Γιατί τρίζω τα δόντια μου;

19:53 12/12/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Γιατί τρίζω τα δόντια μου;12.12.2018Πρόληψη

Είναι ένα κοινό πρόβλημα που ταλαιπωρεί το 30%-75% του ελληνικού πληθυσμού, με υψηλό ποσοστό στα παιδιά • Με την υπογραφή του Μιχάλη Κεφαλογιάννη

Αν το πρωί ξυπνάτε με πονοκέφαλο ή πόνο στις κροταφογναθικές αρθρώσεις, τότε ίσως ανήκετε στην κατηγορία των ατόμων που έχουν την ακούσια συνήθεια να σφίγγουν ή να τρίζουν τα δόντια τους κατά τη διάρκεια του ύπνου (βρυγμός). Πρόκειται για μια κίνηση που συμβαίνει υποσυνείδητα, γι' αυτό και οι περισσότεροι ασθενείς δεν γνωρίζουν ότι τρίζουν ή σφίγγουν τα δόντια τους.

Ωστόσο, είναι ένα

κοινό πρόβλημα που ταλαιπωρεί το 30%-75% του ελληνικού πληθυσμού, ενώ το ποσοστό είναι ακόμα υψηλότερο στα παιδιά.

«Τα δόντια μας φυσιολογικά πρέπει να έρχονται σε επαφή μόνο κατά τη διάρκεια της μάσησης. Οταν κανείς σφίγγει ή τρίζει τα δόντια του πέρα από τη φυσιολογική λειτουργία της μάσησης, οι μασητήριοι μύες υπερλειτουργούν και κουράζονται, ενώ οι αρθρώσεις της γνάθου μπροστά από τα αυτιά υπερφορτίζονται και τα δόντια φθείρονται πολύ περισσότερο απ' ό,τι φυσιολογικά» εξηγεί η Αγνή Γιακουμή, γναθολόγος - οδοντίατρος.

Στις επιπτώσεις του βρυγμού, εκτός από τη μικρότερου ή μεγαλύτερου βαθμού φθορά των δοντιών, συγκαταλέγονται συμπτώματα όπως αίσθημα κούρασης ή πόνου στους μυς του προσώπου, πονοκέφαλος στην περιοχή των κροτάφων ή του μετώπου, πόνος και δυσκολία στη μάσηση και την ομιλία, καθώς και πόνος και θόρυβοι από τις κροταφογναθικές αρθρώσεις και μειωμένη κινητικότητα της γνάθου.

«Στο σύνολό τους οι παραπάνω κρανιογναθικές διαταραχές απαρτίζουν το λεγόμενο κροταφογναθικό σύνδρομο» προσθέτει η κυρία Γιακουμή.

Τις περισσότερες φορές ο ασθενής δεν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα, ακόμα και σε περιπτώσεις που η φθορά των δοντιών είναι έντονη. Συχνά αναφέρει ο/η σύντροφος του ασθενούς πως ακούει τον τελευταίο να τρίζει το βράδυ τα δόντια του ή η διάγνωση γίνεται από μία τυχαία επίσκεψη στον οδοντίατρο.

«Φυσικά ο οδοντίατρος μπορεί να αναγνωρίσει αμέσως τις φθαρμένες επιφάνειες των δοντιών και να ενημερώσει τον ασθενή. Επίσης, σχεδόν πάντα η γλώσσα του ασθενούς εμφανίζει στα πλάγια χείλη της εικόνα “δαντελωτών” ορίων από τα εντυπώματα που αφήνουν τα δόντια κατά την πίεση της γλώσσας στην εσωτερική τους επιφάνεια, όταν ο ασθενής σφίγγει τα δόντια του» επισημαίνει η κυρία Γιακουμή.

