Ενας επίγειος άγγελος πότισε με το αίμα του τη γη των Αφρικανών!

20:13 3/12/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Ενας επίγειος άγγελος πότισε με το αίμα του τη γη των Αφρικανών!03.12.2018Πρόσωπα

Ο παπα-Κοσμάς Γρηγοριάτης υπήρξε μια μεγάλη μορφή της ιεραποστολής. Σήμερα, 30 χρόνια από την κοίμησή του, ο μοναχός Δαμασκηνός κατέγραψε μαρτυρίες από ανθρώπους οι οποίοι τον έζησαν από κοντά

Από τη
Σοφία Χατζή

Σκλαβωμένη χώρα η Αφρική και κουρσεμένη από τους Δυτικούς, χρειαζόταν ανθρώπους της Δύσης που θα της αφοσιώνονταν, ώστε να πιστέψει ότι υπάρχει μετάνοια, και να γιατρευτούν οι πληγές της. Ο παπα-Κοσμάς Γρηγοριάτης, μια μεγάλη μορφή της Ορθόδοξης Ιεραποστολής, αγάπησε χωρίς

προϋποθέσεις και πότισε πριν από 30 χρόνια με το αίμα του το αφρικανικό χώμα, προσφέροντας θυσία τον εαυτό του. Με αυτό το αίμα ο παπα-Κοσμάς ξέπλυνε μέρος της αδικίας του δυτικού κόσμου προς τις αποικίες, και ας μην ήταν υπεύθυνη γι' αυτήν η χώρα του. Είναι όμως χαρακτηριστικό του χριστιανού να σηκώνει και ξένες ευθύνες.

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος θα πει σήμερα για τον πρώτο ορθόδοξο μάρτυρα ιεραπόστολο του Κονγκό: «Καρπός ευλαβούς και ένδοξης ποντιακής ρίζας, ο παπα-Κοσμάς οδηγήθηκε από τους μακαριστούς γονείς του Δημήτριο και Δέσποινα Ασλανίδη από παιδί στην Εκκλησία, ενώ, σαν νέος, εμαθήτευσε παρά τους πόδας του ανεπανάληπτου ομολογητού και Αγίου Ιεράρχου Αυγουστίνου Καντιώτη, από τον οποίο μυήθηκε στην ιεραποστολή και από το ακούραστο και φλογερό σθένος του. Με τον παπα-Κοσμά μάς συνδέουν δύο σπουδαία γεγονότα. Το πρώτο, ότι είμαστε και οι δύο ομογάλακτοι ριζαρίτες σπουδαστές και το δεύτερο, ότι είχαμε κοινό πνευματικό πατέρα, τον μακαριστό π. Γεώργιο Καψάνη, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Ορους. Η μορφή του μακαριστού π. Κοσμά είναι σπάνια, διότι δεν ήταν μόνο ένας φλογερός ιεραπόστολος, αλλά κατέβηκε στην Αφρική με μεγάλα οράματα. Δεν έχτιζε μόνο εκκλησίες και δεν δίδασκε μόνο το Ευαγγέλιο. Είχε καταλάβει, όπως ο προστάτης του Αγιος ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός, ότι έθνος χωρίς κατά Θεόν μόρφωση δεν έχει μέλλον, γι' αυτό έχτιζε σχολεία, δίδασκε τους ανθρώπους να καλλιεργούν τη γη, τους πρόσφερε γεωργικά μηχανήματα, ίδρυσε την περίφημη φάρμα, από την οποία συντηρούσε το ιεραποστολικό κλιμάκιο και το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, με πράξη και όχι με λόγια, δίδασκε τους ιθαγενείς την προσευχητική παράδοση της Εκκλησίας μας... Ετσι, στο σύντομο πέρασμά του από το Κονγκό υπήρξε φωτιστής και διαμορφωτής, όντως ένας επίγειος άγγελος, που άφησε τα ίχνη του στις ψυχές των Αφρικανών και το αίμα του μαρτυρίου του στην αγαπημένη Αφρική».

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΕΚΝΑ

Ο π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης, μοναχός κι αυτός της Μονής Γρηγορίου, εκεί όπου ξεκίνησε τον μοναχικό βίο του και ο παπα-Κοσμάς, ανέλαβε, με τις ευχές του Ηγουμένου π. Χριστοφόρου αλλά και της κατά σάρκα οικογένειας του ιερομόναχου π. Κοσμά, να συλλέξει στοιχεία και μαρτυρίες ιθαγενών που τον συνάντησαν. Ο π. Δαμασκηνός ταξίδεψε 30 χρόνια μετά την κοίμηση του πατρός Κοσμά στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και αναφέρει: «Επιζούν ακόμη πνευματικά του τέκνα, εργάτες και ιερείς του. Αυτοί οι άνθρωποι, ψάχνοντας μέσα στα θυλάκια της μνήμης τους, είχαν πολλά να μας αποκαλύψουν. Γι' αυτό, εκπληρώνοντας επιθυμία και άλλων φίλων της ιεραποστολής από την Ελλάδα και την ομογένεια, ήρθα να συνομιλήσω με τους πρώτους χριστιανούς και παλαιούς συνεργάτες του π. Κοσμά. Κατά την πολυετή επαφή και συναναστροφή μου με ιερείς, συνεργάτες και νέους του κλιμακίου μας, είχα πληροφορηθεί αρκετά θαυμαστά σημεία, αλλά, καθώς άρχισα τη συλλογή μαρτυριών, δεν ανέμενα τέτοια πληθώρα άγνωστων μέχρι σήμερα γεγονότων. Ανθρωποι τους οποίους γνώριζα ελάχιστα ή και καθόλου, όταν έμαθαν ότι ενδια-φέρομαι να γράψω ιστορίες και γεγονότα από τη ζωή και τους αγώνες του π. Κοσμά, ήρθαν αυθόρμητα να μου μιλήσουν. Διηγούνταν με απλότητα και ειλικρίνεια, καθώς τέτοια είναι και η ζωή τους, απλοϊκή και ανεπιτήδευτη».

ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΑΓΑΠΗ

Ο π. Δαμασκηνός επισημαίνει: «Η αγάπη του απέναντί τους ήταν ολοκληρωτική και αστείρευτη. Περιορίστηκα να συνομιλήσω με ανθρώπους ορθόδοξους χριστιανούς που έζησαν μαζί του. Τον βοήθησαν, τον αγάπησαν. Δέχθηκαν τις ευεργετικές προσφορές του. Οφείλω να σημειώσω ότι δεν κατέγραψα προσωπικές μου θέσεις, αλλά επιδίωξα να αποτυπώσω στο χαρτί γεγονότα και μαρτυρίες που συνέλεξα και διασταύρωσα ως προς την αλήθεια και την αξιοπιστία τους από τους ιεραποστολικούς συνεργάτες, κληρικούς και λαϊκούς που γνώρισαν, έζησαν και αγωνίστηκαν στο πλευρό του μάρτυρα ιεραποστόλου. Ο τελευταίος λόγος ανήκει στον Κύριο της Δόξης, για τον Αμπελώνα του Οποίου “ηνάλωσεν εαυτόν” ολοκληρωτικά ο ακούραστος εργάτης Του. Προσωπικώς, τον τιμώ εκ μέσης καρδίας ως έναν μεγάλο ιεραπόστολο των ημερών μας, που, ως άγγελος, άνοιξε τα φτερά του, αγκάλιασε τον λαό του Κονγκό ευαγγελιζόμενος Χριστόν και, ως “ολοκάρπωμα θυσίας” (Σοφ. Σολ., 3, 6), χάρισε το σώμα του στη λαβωμένη αφρικανική γη».

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΛΕΤΙΟ. ΤΟΝ ΣΥΣΤΗΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

