Παιχνίδι Ερντογάν με τους Παλαιστινίους της Ισλαμιστικής Χαμάς

12:01 19/5/2021 - Πηγή: Huffington Post Greece

Για μια ακόμη φορά, ο Ερντογάν, για να βγει από τη δύσκολη θέση, στην οποία έχει περιέλθει, εσωτερικά και εξωτερικά, επιλέγει την επιθετική στρατηγική της ”φυγής προς τα εμπρός” , με λάβαρο την Ισλαμιστική πλειοδοσία και ιδεολογία , την οποία έχει αναγάγει σε κρατική ιδεολογία της Αγκυρας.

Η Ουάσιγκτον, με την αναγνώριση της Αρμενικής γενοκτονίας και με άλλα μηνύματα, λιγότερο ηχηρά, που έχει στείλει, με τον νέο Πρόεδρο Μπάϊντεν, δεν κρύβει τον εκνευρισμό της για τις πολιτικές Ερντογάν και την επιλογή της να μη συμβάλει, σπεύδει στην περαιτέρω μακροημέρευση του Ερντογάν στην εξουσία.

Ο Τούρκος Πρόεδρος εισπράττει την Αμερικανική αποστασιοποίηση ως άμεση απειλή, που μπορεί να έχει πολύ επικίνδυνες συνέπειες στο εσωτερικό μέτωπο, στην ήδη δοκιμαζόμενη οικονομία και στο Κουρδικό.

Σχετικά με το τελευταίο, δεν είναι τυχαίο που η Άγκυρα έσπευσε ν′ αναλάβει μια νέα εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, αμέσως μετά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της Αρμένικης γενοκτονίας.

Ο φόβος της Τουρκίας για Κουρδικό Κράτος

Η Άγκυρα κατατρύχεται από το φόβο ότι οι ΗΠΑ βυσσοδομούν για τη δημιουργία Κουρδικού κράτους και σπεύδει ν′ αναλάβει προληπτική δράση για την εκ των προτέρων ακύρωση τέτοιων σχεδίων και την καταστροφή των δομών, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο και προγεφύρωμα για την εφαρμογή τους.

Με το πνεύμα αυτό, ανέλαβε, στο πρόσφατο παρελθόν, τις επιχειρήσεις κατά των Κούρδων της Συρίας, κατά μήκος των Τούρκο - Συριακών συνόρων, με στόχο να απομακρύνει από τις περιοχές αυτές τους Κουρδικούς πληθυσμούς, που θα μπορούσαν αποτελέσουν τη δημογραφική βάση μιας Αυτόνομης Κουρδικής Περιοχής στη Συρία, εκτεινόμενης δυτικά μέχρι 40 χλμ από τη Μεσόγειο.

Η εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, με αφορμή την παρουσία του Κουρδικού PKK στην περιοχή του όρους Καντήλ και στις γειτονικές περιοχές, που λειτουργούν ως οχυρές βάσεις των Κούρδων ανταρτών στα μετόπισθεν, δεν είχε την αναμενόμενη από το Τουρκικό Επιτελείο επιτυχία.

Οδήγησε, αντιθέτως, στην καθήλωση των Τουρκικών δυνάμεων και στην εμπλοκή τους σ′ έναν κλασικού τύπου ανταρτοπόλεμο, με σημαντικές Τουρκικές απώλειες.

Η Τουρκική υπεροψία ότι η τεχνολογική υπεροχή, με μη επανδρωμένα μαχητικά οχήματα, επιθετικά ελικόπτερα και μαζικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς, θα οδηγούσε στη συντριβή των ανταρτών, διαψεύσθηκε.

Οι Κούρδοι αντάρτες επέδειξαν ευρηματικότητα, μαχητικότητα, καρτερία και αμυντική προνοητικότητα και προετοιμασία, με πυκνό δίκτυο υπογείων στοών και επικοινωνιών, που απεδείχθη ιδιαίτερα ανθεκτικό σε αεροπορικούς βομβαρδισμούς, βολές πυροβολικού και αιφνιδιαστικές επιχειρήσεις αεραποβάσεων.

