Το «αριστερό παιδί», ο «μπούλης» της ακροδεξιάς και το αληθινό περιθώριο

11:57 26/12/2016 - Πηγή: New Money

Πρέπει να το παραδεχθούμε. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει. Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα του παίρνουν τις περισσότερες επικοινωνιακές πρωτοβουλίες. Αυτοί καθορίζουν την πολιτική ατζέντα των τελευταίων χρόνων. Από το 2012 και μετά. Ανεξάρτητα από την ποιότητα και τη χρησιμότητα των μηνυμάτων τους και των στόχων τους.

Με τον Αντώνη Σαμαρά που τους ακολούθησε, τους έθρεψε και εξέθρεψε, οικοδόμησαν το αντιμνημονιακό

μέτωπο από το 2010. Ο Αντώνης Σαμαράς το εγκατέλειψε νωρίτερα. Τον Φεβρουάριο του 2012. Ο Αλέξης Τσίπρας προσχώρησε στο μνημονιακό μέτωπο, μέσα σε ένα τσουνάμι εξελίξεων, τον Ιούλιο 2015.

Στις δίδυμες εκλογές του 2012 ο Αλέξης Τσίπρας μας διαβεβαίωνε ότι το ευρώ δεν είναι «ταμπού». Και μοίρασε τους οπαδούς του σε υπερασπιστές του ευρωπαϊκού νομίσματος και σε εραστές και νοσταλγούς της δραχμής. Με την ολοκλήρωση του αποτελέσματος των εκλογών του Ιουνίου 2012 έθεσε θέμα αποπομπής της κυβέρνησης που σχηματίστηκε, στο όνομα του αποτελέσματος των εκλογών, όπως εκείνος τις ερμήνευσε. Και έθεσε στόχο, από την πρώτη μέρα, την κατακρήμνιση της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου - ΔΗΜ.ΑΡ.

Το δεύτερο εξάμηνο του 2014 το δαπάνησε μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις που δεν μπορούσαν να τηρηθούν. Και εκβίασε ανοιχτά και ωμά με την κατάχρηση της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Συνεργάτες και μελλοντικοί συνεταίροι του διέπραξαν ακόμη και αξιόποινες πράξεις.

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 ξοδεύτηκε από τον Αλέξη, τους συνεταίρους του και τον Γιάνη Βαρουφάκη για την εξυπηρέτηση ενός διαρκούς εκβιασμού της Ενωμένης Ευρώπης. Στο όνομα μιας ελπίδας που δεν ήρθε ποτέ και στην «αλλαγή» της Ευρώπης και όλου του κόσμου. Για να προσχωρήσει, στο τέλος, εξουθενωμένος και ευτελισμένος στο πιο άθλιο και «πολύτεκνο» μνημόνιο. Κοστίζει το κάθε «παιδί» μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

Προηγουμένως είχε προκηρύξει ένα επικίνδυνο θεσμικά δημοψήφισμα πάνω σε ανύπαρκτο ερώτημα και δίλημμα. Για να μετατρέψει το θολό «Οχι» σε πεντακάθαρο «Ναι». Και κατάφερε μέσα σε ελάχιστες ημέρες να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό. Και τους πολιτικούς αρχηγούς μέσα από την προκήρυξη νέων εκλογών με ερώτημα ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής του τρίτου μνημονίου.

Η τελευταία επικοινωνιακή πρωτοβουλία και κόλπο; Το κοινοβουλευτικό δημοψήφισμα για μποναμά 350 ευρώ. Με δανεικά λεφτά! Με την ελπίδα να παγιδεύσει τον λαό και την αντιπολίτευση στην προσπάθεια νομιμοποίησης μιας τυχοδιωκτικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που αγνοεί την ανεργία και την ανάπτυξη.

Μόλις κυκλοφόρησε μια σημαντική συλλογική δουλειά-έρευνα με επιμέλεια τριών αξιόλογων πολιτικών επιστημόνων. Των Νίκου Παπαδάκη, Αργύρη Κυρίδη και Νίκου Φωτόπουλου.

Η ομάδα τους έχει μελετήσει το συγκλονιστικό φαινόμενο των νέων που απουσιάζουν από κάθε μείζονα θεσμική μέριμνα. Δεν ενσωματώνονται πουθενά. Σε οποιαδήποτε δράση ή τομέα του κοινωνικού κράτους. Απουσιάζουν από την εκπαίδευση. Απουσιάζουν από την κατάρτιση. Απουσιάζουν και από την απασχόληση. Είναι γνωστοί με τον περιγραφικό όρο «NEETs». Δηλαδή νέοι άνθρωποι «Not in Education, Employment or Training». Νέοι, κάπου ανάμεσα στην ηλικία των 15 και 24 ετών.

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο μέσον της κρίσης, (δηλαδή το 2011), 7,5 εκατομμύρια νέοι άνθρωποι ηλικίας 15-24 ετών ήταν εκτός αγοράς εργασίας και εκπαίδευσης. Το 2015 το ποσοστό των NEETs στην Ε.Ε. ανερχόταν στο 12,1%. Μεγάλες οι διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών της Ενωσης. Σε πέντε κράτη-μέλη οι NEETs υπερέβαιναν το 17%. Ποιες ήταν αυτές οι χώρες; Η Ιταλία με 21,4%! Η Βουλγαρία με 19,3%! Η Κροατία με 18,5%! Η Ρουμανία με 18,1%! Και... η Ελλάδα με 17,2%!

Οι NEETs βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο. Συνιστούν πρόκληση για τις πολιτικές του κοινωνικού κράτους. Του εθνικού κράτους και των ευρωπαϊκών θεσμών. Πάνω από το 1/4 των NEETs είναι απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης. Εξι στους δέκα NEETs προέρχονται από οικογένειες με ιδιαίτερα χαμηλό εισόδημα. Η φτώχεια είναι κληρονομική. Και δεν ανατρέπεται με τα «χαρτζιλίκια» ή τα «κόλλυβα» των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ.

Μας ενδιαφέρουν οι NEETs. Και ο κοινωνικός αποκλεισμός και το περιθώριο. Οχι το «αριστερό παιδί» και ο «μπούλης» της ακροδεξιάς μιας γενιάς με κάμποσους βολεμένους. Παρέα με τους «Ζουράριδες» και «Πολάκηδες».