον ισλαμιστή Ερντογάν σε Σουλτάνο.

Οι Έλληνες, θέλαμε υπερήφανη και εθνικά αξιοπρεπή διαπραγμάτευση το καλοκαίρι του 2015. Μια επιλογή που υπερψηφίστηκε από το 62% του λαού και στον τελικό της λογαριασμό κόστισε απώλειες για την οικονομία της τάξης των 86 δις. ευρώ.

Θέλετε κι άλλο;

Οι Ιταλοί με το πρόσφατο δημοψήφισμα τους για τη συνταγματική αναθεώρηση αυτοχειριάστηκαν ως αστικό πολιτικό σύστημα ανοίγοντας δρόμο για να έλθει στα πράγματα ο λαϊκιστής Μπέπε Γκρίλο. Οι Γάλλοι έτοιμοι είναι να «επενδύσουν» είτε στην άκρα Δεξιά, είτε στην Άκρα Αριστερά. Όπως στην άκρα λαϊκιστική Δεξιά επένδυσαν οι Αμερικανοί.

Ο παγκόσμιος λοιπόν λαϊκιστικός πολτός που αναδύεται ως αποτέλεσμα της πνευματικής υπανάπτυξης, της απώλειας αξιών, της επένδυσης στην ευκολία και στη νωθρότητα του καναπέ και της τηλεόρασης, της τεχνολογικής έκρηξης για την οποία προφανώς δεν ήμασταν προετοιμασμένοι, δημιούργησε ένα εκρηκτικό μείγμα.

Το «περίσσευμα» δημοκρατίας, οι κοινωνίες των δημοψηφισμάτων που έρχονται ως μια αντεπίθεση του «κυρίαρχου λαού» κατά των «κακών και ύποπτων ελίτ», η τάση αποδόμησης της κάθε αυθεντίας και τελικά η αδυναμία διακυβέρνησης εκ μέρους των πολιτικών (άρα η ουσιαστική κατάπτωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας) δημιουργούν νέα συνθήκες. Συνθήκες χάους, όπου ανυποψίαστοι πολίτες θα επιλέγουν τις χειρότερες λύσεις.

Οι πνευματικοί άνθρωποι, οι εμπειρογνώμονες, οι γνώστες πραγμάτων θεωρούνται πλέον ως «περιττοί» ή στη χειρότερη περίπτωση ως «ύποπτοι». Ήρωες αναγορεύονται οι φαντεζί τύποι. Όσοι τάζουν «νταούλια» ή μεγάλα «τείχη» στα σύνορα τους για να αποτρέψουν τους μετανάστες. Όσοι πουλάνε συναίσθημα. Οι τσαμπουκάδες της πολιτικής. Μόνο που η αναγόρευση των ειδημόνων σε κάτι το ενοχλητικό, η μετατροπή των άξιων σε Κασσάνδρες που προφητεύουν καταστροφές όμως κανένας δεν τους ακούει, κρύβει ένα μέλλον ζοφερό. Έναν πλανήτη απρόβλεπτο.