Τι συνέβη με την Τζίνι, το «άγριο» κορίτσι του Λος Άντζελες;

10:26 15/7/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Πόσο σημαντική είναι η κοινωνικοποίηση στα πρώτα στάδια της ζωής ενός ανθρώπου; Μπορεί κάποιος που μεγάλωσε στην απομόνωση να μάθει να επικοινωνεί με το περιβάλλον του; Τι επιπτώσεις έχει η ψυχολογική και σωματική κακοποίηση στην ανάπτυξη ενός παιδιού;

Οι επιστήμονες έχουν κατά καιρούς αναπτύξει διαφορετικές θεωρίες για την σχέση ηλικίας και επικοινωνίας, όπως και ευφυίας και επικοινωνίας. Η περίπτωση όμως της «Τζίνι» προβλημάτισε όσο καμία άλλη τους γλωσσολόγους και παιδίατρους.

Όταν οι αρχές του Λος Άντζελες αντίκρισαν τον Οκτώβριο του 1970 ένα μικροκαμωμένο

κορίτσι με «χαμένο» βλέμμα που αδυνατούσε να απαντήσει στις πιο απλές ερωτήσεις τους, πίστεψαν ότι πρόκειται για μια επτάχρονη με αυτισμό. Προς έκπληξή τους έμαθαν πως το κορίτσι ήταν απολύτως υγιές, χωρίς αναπτυξιακά ή νοητικά προβλήματα, ενώ είχε ήδη κλείσει τα 13 της χρόνια.

Η «Τζίνι», όπως την ονόμασαν, ήταν θύμα απίστευτης κακοποίησης. Όταν ήταν ακόμα βρέφος, ο πατέρας της την απομόνωσε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, πιστεύοντας ότι έχει κάποιο νοητικό πρόβλημα. Μεγάλωσε είτε φορώντας ζουρλομανδύα, είτε δεμένη στο κρεβάτι και την τουαλέτα του δωματίου της. Την τάιζαν ίσα για να επιβιώνει και η ίδια δεν είχε αποκτήσει την ικανότητα να μασά τα περισσότερα τρόφιμα.

Οι αρχές την εντόπισαν όταν η μητέρα της αποφάσισε να ξεφύγει από την οικογενειακή εστία μαζί της, αφήνοντας πίσω τον «παρανοϊκό» σύζυγό της. Ο άνδρας της είχε αναγκάσει την οικογένεια να μετακομίσει στο πατρικό του σπίτι μετά τον θάνατο των γονιών του και δεν επέτρεπε σε κανένα «ξένο» να εισέλθει σε αυτό. Εξαιτίας ορισμένων τραγικών περιστατικών της παιδικής και νεαρής του ηλικίας, ένιωθε αδικημένος από τον έξω κόσμο και προσπαθούσε να προφυλάξει, όπως έλεγε ο ίδιος, την οικογένειά του με αυτό τον τρόπο.

Στην πραγματικότητα, το μόνο που κατάφερε ήταν να μεγαλώσει την «πιο δυσλειτουργική οικογένεια» στην ιστορία της Αμερικής. Ο ίδιος δεν ήθελε παιδιά, όμως η γυναίκα του γέννησε τέσσερις φορές. Τα δύο πέθαναν παραμελημένα, το ένα «σώθηκε» μεγαλώνοντας για μερικά χρόνια με την γιαγιά του και το τελευταίο, η «Τζίνι», έγινε αιώνιος δεσμώτης στο ίδιο της το σπίτι.

Οι γιατροί που φρόντισαν την μικρή είδαν ότι η ίδια ήταν ιδιαίτερα ευφυής, όμως αδυνατούσε να επικοινωνήσει μέσω της ομιλίας με το περιβάλλον της. Συνήθιζε να ζωγραφίζει αυτά που ήθελε να πει και σταδιακά άρχισε να μαθαίνει κανόνες γραμματικής και λεξιλόγιο. Όμως αδυνατούσε να συντάξει προτάσεις, κάνοντας τους γλωσσολόγους να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ηλικιακό όριο στην εκμάθηση της σύνθεσης προτάσεων.

Η «Τζίνι» είχε κάνει μεγάλη πρόοδο όσο βρισκόταν στα χέρια των ειδικών. Όλα όμως άλλαξαν όταν ανατέθηκε η φροντίδα της σε ανάδοχους γονείς που αδυνατούσαν να την κρατήσουν για μεγάλα διαστήματα. Η κατάστασή της χειροτέρεψε και πλέον δεν γνωρίζουμε τίποτα γι' αυτήν. Αν ζει, αν έμαθε να μιλάει, αν έφτιαξε την ζωή της.

Ο Guardian αναφέρει ότι η πλειοψηφία των γιατρών που την γνώρισαν σημαδεύτηκαν από την παρουσία της. Θέλουν να μάθουν νέα της, όμως για λόγους ασφαλείας και προστασίας της ιδιωτικότητας, ελάχιστα πράγματα για την ίδια έχουν γνωστοποιηθεί. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι «είναι καλά».

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, στην αραβική μυθολογία, τα τζίνι είναι πνεύματα εγκλωβισμένα σε λυχνάρια που, εάν ελευθερωθούν, μπορούν να εκπληρώσουν ευχές. Για πολλούς, η «Τζίνι» ήταν ένα τέτοιο πνεύμα.

«Όμως η εκπλήρωση ευχών ήταν πάνω από τις δυνατότητές της, ίσως γιατί δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει», καταλήγει ο Guardian.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.