«Τα δάκρυά μας έτρεχαν ποτάμι»

15:35 5/6/2018 - Πηγή: Dimokratianews

«Τα δάκρυά μας έτρεχαν ποτάμι»05.06.2018Ρεπορτάζ

Η εξομολόγηση των δύο Ελλήνων που κατέκτησαν δύσκολη κορυφή στα Ιμαλάια

Ρεπορτάζ
Γιώτα Φλώρου

Τα ονόματά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ελληνικής ορειβασίας έγραψαν στις 20 Μαΐου ο 55χρονος Αντώνης Συκάρης και ο 27χρονος Φώτης Θεοχάρης, καθώς έγιναν οι πρώτοι Ελληνες που κατάφεραν να σκαρφαλώσουν και να υψώσουν τη γαλανόλευκη σημαία στην κορυφή του τρίτου ψηλότερου βουνού του κόσμου, του όρους Κανγκτσεντζούνγκα των Ιμαλαΐων, που βρίσκεται σε υψόμετρο 8.586

μέτρων.

Οπως είπε στη «δημοκρατία» ο νεαρός ορειβάτης, ο οποίος εργάζεται ως αστυνομικός και έχει καταγωγή από την Ευρυτανία, «η κορυφή του Κανγκτσεντζούνγκα είναι πιο δύσκολη στην ανάβαση ακόμα και από το ίδιο το Εβερεστ. Φανταστείτε ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχουν καταφέρει να ανέβουν συνολικά μόλις 334 άνθρωποι».

Μάλιστα, ο ίδιος τόνισε χαρακτηριστικά ότι οι δύο «σχοινοσύντροφοι» -όπως αποκαλούνται στην ορειβατική ορολογία- πήραν την απόφαση να προχωρήσουν στο απαιτητικό αυτό εγχείρημα χωρίς να χρειαστεί να το σκεφτούν πολύ, οπότε είχαν μπροστά τους μόλις έναν μήνα για να προετοιμαστούν σωματικά και ψυχολογικά. «Το καλό ήταν ότι είμαστε χρόνια ορειβάτες, δεν ξεκινούσαμε από το μηδέν, είχαμε δηλαδή τη φυσική κατάσταση και την τεχνική κατάρτιση ώστε να προχωρήσουμε» σημείωσε.

Δάκρυα ποτάμι

Είναι λογικό τα συναισθήματα που βίωσαν -όταν, έπειτα από ενάμιση μήνα στο βουνό, καθώς η αποστολή τους ξεκίνησε στις 5 Απριλίου, και πολλές κακουχίες έφτασαν στην κορυφή του- να είναι πολύ έντονα. «Η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη, τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι. Επίσης, νιώθεις δέος και ευγνωμονείς τον Θεό που σε κράτησε δυνατό για να τα καταφέρεις» λέει ο Φ. Θεοχάρης, ο οποίος ξεκίνησε τη «σταδιοδρομία» του στα βουνά στα 16 χρόνια του, κάνοντας αρχικά πεζοπορίες και, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει κατακτήσει ήδη σημαντικές κορυφές στις Αλπεις και τις Ανδεις. Μάλιστα, θυμάται χαρακτηριστικά τη στιγμή που κοίταξε κάτω από την κορυφή και είδε να απλώνεται «ένας απέραντος ορίζοντας με μια θάλασσα από βουνά».

Ομως, πολλές ήταν και οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι που αντιμετώπισε η αποστολή στην πολυήμερη διαδρομή της, όπως το τσουχτερό κρύο, η πολύωρη αναρρίχηση, οι χιονοστιβάδες, το υψόμετρο, οι στομαχικές διαταραχές από το φαγητό και το νερό, ενώ κάθε στιγμή υπάρχει και ο φόβος του θανάτου. Οπως, όμως, σημειώνει ο νεαρός αστυνομικός, «αν και αυτός ο φόβος είναι πολύ έντονος, ωστόσο μας εξιτάρει και μας δίνει ώθηση να συνεχίσουμε την προσπάθεια».

Ο επόμενος στόχος του νεαρού ορειβάτη είναι να κατακτήσει ακόμα μία κορυφή ενός βουνού που ξεπερνά τα 8.000 μέτρα, μένοντας πιστός σε αυτό που έγραψε μαζί με τον Αντώνη Συκάρη στο facebook μετά το τέλος της αποστολής: «Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν».