Λίγα λόγια από καρδιάς: Η ζωή των άλλων

14:49 31/12/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Λίγα λόγια από καρδιάς: Η ζωή των άλλων31.12.2018Πρόσωπα

Αν ο άνθρωπος δεν γνωρίσει ευτυχία και χαρά, τότε μαραζώνει

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Διάβασα αυτές τις μέρες κάτι που με άγγιξε, για μια κυρία που εργαζόταν και είχε αφιερώσει τη ζωή της στο να φροντίζει ανθρώπους που βρίσκονταν στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους, λίγο πριν φύγουν απ’ αυτόν τον κόσμο. Πολλές ήταν οι φορές που ήρθε σε επαφή με παππούδες και γιαγιάδες λίγο πριν ξεψυχήσουν. Μίλησε μαζί τους αυτή την τόσο ιδιαίτερη στιγμή του τέλους τους και έμαθε μεγάλα μυστικά της ζωής τους. Διότι, αυτή

τη στιγμή, οι ετοιμοθάνατοι άνοιγαν την καρδιά τους και έλεγαν μεγάλες αλήθειες. Ρώτησε, λοιπόν, αρκετούς, «Πες μου για ποια πράγματα μετάνιωσες στη ζωή σου; Κι αν σου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσεις, τι θα έκανες;»

Το 90% -και παραπάνω- των παππούδων και γιαγιάδων που ήταν έτοιμοι να φύγουν απ’ τον κόσμο αυτόν ξέρεις για ποιον λόγο μετάνιωσαν; Μετάνιωσαν διότι δεν έζησαν τη ζωή τους, αλλά έζησαν τη ζωή κάποιων άλλων. Μετάνιωσαν διότι δεν εκπλήρωσαν την προσωπική επιθυμία της καρδιάς τους. Και διότι δεν ικανοποίησαν τους βαθύτατους, δικούς τους, προσωπικούς πόθους. «Δεν έζησα τη δική μου ζωή. Εζησα τη ζωή που ζήτησαν οι άλλοι να ζήσω. Αυτοί οι άλλοι ήταν ο πατέρας μου, η μάνα μου, η κοινωνία, άλλοι άνθρωποι, το καθεστώς, το κατεστημένο, άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά μου και με καταπίεσαν. Ολοι αυτοί τσάκισαν τα όνειρά μου και δεν άφησαν τις ελπίδες και τα προσωπικά μου σχέδια να ανθήσουν. Για αυτό έχω μετανιώσει. Αν ξαναζούσα, θα ήθελα να ζήσω την προσωπική μου ζωή και να κάνω πράγματα που αρέσουν σε μένα. Πάντα ήθελα να ταξιδέψω, αλλά δεν το έκανα! Διότι μια ζωή έλεγα στον εαυτό μου: “Οχι, πρέπει να γίνεσαι θυσία για τους άλλους”. Ηθελα να χαρώ κάποιες μικρές προσωπικές χαρές, μα έλεγα: “Οχι, πρέπει να ζεις μέσα στην ταλαιπωρία για χάρη των άλλων”». Με τις δηλώσεις τους αυτές, οι ετοιμοθάνατοι αυτοί μας έδειξαν μια πραγματικότητα: ο άνθρωπος είναι πλασμένος εν τέλει για να χορταίνει από ευτυχία και χαρά.

Κι αν αυτό δεν γίνει, τελικά μαραζώνει. Μια απαραίτητη διευκρίνιση: η χαρά κρύβεται μέσα στην αγάπη και τη θυσία. Οντως. Αλλο, όμως, εκούσια θυσία και άλλο καταναγκασμός. Αλλο αυτοθυσία και άλλο αυτοκτονία. Αυτοί οι άνθρωποι έδειξαν ότι στην πραγματικότητα είχαν αυτοκτονήσει. Πώς αλλιώς να ονομάσουμε αυτό που έκαναν μια ζωή; Σκότωσαν τα όνειρά τους, μαράζωσαν την ψυχή τους. Γι’ αυτό στο τέλος είπαν «μετάνιωσα που δεν έζησα τη ζωή μου».

Κάποιος μπορεί να θυσιάζεται μια ζωή για άλλους, να βοηθά φτωχούς, να επισκέπτεται ιδρύματα, να φροντίζει ασθενείς και ταυτόχρονα να ανθεί και να χαίρεται. Επειδή κάνει αυτό που είναι η προσωπική κλίση του, η προσωπική χαρά και ευτυχία, το χάρισμά του. Ο άνθρωπος αυτός, όταν φτάσει 90 χρονών, δεν θα μετανιώσει για όσα έκανε. Διότι αυτό είναι η βαθιά επιθυμία της καρδιάς του. Αυτός ο άνθρωπος θα έχει ζήσει την κλίση του.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου
«Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως