Ο σκοταδιστής σήμερα

08:00 31/1/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

Σκοταδισμός σήμερα είναι η απολυτοποίηση του προοδευτισμού. Πολύ απλά όπως λέει ο σκοταδιστής: δεν έχεις το δικαίωμα να διαφωνείς εσύ με τις δικές μου προοδευτικές απόψεις, επειδή είναι προοδευτικές. Απόψεις που ο ίδιος και οι συν αυτώ βάπτισαν προοδευτικές και που συνήθως στο όνομα του προοδευτισμού αποτελούν θέσφατα, τα οποία δεν επιδέχονται αντίλογο και κριτική.

Σκοταδιστής είναι αυτός, ο οποίος στο όνομα ενός αριστερόστροφου μεταμοντέρνου λαϊκισμού, με δικαιολογία την ελευθερία έκφρασης της ασύδοτης τέχνης, δημιουργεί προβλήματα στον κοινωνικό ιστό και με φωνασκίες επιζητεί να διορθώσει

τα κατ΄ αυτόν κακώς κείμενα της κοινωνίας, πλην βεβαίως του εαυτού του.

Σκοταδιστής είναι αυτός που χρησιμοποιεί βαρύγδουπες λέξεις, της μοντέρνας εποχής, όπως προκατάληψη, συντήρηση, φασισμός, ρατσισμός, δημοκρατία, ισότητα, οι οποίες πολλές φορές δεν έχουν κανένα πραγματικό αντικείμενο αλλά είναι κενού περιεχομένου. Ο ίδιος δε στην προσωπική του ζωή και στις σχέσεις του με τους άλλους είναι το ακριβώς αντίθετο, δεν σηκώνει λέξη αντιλόγου στα πιστεύω του και είναι ένας περιφερόμενος δικαιοφόρος. Το δίκαιο βεβαίως σύμφωνα με το δικό του του όραμα για την δικαιοσύνη. Έχει άποψη επί παντός επιστητού, έχει γνώσεις μαγειρικής, αρχιτεκτονικής, ιστορίας, κεραμοποιίας, αρχαιολογίας, οχυρωματικής, πολιτειολογίας, ιστορίας, θεολογίας, αθλητισμού, πολεοδομίας, χημείας, ελαιοκαλλιέργειας, πολιτικής, είναι ένας πολυξερίδης. Στην πραγματικότητα όμως είναι, όχι απλά ημιμαθής, αλλά αμαθής, ο οποίος επιβίωσε σε βάρος συνάνθρωπών του πουλώντας τους αριστερή ιδεολογία. Στην ουσία όπως απόκτησε χρήματα και επέζησε αξιοποιώντας και επενδύοντας στα ιδανικά της μεταπολίτευσης.

Σκοταδιστής είναι αυτός που συμπλέει, με «βάρκα» τα ανθρώπινα δικαιώματα, με ομάδες ακτιβιστών και ΜΚΟ, αριστερών ελίτ, γηραλέων πολιτικών, και ενίοτε φασιστικών μορφωμάτων στο όνομα της ελευθερίας του λόγου, αρκεί να υπάρχει αντίθεση με το λεγόμενο κατ’ αυτούς κατεστημένο και βεβαίως δεν απουσιάζει το οικονομικό συμφέρον.

Ο σκοταδιστής δημιουργεί ένα «νέο φονταμενταλισμό» με εργαλείο το δόγμα της πολιτικής ορθότητας (Umberto Eco). Για τον σκοταδιστή υπάρχουν σταθερές όπως πολυφωνία, πολυπολιτισμικότητα, αλλά αρκεί να έχουν πεδίο εφαρμογής σε όλους τους άλλους εκτός απο αυτόν. Αποτέλεσμα αυτού είναι να συκοφαντεί και να μειώνει με κάθε τρόπο τον αντίπαλο και πολλές φορές να φέρεται και βίαια, εξασκώντας μέχρι και σωματική βία στον έχοντα την αντίθετη άποψη. Στιγματίζει και ετικετοποιεί όλους όσοι σέβονται τα ήθη και τα έθιμα κάθε τόπου. Τις περισσότερες φορές, πέραν απο μερικές σειρές σε διάφορα ιδεοληπτικά-προπαγανδιστικά άρθρα, δεν έχει διαβάσει ούτε μισή σελίδα εξειδικευμένου κειμένου.