Ο Μητροπολίτης Κατάγκας κ. Μελέτιος, που ζει από το 1989 έως τις ημέρες μας στο Κονγκό, αδελφός και ο ίδιος της αγιορείτικης Μονής Οσίου Γρηγορίου, περιγράφει τη δική του συνάντηση με τον μάρτυρα ιεραπόστολο: «Τον παπα-Κοσμά, όπως είναι γνωστό, τον συνέστησε στη συνοδεία μας ο Αγιος Παΐσιος. Η αδελφότητά μας τον δέχθηκε τον Δεκέμβριο του 1977. Αρχικά δεν τον γνώριζα ούτε είχαμε ιδιαίτερη επαφή, γιατί εκείνος εργαζόταν ιεραποστολικά στο Κολουέζι του Ζαΐρ (σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό). Γνωριστήκαμε καλύτερα και επικοινωνήσαμε ουσιαστικά το καλοκαίρι του 1988, πριν από το τέλος του, όταν ήρθε για ξεκούραση και για πνευματικό ανεφοδιασμό στο μοναστήρι. Θυμάμαι ότι εκείνο το διάστημα, τα απογεύματα κάποιων Κυριακών, ο γέροντάς μας έκανε συνάξεις στο κοιμητήριο της μονής. Σε μία από αυτές ο παπα-Κοσμάς μάς μίλησε για το ιεραποστολικό έργο και τις δυσκολίες του. Μετά τη σύναξη ο γέροντας μάς είπε: “Είδατε, πατέρες, τι θαυμαστά πράγματα ζούμε με τον παπα-Κοσμά; Φαίνεται ότι πράξαμε ορθά κάνοντας υπακοή στον γερο-Παΐσιο και τον δεχθήκαμε όταν μας τον έφερε εδώ ο παπα-Σπυρίδων από τη Νέα Σκήτη. Πράγματι, ήταν από τον Θεό που κάπως γρήγορα τον κείραμε μοναχό και τον χειροτονήσαμε. Και βλέπετε τι έργο κάνει! Να μην έχετε κανέναν λογισμό, γιατί είμαστε σε σωστό δρόμο και πράξαμε σωστά που δεχθήκαμε να πάει στην Αφρική”».

Συγκλονιστικές μαρτυρίες για τον βίο κ αι το θεάρεστο έργο του ιεραποστόλου

Συνεχίζοντας την αφήγησή του, ο Μητροπολίτης Κατάγκας τονίζει: «Ενα πρωινό, περνώντας ο παπα-Κοσμάς από το κελί μου, είδε ανοιχτή την πόρτα και με ευχάριστη διάθεση μου είπε: “Ελα, παπα-Μελέτη, να μου ψάλεις ένα “Αξιον εστί!” Πήγα να τον αποφύγω, διότι δεν ήθελε απλώς να με ακούσει να ψάλλω, αλλά και να με βιντεοσκοπήσει, για να το δείξει κάτω, στους γηγενείς του ιεραποστολικού κλιμακίου. Ωστόσο του έκανα το χατίρι. Οταν τελείωσα, γύρισε ξαφνικά και μου είπε: “Εσύ θα είσαι ο διάδοχός μου”. Με ξάφνιασε ο λόγος του και τον ρώτησα: “Καλά, εσύ πού θα πας;” Μου απάντησε: “Ε, εγώ μεγαλώνω τώρα”. Αναρωτιόμουν μέσα μου τι είναι αυτά που μου λέει, τι σχέση έχω με την Αφρική. Στο τέλος του είπα: “Παπα-Κοσμά, τι διάδοχος; Τι σχέση έχω εγώ με την ιεραποστολή; Εγώ θα προσεύχομαι για σένα, κάνοντας κομποσκοίνι από δω!»

ΤΡΟΧΑΙΟ

Και προσθέτει: «Πληροφορήθηκα τον θάνατο του παπα-Κοσμά ευρισκόμενος στη μονή της μετανοίας μου. Το Σάββατο 28 Ιανουαρίου 1989, δύο ημέρες μετά το γεγονός που προανέφερα, χτύπησε την πόρτα του κελιού μου ο π. Βασίλειος αναστατωμένος, λέγοντας: “Παπά, παπά, πήρε η αδελφή Ξένη από το Ζαΐρ και είπε ότι σκοτώθηκε ο παπα-Κοσμάς!” Σάστισα και του είπα: “Τι έκανε, λέει; Σκοτώθηκε ο παπα-Κοσμάς;” “Ναι”, μου απάντησε, “επέστρεφε από Λουμπουμπάσι για Κολουέζι και στον δρόμο χθες το βράδυ έγινε το δυστύχημα”. Λεπτομέρειες για το τροχαίο έμαθα όταν πήγα στην ιεραποστολή. Καθώς ο π. Κοσμάς, επιστρέφοντας από ιεραποστολική περιοδεία, οδηγούσε από τη μεγαλούπολη του Λουμπουμπάσι προς την έδρα της ιεραποστολής στο Κολουέζι, από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας ένα ημιφορτηγό που κουβαλούσε κάρβουνο και η καρότσα του προεξείχε σε σχέση με το κουβούκλιο του οδηγού συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με το όχημα του ιεραποστόλου. Ο παπα-Κοσμάς εξέπνευσε αμέσως μετά το χτύπημα. Πολύ λίγο τραυματίστηκε ο Μωυσής, ο γηγενής που τον συνόδευε στα ταξίδια, ενώ ο Ελληνας πρόξενος Διονύσιος Κυβετός, που τυχαία συνταξίδευε μαζί τους, δεν έπαθε το παραμικρό. Το αυτοκίνητο έγινε συντρίμμια».

