Ο Νίκος Ανδρουλάκης και το «ώριμο φρούτο»

07:32 24/12/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης είναι πανίσχυρη η παράδοση με βάση την οποία ο δεύτερος κάποια στιγμή γίνεται πρώτος. Ο πειρασμός για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να περιμένει τη φθορά της κυβέρνησης, αποφεύγοντας απλώς το μεγάλο λάθος, είναι, αναπόφευκτα, μεγάλος.

Η θεωρία του «ώριμου φρούτου», διατυπωμένη από τον Γ. Λούλη για λογαριασμό του Κ. Καραμανλή, στηρίζεται στην πεποίθηση ότι, χάρη και -ίσως κυρίως- στο εκλογικό σύστημα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν χρειάζεται να κάνει πολλά για να βρεθεί στην εξουσία. Με άλλα λόγια, πρέπει απλώς να περιμένει για να

πέσει η κυβέρνηση νομοτελειακά είτε υπό το βάρος σκανδάλων είτε λόγω της κοινωνικής κόπωσης και απογοήτευσης για τα προβλήματα που δεν λύνονται.

Η προσέγγιση αυτή είναι, διαχρονικά, εξαιρετικά δημοφιλής στα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης γιατί είναι βολική και ξεκούραστη, με την έννοια ότι δεν απαιτεί συγκρότηση πειστικής εναλλακτικής πρότασης και αποτελεσματική δράση αλλά μόνο εσωκομματική συνοχή και σταθερότητα σε συνδυασμό με εγρήγορση για την πρόληψη της αυτοκαταστροφής.

Η μοναδική εξαίρεση στον κανόνα ήταν η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ πριν από την εκλογική του νίκη, το 2015, όταν με την αντιμνημονιακή σημαία, έγινε με άκρως διεκδικητικό τρόπο η αναρρίχηση στην εξουσία. Με το σύνθημα «η ελπίδα έρχεται» ήταν η μοναδική ίσως φορά που κέρδισε ο νικητής περισσότερο απ΄όσο έχασε ο ηττημένος.

Βέβαια, τότε, ήταν μια ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία με το βιοτικό επίπεδο να έχει πέσει κατά 25% και την ελληνική κοινωνία εξουθενωμένη, με τους περισσότερους θυμωμένους και πολλούς απελπισμένους.

Η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στον προμνημονιακό δικομματισμό συμβαίνει σε μια περίοδο με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, χωρίς τους δρόμους και τις πλατείες να καίγονται από λαϊκή οργή, παρά τη μεγάλη φθορά της κυβέρνησης, και ενώ ο βασικός ανταγωνιστής του στον προοδευτικό χώρο, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει υποστεί αλλεπάλληλες διασπάσεις με αποτέλεσμα τη ραγδαία συρρίκνωσή του.

Για τον Νίκο Ανδρουλάκη ο πειρασμός να ακολουθήσει την τακτική του «ώριμου φρούτου» είναι, αντικειμενικά, μεγάλος. Γιατί ο κόσμος του κέντρου, που κινείται μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και καθορίζει το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν θέλει μεγάλη φασαρία, όπως δείχνουν τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων. Και επειδή δεν φαίνεται να κινδυνεύει με απώλεια της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Υπάρχουν, όμως, επιχειρήματα και υπέρ της αντίθετης άποψης: Ότι δεν έχει τη δυνατότητα να ασκεί μια ήπια αντιπολίτευση περιμένοντας το φυσικό τέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη γιατί πρώτον, δεν είναι προδιαγεγραμμένη η πορεία της και, δεύτερον, δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει κέντρο με την παλιά έννοια.

Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης, αρκετοί μέσα στο ΠΑΣΟΚ, πιστεύουν ότι η ΝΔ έχει εφεδρείες που της επιτρέπουν να διεκδικήσει την παράταση της παραμονής της στην εξουσία, ειδικά όταν οι αντίπαλοί της είναι αδύναμοι. Πιστεύουν επίσης ότι ο μεσαίος χώρος έχει πια περιοριστεί δραματικά γιατί έχει μικρύνει η μεσαία τάξη. Με άλλα λόγια, έχουν αγριέψει οι ανισότητες με αποτέλεσμα να ισχυροποιείται το κοινωνικό αίτημα για ριζοσπαστισμό και ρήξεις, όσο και η αποφασιστικότητα των ελίτ για διατήρηση των προνομίων τους.

Σύντομα θα φανεί, στην πράξη, ποια είναι η επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη που μιλά για «παραγωγική αντιπολίτευση» με τον Κ. Μητσοτάκη να τον κατηγορεί για «σοβαροφανή λαϊκισμό» και τον Σ. Φάμελλο για «βολική αντιπολίτευση».

#ΝΙΚΟΣ_ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ #ΣΥΡΙΖΑ