ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ!

10:24 10/5/2018 - Πηγή: Dimokratianews

ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ!10.05.2018Άρθρα

Ας μην προταχθούν άτομα που θέλουν να επιβάλουν την ιδιαιτερότητά τους στην καθημερινότητά μας

Από τον
Γιάννη Κουριαννίδη*

Το νέο νομοσχέδιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή η αριστερή κυβέρνησή μας, το οποίο βρίσκεται ήδη σε δημόσια διαβούλευση με την επωνυμία «Κλεισθένης 1», περιλαμβάνει μεταξύ άλλων διάταξη σύμφωνα με την οποία άνδρες και γυναίκες θα πρέπει να εκπροσωπούνται στα ψηφοδέλτια

σε ποσοστό τουλάχιστον 40%! Κάπου εδώ, όμως, αρχίζουν οι απορίες:

• Οι διακρίσεις των φύλων έχουν καταργηθεί ή όχι; Αν ναι, σύμφωνα με το πρόσφατο νομοσχέδιο (ευρείας κοινοβουλευτικής αποδοχής, για να μην ξεχνιόμαστε!), ποιος ο λόγος αυτής της διάταξης;
• Γιατί θα πρέπει κάποιος να δηλώσει ότι θέλει να εκπροσωπηθεί στα ψηφοδέλτια ως άνδρας ή ως γυναίκα; Αν νιώθει κάτι άλλο, δηλαδή ούτε «ο» ούτε «η», αλλά «το», τότε τι γίνεται; Αν, δηλαδή, υπάρχουν κάποιοι σαν τον περίφημο «Jason - Αντιγόνη», που θέλει να δηλώνει «το», τότε τι γίνεται;
Οπως γράφει ο Θοδωρής Αντωνόπουλος, αναφερόμενος στην αναγκαιότητα πιστοποίησης φύλου με ληξιαρχική πράξη έπειτα από σχετική δικαστική απόφαση, σύμφωνα με το πρόσφατο νομοσχέδιο, αυτό είναι κάτι που «καταργεί τον αυτοπροσδιορισμό, καλλιεργώντας έδαφος για προκαταλήψεις και αυθαιρεσίες» (άρθρο με τίτλο: «Αλήθειες κι αρλούμπες για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου», www.lifo.gr, 29/09/2017).

Αν, λοιπόν, από τους ίδιους τους ενδιαφερομένους θεωρείται αναγκαία νομική ενέργεια, που θεσπίστηκε ακριβώς για την προάσπιση των δικαιωμάτων τους, ως προθάλαμος «προκαταλήψεων και αυθαιρεσιών», τότε μια δημόσια έκθεση σε ένα ψηφοδέλτιο όπου θα δηλώνεται κάποιος ως γυναίκα ή κάποια ως άνδρας τι ακριβώς θα θεωρηθεί από τους ίδιους; Επίσης, σε ανακοίνωσή της η «Ανοικτή Πρωτοβουλία για ένα αυτοοργανωμένο Thessaloniki Gay-Pride», που υπογράφουν οι Στρατής Γατελούζος και Τάσος Κεσόγλου (δημοσιεύθηκε στο www.dailythess.gr, στις 10/03/2017), επικρίνει την προσπάθεια να διατηρηθεί «ο κανόνας του αναγκαστικού δυϊσμού (άντρας - γυναίκα)».

Πώς, άραγε, θα αντιμετωπίσουν τη διάταξη αυτήν του «Κλεισθένη», που αναγκάζει τον/την υποψήφιο/α στη δημόσια επιλογή ενός εκ των δύο φύλων; Το πράγμα περιπλέκεται ιδιαιτέρως, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες έχουν αναγνωριστεί δεκάδες «φύλα». Ετσι, σε δικαστήρια των ΗΠΑ υπάρχουν ήδη αποφάσεις που αναγνωρίζουν 58 (!) φύλα! Με αφορμή τέτοια δεδικασμένα και με την ενδεχόμενη εισαγωγή τους στο δικαστικό σύστημα της πατρίδας μας, άραγε θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο να δούμε να απαιτείται ποσόστωση για όλους αυτούς;

Στην περίπτωση του Jason - Αντιγόνης, που αναφέραμε ήδη, μπορεί η δικαστική απόφαση να του επιτρέπει τον αυτοπροσδιορισμό, αλλά παράλληλα δεν αποδέχθηκε τη μετατροπή της καταχώρισης του φύλου του σε κενή - επομένως, τον αναγνωρίζει ακόμη ως άνδρα. Ομως, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ενστάσεις και τοποθετήσεις όπως οι παραπάνω, αλλά και τη δεκτικότητα της κυβέρνησης σε οποιονδήποτε ανάλογο παραλογισμό, είναι πολύ πιθανόν να δούμε σύντομα να απαιτείται η αναλογικότητα στην εκπροσώπηση στα ψηφοδέλτια όλων αυτών των απίθανων περιπτώσεων!

Ευνόητο είναι ότι όσα αναφέραμε αποσκοπούν στο να καταδείξουν τον παραλογισμό τον οποίο βιώνουν τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας, όπως και οι κοινωνίες όλων των «προοδευτικών» λαών. Εχοντας διεξέλθει σε κάποιον βαθμό όποια προβλήματα βιωσιμότητας αντιμετώπιζαν ή αντιμετωπίζουν, προφανώς στράφηκαν στην «επίλυση» προβλημάτων που, αφενός, αναδεύουν το τέλμα της καθημερινότητάς τους και, αφετέρου, αποπροσανατολίζουν τους πολίτες από τα πραγματικά προβλήματα τα οποία απαιτούν λύσεις, συνήθως ενοχλητικές για τις καθεστηκυίες τάξεις.

Ειδικά για την πατρίδα μας, η οποία ούτε τα οικονομικά προβλήματά της έχει επιλύσει ούτε μπορεί να εφησυχάζει εθνικά, αφού δεν συνορεύει με το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και το Λιχτενστάιν, τέτοιου είδους συζητήσεις και προβληματισμοί αποτελούν τουλάχιστον περιττή πολυτέλεια και σίγουρα δεν είναι καν θέμα τακτής προτεραιότητας.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη δημογραφική κατάσταση της χώρας μας, τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν και την επιβουλή της εθνικής ακεραιότητάς της, οι περιπτώσεις ανθρώπων που, αντί να αναζητήσουν λύση στα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν μέσα από την πρόοδο της επιστήμης, προσπαθούν να καθιερώσουν θεσμικά την ιδιαιτερότητά τους στην καθημερινότητά μας σίγουρα δεν είναι κάτι που πρέπει να προταχθεί.

*Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»