Η αγάπη θα σας γιατρέψει από την μοναξιά

09:19 12/8/2018 - Πηγή: altsantiri

Θα ήθελα να ξεκαθαρίζω δύο έννοιες που συχνά τις θεωρούμε κοινές, ενώ δεν είναι. Αυτές είναι της μοναχικότητας με της μοναξιάς. Η μοναχικότητα είναι μία κατάσταση στο να είναι κανείς μόνος του, συνήθως από επιλογή. Θέλει να ζει μόνος του, να είναι απομονωμένος από τον κοινωνικό του περίγυρο. Πολλές φορές να έχει την «ησυχία» του.

Από την άλλη, η μοναξιά είναι ένα δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθουμε ή και βιώνουμε στον εσωτερικό μας κόσμο. Μπορεί να την νιώθουμε ακόμα και μέσα στη σχέση μας ή με τον σύντροφο μας ή με την οικογένεια μας ή με τους φίλους μας.

Η μοναξιά μας κάνει σιωπηλούς

θεατές της δικής μας ζωής και των άλλων. Η μοναξιά συναντάται στο πένθος, στο φόβο, στη χαμηλή αυτοεκτίμηση, στην ανεπίτρεπτη συμπεριφορά, στην απόρριψη. Η μοναξιά συνορεύει με την έλλειψη αγάπης και κυρίως με την απόρριψη από τους ίδιους μας τους γονείς.

Οι ενήλικες που έχουν παιδικά βιώματα χωρίς αγάπη και αποδοχή από τους γονείς τους, βιώνουν ένα έντονο συναίσθημα μοναξιάς που συνήθως καταπολεμείται μόνο όταν αγαπήσουν και αγαπηθούν αληθινά σε κάποια φάση της ζωής τους.

Αυτό είναι το μυστικό για την αντιμετώπιση της μοναξιάς… Η αγάπη. Να αγαπήσουν και να αγαπηθούν! Όλα τα υπόλοιπα, όπως επαγγελματική επιτυχία, χρήματα, αναγνώριση, είναι απλά εφήμερα υποκατάστατα «χαράς» ή και η «παρηγοριά στον άρρωστο». Χρήσιμα και αυτά αλλά όχι για να “γιατρευτούν” οι πληγές. Γιατί το τραύμα της μοναξιάς είναι βαθύ, βαθαίνει με τον χρόνο.

Το ίδιο συμβαίνει και στους ανθρώπους που βίωσαν τον θάνατο αγαπημένου τους πρόσωπου και πενθούν. Αυτοί συναντούν τη μοναξιά κατά τη διάρκεια της ζωής τους και όχι από τα παιδικά τους χρόνια, είναι και αυτή η περίπτωση δύσκολη. Συνήθως η απώλεια γίνεται απροειδοποίητα και σε ανύποπτο χρόνο. Χάνοντας ένα αγαπημένο πρόσωπο, έναν άνθρωπο που έχεις μάθει να τον αγαπάς και να σε αγαπάει, η ζωή φαίνεται ανυπόφορη και ζόρικη.

Για να επουλωθεί το τραύμα, θέλει χρόνο και υπομονή απ’ αυτόν που πενθεί, και κατανόηση από το περιβάλλον του. Σιγά σιγά θα έρθουν καινούργια νοήματα να διαμορφωθούν και να τοποθετηθούν δίπλα στα παλαιότερα…

****Το άρθρο συνυπογράφουν οι ψυχολόγοι του Κέντρου Συμβουλευτικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», Γιάννης Ξηντάρας, Ράνια Λεμονή, Αγλαΐα Κρητικού, Χάρης Παλίδης και Μαντώ Κωνσταντουλάκη.