ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ κοντά και μακριά

Η τακτική στόχευση είναι εκ διαμέτρου αντίθετη γιατί και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί διεκδικούν την ηγεσία του προοδευτικού χώρου και δεν πρόκειται να κάνουν πίσω όσο η μάχη δεν έχει κριθεί σε εθνικές εκλογές.

Μετά την εκλογή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μία ακόμη αναδιάταξη στον προοδευτικό χώρο που βρίσκεται σε διαρκή διαδικασία ανασύνθεσης

από το 2012 και μετά. Η μεγάλη ανατροπή ήταν η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ που «διορθώθηκε» μετά την παραίτηση του Αλ. Τσίπρα από την ηγεσία και τις αλλεπάλληλες διασπάσεις που ακολούθησαν. Στο μεταξύ, είχε αλλάξει η ιστορική συνθήκη με τη μετάβαση στην μεταμνημονιακή πραγματικότητα και τη δημιουργία ενός καχεκτικού δικομματισμού (Μαραντζίδης) με κυρίαρχη τη ΝΔ και κατακερματισμό αριστερά της.

Ο Ν. Ανδρουλάκης υποδέχεται τον Σ. Φάμελλο στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από θέση ισχύος. Είναι πλέον αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και, δημοσκοπικά, έχει αφήσει αρκετά πίσω το ανταγωνιστικό κόμμα που αντιμετωπίζει ακόμη κίνδυνο απωλειών προς το Κίνημα Δημοκρατίας του Στ. Κασσελάκη.

Θεωρητικά, ο Ν. Ανδρουλάκης και ο Σ. Φάμελλος μπορούν εύκολα να συνεννοηθούν για κοινές πρωτοβουλίες στη Βουλή και στο κοινωνικό πεδίο. Έχουν ανάλογα ηγετικά χαρακτηριστικά (ηπιότητα, διαλλακτικότητα, ορθολογισμό, κουλτούρα συναινέσεων, ευρωπαϊκή συνέπεια) και συναφείς πολιτικές καταβολές (με αναφορά στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία). Εάν συναντηθούν σε κάποιο ευρωσοσιαλιστικό forum οι συνομιλητές τους θα δυσκολευτούν να καταλάβουν τι τους χωρίζει. Αν, όμως, διασταυρωθούν σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, οι τηλεθεατές θα δυσκολευτούν να καταλάβουν τι τους ενώνει.

Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε στον δικομματισμό με εισροές (και) από αριστερά, ενώ για να ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να τον εμπιστευθούν ξανά αυτοί που επέστρεψαν στην κοίτη τους, κινούμενοι προς το κέντρο. Επομένως, απευθύνονται στο ίδιο κοινό και με αυτή την έννοια η επιτυχία του ενός ταυτίζεται με την αποτυχία του άλλου. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν βουλευτές και στελέχη που ενδιαφέρονται για ένταξη ή επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ όπως πριν από δέκα χρόνια αναπτυσσόταν η αντίστροφη δυναμική.

Η στρατηγική επιδίωξη του Ν. Ανδρουλάκη και του Σ. Φάμελλου είναι κοινή: Να μετακινηθεί το πολιτικό εκκρεμές από τα δεξιά στα αριστερά και να σχηματιστεί προοδευτική κυβέρνηση. Αλλά η τακτική στόχευση είναι εκ διαμέτρου αντίθετη γιατί και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί διεκδικούν την ηγεσία του προοδευτικού χώρου και δεν πρόκειται να κάνουν πίσω όσο η μάχη δεν έχει κριθεί σε εθνικές εκλογές.

Με άλλα λόγια, Ν. Ανδρουλάκης και Σ. Φάμελλος έχουν κοινό αντίπαλο τη ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη και αυτό τους φέρνει κοντά. Επιζητούν, όμως, ο ένας τη θέση του άλλου και αυτό τους απομακρύνει. Η απόσταση ανάμεσά τους θα σταθεροποιηθεί όταν θα καθαρίσει ο πολιτικός ορίζοντας και αποσαφηνιστεί ποιος από τους δύο έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να διεκδικήσει την ευθύνη σχηματισμού κυβέρνησης.

Μέχρι τότε θα αναζητούν ευκαιρίες να διαφωνούν σε περισσότερα από όσα, αναπόφευκτα, συμφωνούν. Δεν θα δυσκολευτούν να βρουν - η προεδρική εκλογή πλησιάζει.

(Η Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος)

#ΑΓΓΕΛΙΚΗ_ΣΠΑΝΟΥ
Keywords
Τυχαία Θέματα
ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ,pasok, syriza