Η κουρελού και η αλαζονεία της μοκέτας

13:38 15/1/2019 - Πηγή: altsantiri

Η κυβέρνηση που θα προκύψει (αν προκύψει) θα αποτελέσει το νέο μοντέλο διακυβέρνησης της Ελλάδας. Η άνοδος του εθνικισμού στην Ευρώπη, η άνοδος της ακροδεξιάς δια της Χρυσής Αυγής και της ακροδεξιάς πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας που καταλαμβάνει πλέον τον μεγάλο της χώρο, σπάει το παλιό ελληνικό κοινοβουλευτικό κατεστημένο και θα αναγκάσει όλο και περισσότερο στην συγκρότηση κοινοβουλευτικών μετώπων από ετερόκλητες προοδευτικές

δυνάμεις, οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τον εθνικιστικό κίνδυνο που καλλιεργείται με σύστημα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και με «χρηματοδοτήσεις» από διάφορους παράγοντες αστάθειας, οι οποίοι λειτουργούν ανεξέλεγκτα στη Βόρεια Ελλάδα.

Το πολιτικό σκηνικό κατακερματίζεται, ευελπιστώντας έτσι οι καθοδηγητές της ακροδεξιάς ανόδου στην Ελλάδα να φτιάχνουν κυβερνήσεις «μαϊμού» με συντηρητικά πρόσωπα στο τιμόνι και ακροδεξιά, νεοχουντικά πρόσωπα στο παρασκήνιο. Η φράση «η αριστερά πρέπει να φύγει, όχι για αυτά που κάνει, αλλά γι’ αυτά που πιστεύει» είναι μια φράση η οποία αποτελεί τη σημαία αυτού του αγώνα κατά της προοδευτικότητας. Απαξιώνεται η έννοια του προοδευτικού, του αριστερού και μεταφερόμαστε σε καταστάσεις εμφυλίου όπου πρέπει πάση θυσία να επικρατήσει το ακροδεξιό μέτωπο.

Αυτό θ’ αναγκάσει την κοινωνία και έμμεσα και τους εκπροσώπους της να συνταχθούν σε μέτωπα και έτσι θα δημιουργούνται συνέχεια κυβερνήσεις οι οποίες θα έχουν κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά χωρίς κατ’ ανάγκη να υπάρχει κομματική πειθαρχία παλαιών χρόνων. Έτσι η Νέα Δημοκρατία η οποία σήμερα είναι μια ακροδεξιά κουρελού κεντημένη πάνω σε πανάκριβο χαλί έπαυλης, με έναν Μητσοτάκη να προσποιείται τον αρχηγό μιας τέως δεξιάς παράταξης, δείχνει ακριβώς ότι οι κυβερνήσεις που θ’ ακολουθήσουν θα είναι μόνο ακροδεξιές κουρελούδες που θα προσποιούνται τις μοκέτες.

Είχαμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ήταν δύο κομμάτια ιδεολογικά, διαφορετικά, τα οποία συντάχθηκαν μαζί για να μην υπάρξει τρίτο μνημόνιο, στο τέλος κατάφεραν να υπηρετήσουν το τρίτο μνημόνιο, το οποίο και συνυπέγραψαν καταφέρνοντας τουλάχιστον, μόνοι αυτοί, την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Αμέσως μόλις ο κοινός σκοπός επιτεύχθηκε η πρώτη μεγάλη ιδεολογική διαφωνία τους διέλυσε. Γιατί ακριβώς υπήρχε τεράστια ιδεολογική απόσταση. Όμως, η δεξιά με την ακροδεξιά είναι μία κουρελού, η οποία έχει αρκετά κοινά «χρώματα», έχει σαν βάση τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την υποκρισία και τον υπερπατριωτισμό και άρα μπορεί ν’ αποτελέσει ένα πρώτο ισχυρό μέτωπο στον παρόντα πολιτικό σχηματισμό.

Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν τώρα, μετά την απομάκρυνση του Καμμένου, θα επιχειρήσει να ηγηθεί του νέου προοδευτικού μετώπου το οποίο είναι αναγκαίο να συνταχθεί άμεσα πριν όλες οι τηλεοράσεις, όλοι οι δημοσιογράφοι, το μέγιστο σύνολο της έντυπης δημοσιογραφίας, ηλεκτρονικοί στρατοί των social media «μιλήσουν» τη μόνη και κοινή τους γλώσσα. Την ακροδεξιά γλώσσα.

Άρα λοιπόν το μοντέλο της ακροδεξιάς κουρελούς που παριστάνει τη Νέα Δημοκρατία και που πρώτος συνέθεσε ο Μητσοτάκης, αντιλαμβανόμενοι πλέον τον κίνδυνο όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι αυτού του τόπου θα συνταχθούν σε ένα καινούργιο μέτωπο το οποίο θα αποτελέσει και την απαρχή κυβερνήσεων όπου η συνεννόησή τους θα είναι ιδεολογική, με κύριο γνώμονα την αντιμετώπιση του διαχέοντος εκφασισμού που επικρατεί σήμερα στα ΜΜΕ, τα οποία καθοδηγούν την κοινωνία.

Συμπέρασμα: Οι κυβερνήσεις κουρελού θ’ αντικαταστήσουν τις παλιές αυτοδύναμες κυβερνήσεις γιατί αυτή τη στιγμή το ζητούμενο στην αυτοδυναμία θα είναι η ιδεολογική υπεροχή του συνόλου της κοινωνίας και όχι τα κομματικά προγράμματα τα οποία ισχύουν μέχρι την παραμονή των εκλογών. Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν βρίσκεται ήδη στην επόμενη εποχή. Στη σύνταξη της κεντροαριστεράς, η οποία όμως θα αποσπάσει ιδεολογικά και κόσμο από την ήπια κεντροδεξιά, των νοικοκυραίων που δεν αντέχουν αυτό το μίσος κι αυτές τις άγριες πρακτικές που βλέπουν σιγά σιγά να επιβάλλονται.

Έτσι λοιπόν μια προοδευτική κυβέρνηση κουρελού μπορεί ν’ αντιμετωπίσει δυναμικά την πρώτη ακροδεξιά κουρελού που συντάχθηκε επί Νέας Δημοκρατίας.

Εν πάση περιπτώσει η κουρελού είναι αγαπημένη του λαού και συμβολίζει λαϊκούς αγώνες σε αντίθεση με την αλαζονεία της μοκέτας που ούτε χαλί είναι, ούτε κουρελού.

Απλώς κρύβει καλυτέρα τη βρωμιά.