Η Κουρδική αυτή αντοχή έχει στρατηγική σημασία για το μέλλον και προαναγγέλλει έξαρση των επιχειρήσεων των Κούρδων ανταρτών στο Κουρδιστάν της Τουρκίας, μόλις καταστεί εφικτός ο εφοδιασμός τους με όπλα νέας γενιάς, που θα τους επιτρέπουν να αντιμετωπίζουν ευκολότερα τα μαχητικά ελικόπτερα και τα μη επανδρωμένα μαχητικά οχήματα, όπως επίσης τα τεθωρακισμένα μέσα του Τουρκικού στρατού.

Προσπάθειες επαναπροσέγγισης με τη Δύση, το Ισραήλ και την Άίγυπτο

Παίρνοντας τα νέα μηνύματα από την Ουάσιγκτον και διαπιστώνοντας το αδιέξοδο, το οποίο αντιμετώπιζε στα περισσότερα μέτωπα που άνοιξε ο Ερντογάν, προσπάθησε, σε πρώτη φάση, να βελτιώσει τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση, που έχουν καθοριστικό χαρακτήρα για την Τουρκική οικονομία, αλλά και, μέσω αυτών, τις σχέσεις γενικά με τη Δύση.

Προσπάθησε, κατά δεύτερο λόγο, να επαναρχίσει το διάλογο με δύο σημαντικές χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, που έχουν αναπτύξει σχέσεις στρατηγικής συμμαχίας με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Ο διάλογος και με τις δύο χώρες κατέληξε σε αδιέξοδο, γιατί η επιτυχία του προϋπέθετε για τον Ερντογάν ριζική επανεξέταση της πολιτικής και της ιδεολογίας του καθεστώτος του.

Για μεν το Ισραήλ προϋπέθετε εγκατάλειψη της αντι - Ισραηλινής Ισλαμιστικής προπαγάνδας και της εργαλειοποιήσεως για το σκοπό αυτό των Παλαιστινίων της Ισλαμιστικής Χαμάς, όπως επίσης γενικότερα της Ισλαμιστικής προπαγάνδας, που απευθύνεται σε όλους τους Μουσουλμάνους και αποτελεί άρθρο πίστεως για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, στους οποίους επενδύει πολιτικά ο Ερντογάν και θέλει να επιβληθεί ως εκφραστής και ηγέτης τους.

Για την αποκατάσταση των σχέσεων με την Αίγυπτο, την οποίαν τόσο διακαώς επιθυμεί ο Ερντογάν, το τίμημα θα συνεπαγόταν δύο σημαντικές παραχωρήσεις, τις οποίες με τίποτα δεν θέλει να κάνει ο Ερντογάν.

Η πρώτη θα αφορούσε τους δεσμούς της Τουρκίας με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Αιγύπτου.

Ο Ερντογάν δεν δέχθηκε ποτέ την ανατροπή του Μόρσι και δεν έπαυσε ποτέ να καταγγέλλει τον Στρατάρχη Αλ Σίσσι ως πραξικοπηματία, που ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Το δεύτερο τίμημα θα αφορούσε τη Λιβύη και την Τουρκική στρατιωτική παρουσία σ′ αυτήν.

Η Αίγυπτος δεν μπορεί να δεχθεί την πολιτικοστρατιωτική εγκατάσταση της Τουρκίας στη Λιβύη, που θ′ αποτελούσε μόνιμο κίνδυνο για την Αιγυπτο καί απαράδεκτη γεωστρατηγική απειλή στο πλευρό της.

Δεν είναι γι ′ αυτό απορίας άξιον ότι οι απόπειρες αποκαταστάσεως των σχέσεων, τόσο με το Ισραήλ, όσο και με την Αίγυπτο, επεσαν στο κενό.

Και οι δύο χώρες βλέπουν με ανησυχία το ηγεμονικό και επεκτατικό Ισλαμιστικό όραμα του Ερντογάν.

Τουρκική ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο και το Κυπριακό

Το ενδεχόμενο επιβολής Τουρκικής ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν ανησυχεί, δικαιολογημένα, μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κινδύνου.