«ΜΗ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΤΕ»

Ο Μητροπολίτης κ. Μελέτιος θυμάται συγκινημένος: «Οταν σκοτώθηκε ο παπα-Κοσμάς, είχε έρθει στη μονή μας ο μακαριστός Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής Τιμόθεος και παρακάλεσε τον γέροντα Γεώργιο Καψάνη να στείλει άνθρωπο από την αδελφότητά μας, για να μην αφεθεί το έργο χωρίς επικεφαλής και διαλυθεί. Ελεγε ότι χιλιάδες άνθρωποι που βαπτίστηκαν τον ρωτούσαν τι θα γινόταν πια. “Θα μας αφήσετε να χαθούμε; Να ξαναγυρίσουμε πάλι στους καθολικούς;” Το ίδιο ρωτούσαν και οι ιερείς. Το έργο κινδύνευε να σβήσει χωρίς έναν υπεύθυνο. Ο γέροντάς μας είχε μεγάλη ευαισθησία, αγάπησε το έργο του παπα-Κοσμά και του στοίχισε το αιφνίδιο τέλος του. Δεν ήθελε να αφήσουμε τους χριστιανούς αβοήθητους και το έργο να καταστραφεί. Ενα πρωινό, καθώς χτύπησε η καμπάνα για την ακολουθία, ήρθε ένας αδελφός και μου είπε: “Σε θέλει γρήγορα ο γέροντας επάνω”. Πήγα, τον βρήκα και κάναμε τον εξής διάλογο: “Γέροντα, τι συμβαίνει;” “Κάτσε και θα σου πω. Σε ρώτησα προχθές ποιον θα στείλουμε στην ιεραποστολή και μου απάντησες ότι είναι δικό μου θέμα. Δεν νομίζεις ότι πρέπει να πας εσύ;” “Γέροντα, εγώ; Ξυπόλυτος στα αγκάθια;” “Ναι! Πήγαινε και θα δεις. Θα περπατάς και ξυπόλυτος μέσα στα αγκάθια! Θα δεις μεγάλα και θαυμαστά πράγματα!”

Και, όντως, βγήκε αληθινή η πρόρρηση του Αγίου γέροντά μας. Οταν τα πρώτα χρόνια συναντούσα ποικίλες δυσκολίες, πήγαινα πολλές φορές στο μνήμα του παπα-Κοσμά και ζητούσα τη βοήθειά του. Ακόμα και τώρα, όταν έρχονται αναποδιές και εμπόδια, πάω στον τάφο του και του λέω με παράπονο: “Παπα-Κοσμά, με μπέρδεψες. Τι μου έκανες; Μου άλλαξες τη ζωή!” Του ζητώ να μεσιτεύσει για το έργο. Και οφείλω να ομολογήσω με πάσα ευθύνη και ειλικρίνεια ότι όλα διευθετούνται και βαίνουν κατ' ευχήν».