Σκοταδιστής είναι αυτός που ζει σε καπιταλιστική πόλη και δεν συμμετέχει σε καμμία αντίσταση εναντίον του συστήματος (επαναστάτης του καναπέ), ανασύρει από το χρονοντούλαπο αποσπάσματα από το έργο του Μαρξ και προσπαθεί να ερμηνεύσει τα οικονομικά προβλήματα με την «οικονομίστικη» λογική, ενδιαφερόμενος βεβαίως μόνο γιά την δική οικονομική εξασφάλιση.

Σκοταδιστής είναι αυτός που από θέση είτε ηθικής, είτε πολιτικής εξουσίας τρομοκρατεί όλους τους αντιθέτους του, επειδή δεν έχει επιχειρήματα για δημιουργικό αντίλογο.

Σκοταδιστής είναι αυτός που καταδικάζει τον καταναλωτισμό και ο ίδιος καρπούται όλα τα επιτεύγματα της μαζικοδημοκρατίας και συμμετέχει στον πολιτισμό της δημοκρατίας του όχλου, της «coca cola» και της «woke ατζέντας».

Σκοταδιστής είναι αυτός που δεν σέβεται τον κόπο και τον ιδρώτα του συνανθρώπου του, για την απόκτηση περιουσίας και την καταστρέφει στο όνομα δήθεν της ελεύθερης πληροφόρησης και διακίνησης ιδεών.

Σκοταδιστής είναι αυτός που συντηρεί τα κεκτημένα του (συνδικαλιστικά, εργασιακά) με φαινομενική αντίσταση (π.χ. κατά των μνημονίων) έχοντας βαθύτερη επιθυμία να μην χάσει τις κομματικές ή πολιτικές ή δημοσιογραφικές απολαβές του.

Ο σκοταδιστής ως γνήσιος υποκριτής, για να καλύψει το δικό του πάθος και λάθος, κατηγορεί τους έχοντας αντίθετη από αυτόν στάση ζωής, για σεξιστές, ρατσιστές, ενώ ο ίδιος είναι στην προσωπική του ζωή υπήκοος σε κάθε μορφή ιδιότυπης καταπίεσης έχοντας πλήρη έλλειψη ηθικών φραγμών. Γι’ αυτόν ισχύει: «υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ τού οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ τού οφθαλμού τού αδελφού σου». 

Ο σκοταδιστής χρησιμοποιεί κοινότυπα ξόρκια περί επέλασης του φασισμού, του τραμπισμού και κάθε –ισμού, θεωρώντας ότι η διαφορετική αντίληψη κάθε πολίτη είναι αντίληψη «νοικοκυραίων», αν και ό ίδιος είναι ένας καλός επαρχιώτης νοικοκύρης και όπως πολλοί νέο-αστοί είναι συνήθως πρώην κοπτόμενος για την ισότητα κ.ο.κ. Περιφρονεί τον άλλον, λέγοντας με ανωτερότητα ότι οι πολλοί έχουν αντιδραστικές, ακροδεξιές απόψεις και πρακτικές «τσουβαλιάζοντας» τους, αρκεί να υπερισχύσουν οι δικές του απόψεις στα ΜΜΕ στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, στο δρόμο, παντού.

Εν κατακλείδι σκοταδιστής είναι αυτός που αρνείται τον διάλογο, ο υποκριτής που νοιάζεται μόνο για την τσέπη του, για μέρος του σώματός του και πουλάει φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες με το μεγάφωνο του λαϊκισμού και του προοδευτισμού. Λίγη αυτοκριτική σύντροφοι και αδελφοί δεν βλάπτει.