Οι πρόωρες εκλογές ως λύση

11:29 5/5/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

του Νίκου Σίμου

Μήπως τελικώς, παρ’ όσες εκτιμήσεις γίνονται, γύρω από μία γενικότερη απροθυμία για τη διενέργεια πρόωρων βουλευτικών εκλογών, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, προκαλέσει ραγδαίες εξελίξεις σε όλο το πολιτικό φάσμα;

Βεβαίως, υπάρχουν θύλακες στις ηγετικές ομάδες των κομμάτων που, στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας, θεωρούν ότι πρέπει, πάση θυσία, να αποφευχθούν πρόωρες εκλογές. Όμως υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών να στείλει το μήνυμα του τέλους μιας μακράς περιόδου.

Στην περίπτωση αυτή θα πρόκειται για μία συνολική αντίδραση της κοινωνίας απέναντι στην, κατά τη δική της εκτίμηση, ανεπάρκεια και αναποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος καθώς και στην πλήρη αδυναμία του να σκεφτεί και να ενεργήσει εθνικά.

Μολονότι κανείς δεν γνωρίζει τι θα βγάλει η κάλπη των ευρωεκλογών εν τούτοις η κοινωνία, που όπως έχει αποδειχθεί και σε άλλες περιπτώσεις προηγείται των πολιτικών αντιλήψεων. Υπ αυτήν την έννοια είναι πιθανό να αξιολογήσει ότι η σημερινή προεκλογική ατμόσφαιρα είναι αναντίστοιχη του προβληματισμού που θα έπρεπε να κυριαρχούσε, για την κρισιμότητα της γενικότερης πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης. Και να ψηφίσει αναλόγως.

Ένα αρνητικό αποτέλεσμα για την ΝΔ στις ευρωεκλογές, με δεδομένη την προβλεπόμενη διασπορά ψήφων –διότι διαφορετικά το αποτέλεσμα για το κυβερνών κόμμα δεν θα ήταν αρνητικό- θα δημιουργούσε τις αντίθετες συνθήκες από αυτές που χρειάζεται η χώρα. Δηλαδή αστάθεια και θολό πολιτικό σκηνικό, αντί πολιτικής σταθερότητας. Στην περίπτωση αυτή φαίνεται η επιδιωκόμενη σταθερότητα μπορεί να εξασφαλισθεί μόνο με ένα ξεκαθάρισμα, το οποίο μόνο η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μπορεί να προκαλέσει.

Παρά το γεγονός ότι, με τα σημερινά δεδομένα, δεν θα προκύψει αυτοδυναμία, εν τούτοις το ενδεχόμενο να βυθιστεί η χώρα σε βαθειά πολιτική κρίση εν μέσω μιας οικονομικής που δεν έχει παρέλθει, θα φέρει τα κόμματα ενώπιον της μεγάλης ευθύνης να καταλήξουν σε αναγκαστική συνεννόηση που, επίσης αναγκαστικώς, θα διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό περιβάλλον. Κανείς με άλλα λόγια από το σημερινό ηγετικό πολιτικό προσωπικό δεν θα θελήσει να επωμισθεί την ευθύνη του «αρχιτέκτονα» μιας εθνικής καταστροφής, στην οποίαν μπορεί να οδηγήσει μία παρατεταμένη ακυβερνησία. Επιπλέον, η διακομματική συνεννόηση ενδεχομένως να διευκολυνθεί από το γεγονός ότι η προοπτική μιας άλλους είδους «κυβέρνησης εθνικής ενότητος» θα κινείται κάτω από τον αστερισμό μιας μετα-μνημονιακής εποχής η οποία βεβαίως δεν θα είναι απηλλαγμένη εντελώς από κάποιες εναπομείνασες μνημονιακές υποχρεώσεις. Όμως βασικός σκοπός μιας τέτοιας συνεννόησης –και κυβέρνησης- θα είναι να τεθούν τα θεμέλια μιας καινούργιας εθνικής αρχιτεκτονικής που θα καλύπτει τους θεσμούς, θα ανασυγκροτεί το ερειπωμένο κράτος και θα χαράσει πολιτικές μακράς πνοής και όχι εξυπηρέτησης βραχυπρόθεσμου κομματικού οφέλους.