Ανησυχεί επίσης τις δύο αυτές χωρείς , που θεωρούν ένα τέτοιο ενδεχόμενο ως άμεση απειλή στην εθνική τους ασφάλεια.

Το περίεργο και κυριολεκτικά αλλόκοτο, είναι η στάση των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, που, χωρίς συναίσθηση των κινδύνων και χωρίς αιδώ για τη διαπραττόμενη εθνική αναξιοπρέπεια, υποστηρίζουν αναφανδόν και άνευ προϋποθέσεων, ”λύση” δήθεν του Κυπριακού, που θα έθετε, στην πραγματικότητα, ολόκληρη την Κύπρο υπό Τουρκικό γεωπολιτικό έλεγχο.

Αγονται, απροκάλυπτα, προς την πολιτική αυτή από την επιρροή του Βρετανικού παράγοντος, που έχει ο ίδιος , βεβαίως, κάθε λόγο να θέλει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υποκατάστασή της άπω ένα μόρφωμα δύο ”ισοτίμων μερών”, που δεν θα επέτρεπε καμιά πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία, αλλά θα εξασφάλιζε τον Τουρκο - Βρετανικό στρατηγικό έλεγχο πάνω σ′ ολόκληρο το νησί.

Ειναι δυνατόν, όταν ο Ερντογάν εκδηλώνει, απροκάλυπτα , έναν τέτοιο Ισλαμιστικό ζηλωτισμό και επεκτατισμό σ′ ολόκληρη τη περιοχή, οι ηγεσίες των δυο κομμάτων να βαυκαλίζονται και να προβάλλουν ως ”λύση” του Κυπριακού τον συνεταιρισμό με τον Ερντογάν, με ορούς ”πολιτικής ισότητας” με τους εγκάθετους του στην Κύπρο;

Είναι δυνατόν επίσης να συμπράττει η Ελλάδα σ′ αυτό το ανοσιούργημα, αφήνοντας ελεύθερο και ασύδοτο τον Βρετανικό και τον Τουρκικό παράγοντα να διαμορφώνουν τις εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου, συντασσόμενη, ουσιαστικά, με τον ανίερο στόχο της καταλύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Ο Ερντογάν θέλει να κάνει την Τουρκία Ιράν;

Μετά την αποτυχία της εναλλακτικής πολιτικής του με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ο Ερντογάν επέστρεψε στη γνωστή επιθετική πολιτική του, στοχεύοντας στη συγκράτηση και στον φανατισμό αφενός του πολιτικού του ακροατηρίου στο εσωτερικό και στην περιαγωγή σε δύσκολη θέση των αντιπάλων του στο εξωτερικό, αφ′ ετέρου, μέσα από τη γνωστή τακτική της ιδεολογικής Ισλαμιστικής υπερφαλαγγίσεως.

Ως εργαλείο για την άσκηση της πολιτικής αυτής, επέλεξε τους Παλαιστινίους της Ισλαμιστικής Χαμάς, συναγωνιζόμενος το Ιράν, που συνεργάζεται και με τη Χαμάς, για λόγους πολιορκητικής πολιτικής κατά του Ισραήλ, παρά το γεγονός ότι η Χαμάς είναι Σουνιτικού δόγματος και η οργάνωση επιλογής του Ιράν στην περιοχή είναι η Σιιτική Χεσμπολλάχ στον Λίβανο.

Η νέα εκρηξη του Μεσανατολικού, με πρωταγωνιστή, στο προσκήνιο, τη Χαμάς, προφανώς, δεν είναι τυχαία και δεν οφείλεται μόνο στη Χαμάς.

Η Τουρκία είναι άμεσος υποκινητής και δεν το κρύβει, αλλωστε.

Οι δηλώσεις Τούρκων επισήμων και οι ιαχές διαδηλωτών , σε μαζικές κινητοποιήσεις σε όλες τις Τουρκικές πόλεις, για την αποστολή Τουρκικών στρατευμάτων στην Ιερουσαλήμ, για να προστατεύσει τα Ιερά του Ισλάμ και ιδιαίτερα το τέμενος Αλ Ακσά, είναι εύγλωττες και ενδεικτικές.