Ο Μητροπολίτης Κατάγκας διηγείται κι ένα περιστατικό που συνέβη τέσσερις μήνες αφότου είχε πάει στο Κολουέζι: «Μια ημέρα με τον παπα-Κύριλλο, πνευματικό παιδί και από τους πρώτους συνεργάτες του παπα-Κοσμά, ταξιδεύαμε προς το Λουμπουμπάσι για θέματα της ιεραποστολής. Κατά τη διαδρομή σταματήσαμε στο χωριό Σοφουμουάνγκο, όπου είχε συμβεί το τραγικό αυτοκινητικό δυστύχημα του παπα-Κοσμά. Υπήρχαν τότε κάποιες καλύβες και οι λιγοστοί γηγενείς δεν ήταν ορθόδοξοι. Αφού ολοκληρώσαμε τις δουλειές, πήγαμε στο σπίτι της Εκκλησίας για ξεκούραση. Κάποια στιγμή ήρθαν γηγενείς κάτοικοι από το Σοφουμουάνγκο. Ο πρώτος, ο οποίος κρατούσε ένα μπουκάλι στα χέρια του, μου εξήγησε ότι το μπουκάλι περιείχε Αγιο Μύρο. Τον ρώτησα έκθαμβος: “Πού το βρήκες εσύ;” Τότε μου διηγήθηκε το παρακάτω θαυμαστό περιστατικό: Οταν έγινε το ατύχημα με τον παπα-Κοσμά, οι χωρικοί έτρεξαν να πάρουν κάποια πράγματα που διασκορπίστηκαν από το αυτοκίνητο. Συμβαίνει συχνά, λόγω της μεγάλης φτώχειας, όταν γίνονται θανατηφόρα τροχαία, οι άνθρωποι να προβαίνουν σε αρπαγές. Ο χωρικός αυτός, λοιπόν, πρόλαβε και πήρε το μπουκάλι, που θεωρούσε ότι το περιεχόμενό του ήταν λάδι. Επιθυμούσε, όπως μου εξήγησε, να το χρησιμοποιήσει για τηγάνισμα. Ενα βράδυ στον ύπνο του εμφανίστηκε ο παπα-Κοσμάς και του είπε αυστηρά: “Πρόσεχε, μην το χρησιμοποιήσεις, γιατί αυτό είναι Αγιο Μύρο για τις βαπτίσεις των χριστιανών. Θα το πάρεις και θα το πας στο Λουμπουμπάσι, στον υπεύθυνο της ορθόδοξης ιεραποστολής, και θα το δώσεις”. Συγκινημένος, πήρα στα χέρια μου το Αγιο Μύρο και τους ευχαρίστησα. Ηταν τόσο μεγάλη η ευλογία του αναπάντεχου αυτού θείου δώρου! Το εξέλαβα σαν να προερχόταν από τα μαρτυρικά χέρια του παπα-Κοσμά, μήνυμα συμπαράστασης και ενθάρρυνσης του αγώνα μας από τη θριαμβεύουσα Εκκλησία».

«ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΑ»

Ο Θωμάς Kipazula από την Μπουτούμπα καταθέτει στον π. Δαμασκηνό τη δική του ιστορία για το πώς γνώρισε σε ενύπνιο τον παπα-Κοσμά και έγινε ορθόδοξος. «Κάποια ημέρα πήγα για ψάρεμα στο ποτάμι. Επιστρέφοντας στο σπίτι μου, έπεσα άρρωστος στο κρεβάτι. Για ημέρες δεν μπορούσα ούτε να κινηθώ. Ενα βράδυ είδα στον ύπνο μου ότι ένα αυτοκίνητο σταμάτησε κοντά στο σπίτι μου. Ανοιξε η πόρτα και βγήκε ένας λευκός με λευκά ρούχα και μεγάλη γενειάδα. Κρατούσε στα χέρια του κι ένα βαλιτσάκι. Εγώ φοβήθηκα πολύ. Ανοίγοντας το βαλιτσάκι, με ρώτησε: “Γνωρίζεις ποιος είμαι;” “Οχι” του απάντησα. “Εγώ είμαι ο ορθόδοξος παπάς. Με λένε παπα-Κοσμά και πέθανα πριν από λίγα χρόνια. Πήγαινε στην εκκλησία των ορθοδόξων και πες εκεί στον κατηχητή και στους χριστιανούς να κάνουν προσευχή για σένα και θα γίνεις καλά”. Πράγματι, πήγα και βρήκα τον κατηχητή Απόστολο και του εξιστόρησα το όνειρό μου. Εκείνος απόρησε πώς ένας μη ορθόδοξος είδε στον ύπνο του τον π. Κοσμά. Αρχισε να μου μιλάει για τη ζωή του π. Κοσμά και με συγκίνησε» αναφέρει.