Πού οφείλεται

Ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο προκαλείται ο βρυγμός δεν είναι ακόμα γνωστός. Ως αιτιολογικοί παράγοντες έχουν αναφερθεί κατά καιρούς πολλοί, όπως η σύγκλειση των δοντιών (η επαφή των δοντιών, όταν κλείνουν οι γνάθοι), γενετικοί και παθοφυσιολογικοί παράγοντες. Επιπλέον, υπάρχει συσχέτιση του βρυγμού με κάποιες νευρολογικές ή ψυχιατρικές ασθένειες. «Το άγχος, η ψυχολογική πίεση και η συναισθηματική φόρτιση που πολλοί ασθενείς αναφέρουν αποτελούν σημαντικούς επιβαρυντικούς παράγοντες στον μηχανισμό αιτιοπαθογένειας και εκδήλωσης του βρυγμού» λέει η κυρία Γιακουμή. Οσον αφορά τα παιδιά, το τρίξιμο των δοντιών αποτελεί έναν φυσιολογικό μηχανισμό που προάγει την αντικατάσταση των νεογιλών δοντιών από τα μόνιμα δόντια.

«Ωστόσο, εάν το παιδί εξακολουθεί να εμφανίζει βρυγμό και πέραν της ηλικίας των 12 ετών, κατά την οποία ολοκληρώνεται η διαδικασία ανατολής της μόνιμης οδοντοφυίας, τότε αυτό αποτελεί σημείο ότι θα έχει ως έφηβος αλλά και ως ενήλικος τη συνήθεια να σφίγγει ή να τρίζει ακουσίως τα δόντια του» προσθέτει.

Πώς αντιμετωπίζεται

H θεραπεία του βρυγμού είναι συμπτωματική. Σε εξαιρετικά επώδυνες, επείγουσες καταστάσεις, κατά τις οποίες ο ασθενής παρουσιάζει έντονο πόνο σε συνδυασμό με μειωμένη διάνοιξη στόματος, είναι δυνατόν να χορηγηθεί αρχικά φαρμακευτική αγωγή με μυοχαλαρωτικά, παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Η εφαρμογή ζεστών επιθεμάτων στις πάσχουσες περιοχές μπορεί να ανακουφίσει από τα συμπτώματα.

«Η λύση στο πρόβλημα βρίσκεται στην εφαρμογή ενδοστοματικού νάρθηκα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Ο νάρθηκας αυτός είναι κατασκευασμένος από σκληρό ακρυλικό και είναι άκαμπτος, έτσι κατά τη διάρκεια του βρυγμού δεν φθείρονται τα δόντια μεταξύ τους. Επιπλέον, ο νάρθηκας “ρυθμίζεται” κάθε φορά από τον γναθολόγο, ώστε η κάτω γνάθος να έρχεται στην πιο αναπαυτική και σταθερή θέση, θέτοντας έτσι τα επώδυνα συμπτώματα υπό έλεγχο. Παράλληλα, η κινησιοθεραπεία, με ασκήσεις χαλάρωσης και ενδυνάμωσης των μασητήριων μυών, θα βοηθήσει» τονίζει η κυρία Γιακουμή. Συχνή απορία των περισσότερων ασθενών που αποφασίζουν να αρχίσουν θεραπεία αποτελεί αν θα φορούν τον νάρθηκα εφ' όρου ζωής.

Οταν ο ασθενής φτάσει στο επίπεδο πλήρους ενσυνείδησης της δραστηριότητάς του και ικανοποιητικής διαχείρισης των παραγόντων που συμβάλλουν στην έκλυση επεισοδίων βρυγμού (π.χ. διαχείριση στρες), τότε σταδιακά μπορεί να αποδεσμευτεί από τη χρήση του νάρθηκα και το πρόγραμμα κινησιοθεραπείας, και να περιοριστεί στην περιστασιακή χρήση του νάρθηκα, πάντα υπό τη στενή παρακολούθηση του γναθολόγου.

«Σε λιγοστές περιπτώσεις, όταν δεν υποχωρούν τα επώδυνα συμπτώματα στην περιοχή των μασητηρίων μυών, πραγματοποιούνται συνεδρίες 20-30 λεπτών, κατά τη διάρκεια των οποίων εφαρμόζονται επιδερμικά αυτοκόλλητα ηλεκτροδίων στις εν λόγω περιοχές προκαλώντας ανακούφιση από τον πόνο» καταλήγει η κυρία Γιακουμή.