Ο Τούρκος Πρόεδρος, σε τηλεφώνημά του προς τον Ρώσο ομόλογό του Πούτιν, πρότεινε να σταλεί στην Ιερουσαλήμ διεθνής ειρηνευτική δύναμη, για να προστατεύσει τους Παλαιστινίους και τα Ιερά του Ισλάμ.

Ο νέος κύκλος ένοπλης δράσεως, που ανέλαβε η Χαμάς, έχει αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά, που δεν συγκρίνονται με προηγούμενους γύρους.

Οι αυτοσχέδιες ρουκέτες τύπου Κασσάμ, που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν και είχαν βεληνεκές λίγα χλμ, έχουν αντικατασταθεί από μεγάλο αριθμό βιομηχανοποιημένων ρουκετών, με βεληνεκές 120 και 160 ‎χλμ.

Εάν λάβει κανείς υπόψιν την περιορισμένη γεωγραφική έκταση του Ισραήλ, το βεληνεκές αυτό είναι επαρκές για την κάλυψη όλης σχεδόν της χώρας, ακόμη και αν δεν υπολογισθούν οι ρουκέτες αντίστοιχου και ακόμη μεγαλύτερου βεληνεκούς της Χεσμπολλάχ στο Λίβανο.

Το γεγονός αυτό δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα ακόμη και για το Ισραήλ, που έχει σε υπηρεσία το υπερσύγχρονο και θαυμάσιο αντι - βαλλιστικό σύστημα ”Σιδηρούς Θόλος”, που αναχαιτίζει τα επερχόμενα βλήματα, με ποσοστό επιτυχίας άνω του 90%.

Τα Ελληνικά Επιτελεία πρέπει να μελετήσουν προσεκτικά τη μαζική χρήση φθηνών βαλλιστικών και άλλων μέσων, που μπορούν να δημιουργήσουν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, εάν δεν υπάρχει πρόβλεψη από πριν για την αντιμετώπισή τους και έγκαιρη προμήθεια των αναγκαίων μέσων.

Η πολιτική αυτή Ερντογάν της φυγής προς τα εμπρός, όπως ήδη αναφέρθηκε, με την ελπίδα ότι η αναζωπύρωση του Μεσανατολικου και της Αραβο - Ισραηλινής συγκρούσεως θα αναχαιτίσει την Αραβο - Ισραηλινή συνεργασία και την εξομάλυνση των σχέσεων, που σημείωσε ένα μεγάλο άλμα, με τις λεγόμενες ”Συμφωνίες Αβραάμ”, και θα ενισχύσει το αντι - Ισραηλινό μίσος στους Αραβικούς λαούς των χωρών αυτών, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τις Κυβερνήσεις τους, είναι κυριολεκτικά μια τυχοδιωκτική πολιτική, που δεν θα μείνει, ασφαλώς, αναπάντητη εκ μέρους του Ισραήλ.

Ο Τούρκος Πρόεδρος ελπίζει επίσης ότι, μέσω της πολιτικής αυτής, θα προωθήσει το προσωπικό του γόητρο και εκείνο της Τουρκίας, παρουσιαζόμενος ως πρωταγωνιστής του Ισλάμ και του αγώνα των Παλαιστινίων και εγγράφοντας υποθήκες ηγέτη του Σουνίτικου Ισλάμ.

Η Άγκυρα, με την πολιτική αυτή, εξελίσσεται, προφανώς, για το Ισραήλ και, κατά δεύτερο λόγο, τις ΗΠΑ, σε ένα άλλο Ιράν, με ο,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.

***

Περικλής Νεάρχου,

Πρέσβυς ε. τ.

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ«Η Μέση Ανατολή ήταν κάποτε Οθωμανική Αυτοκρατορία»Ο επικίνδυνος δρόμος της Τουρκίας στη Μέση ΑνατολήΣτον δρόμο προς τη Γάζα, με αφετηρία την Αγία ΣοφίαΝέα τουρκική «έμπνευση»: Πρώην ναύαρχος προτείνει συμφωνία για ΑΟΖ με την Παλαιστίνη