Ο ίδιος τονίζει: «Δέχθηκα να παρακολουθήσω μαθήματα κατήχησης και έπειτα από αρκετό διάστημα ο π. Μελέτιος με βάπτισε, δίνοντάς μου το όνομα Θωμάς. Την περίοδο της κατήχησης, προτού βαπτιστώ, η γυναίκα μου ήταν έγκυος. Αλλά ήταν αδύνατο να γεννήσει φυσιολογικά και κόντεψε να πεθάνει. Τότε θυμήθηκα το όνειρο με τον παπα-Κοσμά και με πόνο στην καρδιά μου φώναξα δυνατά: “Πάτερ Κοσμά, έλα να με βοηθήσεις!” Το βράδυ τον είδα στον ύπνο μου ακριβώς ίδιο, όπως και την προηγούμενη φορά. Μου μίλησε και μου είπε: “Πήγαινε και πες στους ορθοδόξους να κάνουν προσευχή”. Πράγματι, η γυναίκα μου γέννησε χωρίς κίνδυνο ένα αγοράκι. Το βαπτίσαμε στην ορθόδοξη εκκλησία και του δώσαμε το όνομα Κοσμάς».

Τι λέει ο στενός συνεργάτης του, ο Μωυσής, που επέβαινε στο Ι.Χ. τη μοιραία νύχτα. Πώς σώθηκε ο σύζυγος της Μάμα Ρεβέκκα Kazi

Ο ιθαγενής Μωυσής Kalenga, ένας από τους πρώτους συνεργάτες του παπα-Κοσμά, επέβαινε στο αυτοκίνητο τη νύχτα του δυστυχήματος. Μας διηγείται από την κοινή τους πορεία τα εξής: «Κάποια ημέρα ξεκινήσαμε από το Κολουέζι να πάμε στην πόλη Κανιάμα, 800 χιλιόμετρα μακριά. Φθάσαμε εκεί έπειτα από 13 ώρες ταξίδι. Την Κυριακή ο π. Κοσμάς έκανε θεία λειτουργία και την επόμενη ημέρα ετοιμαστήκαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας για τη γειτονική πόλη Κάμινα. Σε όλο το ταξίδι έβρεχε καταρρακτωδώς. Στα 10 χιλιόμετρα αφότου αναχωρήσαμε ένας δυνατός κεραυνός χτύπησε το αυτοκίνητό μας, το οποίο ακινητοποιήθηκε και από τη μηχανή του έβγαιναν καπνοί. Η βροχή ήταν τόσο δυνατή, που δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε ούτε να βγούμε από το αυτοκίνητό μας. Ο π. Κοσμάς, χωρίς να απελπιστεί, πήρε το κομποσκοίνι του και άρχισε να λέει την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν μας. Για Σένα εργαζόμεθα…” Επειτα από 10 λεπτά σταμάτησαν να βγαίνουν καπνοί από το αυτοκίνητο. Του είπαμε να σπρώξουμε για να βγούμε από τη λάσπη. Μας είπε: “Θα βοηθήσει ο Θεός και θα βγούμε!” Πράγματι, έβαλε τη μηχανή εμπρός και ξεκινήσαμε. Φθάσαμε στην Κάμινα». Και προσθέτει: «Την εποχή εκείνη χτίζαμε τα θεμέλια του οικοτροφείου των αγοριών μας, πίσω από το κτίριο της ιεραποστολής. Ο π. Κοσμάς, χωρίς να το αντιληφθεί, πάτησε μία χειροβομβίδα, απομεινάρι των εμφύλιων πολέμων. Αμέσως μας είπε: “Φύγετε μακριά, κινδυνεύετε”. Αφού απομακρυνθήκαμε όλοι, ύστερα έτρεξε κι εκείνος να φύγει. Το θαυμαστό είναι ότι η χειροβομβίδα εξερράγη έπειτα από 10 λεπτά. Δεν σκοτώθηκε κα
νείς, διότι μας φύλαξε ο Θεός».

ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΣ

Η Μάμα Ρεβέκκα Kazi από το Κολουέζι εκμυστηρεύτηκε στον μοναχό Δαμασκηνό: «Κάποτε ο άνδρας μου αρρώστησε και είχε δυνατούς πόνους στο στομάχι. Θυμάμαι ότι έπεσε κάτω στο δάπεδο και βογκούσε. Εγώ ήμουν έγκυος στο προτελευταίο παιδί μας, τον Γεώργιο. Τα δύο παιδιά μου, επίσης, Καλλιόπη και Ανδρέα, τα είχα στο κρεβάτι άρρωστα από ελονοσία. Με τη βοήθεια των γειτόνων, μεταφέραμε τον Ισαάκ στο κοντινό νοσοκομείο της εταιρείας GCM. Είχε πέσει τελείως ο αιματοκρίτης του. Ηταν ετοιμοθάνατος. Οι γιατροί περίμεναν ότι θα πεθάνει. Τη νύχτα ο Ισαάκ είδε τον παπα-Κοσμά στον ύπνο του. Πήγε κοντά του, τον έπιασε από το χέρι και του είπε: “Ισαάκ, σήκω πάνω, μην κοιμάσαι”. Στη συνέχεια τον βοήθησε και τον έβγαλε έξω από το νοσοκομείο. Υστερα από δύο ημέρες ο άνδρας μου συνήλθε, είχε ανέβει ο αιματοκρίτης του. Τελικά επέστρεψε στο σπίτι μας. Οι γιατροί απορούσαν και μας ρωτούσαν σε ποια εκκλησία ανήκουμε».

«ΤΟΥΣ ΔΟΘΗΚΕ ΤΟΥΤΟΣ Ο ΞΕΝΟΣ ΚΑΙ ΨΑΛΛΟΥΝ ΣΤΑ ΣΟΥΑΧΙΛΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ, ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟ»

Ο μοναχός Δαμασκηνός περιγράφει ακόμα μία εμπειρία θαυμαστή που βίωσε στο Κολουέζι ο ίδιος ενάμιση χρόνο μετά την κοίμηση του πατρός Κοσμά. «Στις 28 Ιουλίου 1991, όταν τελειώσαμε το βραδινό μάθημα του ιερατικού σεμιναρίου, μαζί με όλους τους ιερείς, που τότε ήταν περί τους 15, ξεκινήσαμε για τη γειτονική εκκλησία της ιεραποστολής, για το Μικρό Απόδειπνο. Προχωρώντας προς την εκκλησία, οι ιερείς σταμάτησαν ξαφνικά και εκστατικοί αναφωνούσαν και έλεγαν: “Κοιτάξτε, τι ακτίνες είναι αυτές που βγαίνουν από τον τάφο του π. Κοσμά;” Εγώ τους ακολουθούσα τελευταίος. Αλλά δεν αξιώθηκα να δω αυτό το θαυμαστό σημείο. Τους ρωτούσα να μου πουν τι έβλεπαν. Και μου περιέγραψαν ότι έβλεπαν να βγαίνει φως σαν ακτίνες του ήλιου από τον τάφο του π. Κοσμά. Ηταν τόσο ψηλές, που ξεπερνούσαν στο ύψος και τη γύρω δεντροστοιχία! Μια άλλη φορά παιδιά του οικοτροφείου μού ανέφεραν ότι, καθώς έμπαιναν για το απόδειπνο στην εκκλησία, άκουσαν κουδουνίσματα θυμιατού κοντά στον τάφο του π. Κοσμά, χωρίς να βλέπουν άνθρωπο! Αλλοτε πάλι αισθάνονταν την οσμή θυμιάματος, χωρίς να λιβανίζει κάποιος!» αναφέρει.

Ο π. Κοσμάς έμεινε για πάντα στο Κολουέζι, αφού οι ιθαγενείς δεν άφησαν ούτε το μοναστήρι ούτε την οικογένειά του να πάρει το σώμα στην Ελλάδα. Προσπερνώντας τον νόμο, που δεν επιτρέπει να θάβονται οι ξένοι μέσα στην πόλη, «τους δόθηκε τούτος ο ξένος» στη γη τους και στην καρδιά τους, και ψάλλουν στα σουαχίλι γι' αυτόν “sasa na siku yote a ta milele na milele amin”, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Στη συνείδησή τους και στη ζωή τους ο π. Κοσμάς είναι ο δικός τους Uatakatifou (Αγιος).

Ευχαριστούμε την κατά σάρκα οικογένεια Ασλανίδη του πατρός Κοσμά και τον μοναχό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη για το φωτογραφικό και το ερευνητικό υλικό που παραχώρησαν στην «Ορθόδοξη Αλήθεια». Ολοκληρωμένο το υλικό περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ενας άγγελος στη λαβωμένη γη», που το προλογίζει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τον σύνδεσμο «Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», με έδρα στη Θεσσαλονίκη.

Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια