Νίκη Λάμη: «Στις σχέσεις μας αναπαράγουμε το μοντέλο που έχουμε βιώσει μέσα στην οικογένειά μας»

09:25 21/12/2024 - Πηγή: Bovary

Η ηθοποιός Νίκη Λάμη μιλάει για τις παραστάσεις που παίζει, τις δυσκολίες των σχέσεων, εξηγεί γιατί αγαπάει τα Χριστούγεννα και την ενδοσκόπηση που κάνει λίγο πριν την Πρωτοχρονιά.

Αυτή τηνπερίοδο πώς είναι η καθημερινότητα σου;

Έχω μιαέντονη, με γρήγορους και περίεργουςρυθμούς καθημερινότητα. Κάνω γυρίσματαγια μια νέα τηλεοπτική σειρά που θαπροβάλλεται στην ΕΡΤ -πιθανότητα στοβ΄ μισό της σεζόν -και παίζω σε δύοθεατρικές παραστάσεις: στο «Μπαμπάδεςμε ρούμι», Τετάρτη – Κυριακή, στο θέατροΑλίκη και στο «Μαμά μου», κάθε Δευτέρακαι Τρίτη, στο θέατρο Μουσούρη. Όπωςκαταλαβαίνεις χρειάζεται πολλή δουλειάκαι χρόνος για όλα αυτά.

Κάποιες φορέςο κόσμος που δε γνωρίζει σχολιάζει «Καλάδεν κάνετε και κάτι! Σας ντύνουν, σαςβάφουν κι όλα καλά..» Δεν είναι καθόλουεύκολο κι υπάρχει πολλή δουλειά πίς απόόλο αυτό -επιπλέον οτιδήποτε και να σουσυμβαίνει από το πιο ακραίο μέχρι τοπιο απλό επιβάλλεται να το αφήσεις,εντελώς, πίσω σου για να μπεις σε μιαδιαφορετική συνθήκη και να κάνεις τονκόσμο να ψυχαγωγηθεί. Δεν είναι πάντατόσο εύκολο όσο μπορεί να ακούγεται..Ούτε να μπαίνεις στον ψυχισμό τριώνδιαφορετικών ανθρώπων.

Για ποιασειρά κάνεις γυρίσματα και τιδιαπραγματεύεται το έργο;

Πρόκειται για μια νέα σειρά, έχει τίτλο «Μαμά στα κρυφά, σε σκηνοθεσία Νίκου Ζαπατίνα, με πρωταγωνιστές τους Τζένη Θεωνά - Αντίνοο Αλμπάνη, και θα προβληθεί στη δημόσια τηλεόραση. Η σειρά, που έχει κωμικά και πιο δραματικά στοιχεία , διαδραματίζεται σε μια δικηγορική εταιρεία και κάθε φορά μάς απασχολούν νομικές ιστορίες, ενώ ξεκινάνε κάποιες παράλληλες ιστορίες. Εγώ υποδύομαι μια γραμματέα -εκτός από το βασικό cast θα έχουμε πολλά guests στη σειρά.

Η παράστασηπου πρωταγωνιστείς με την ΣοφίαΒογιοατζάκη «Μαμά μου» επικεντρώνεταιστη σχέση μαμάς με κόρη;

Θέλωνα σου πω ότι το πάω ένα βήμα παραπέρα.Πρόκειται για ένα έργο που δεν έχει νακάνει μόνομε τη σχέση μαμά με κόρη. Αν ακούσεις ταλόγια, χωρίς να έχεις εικόνα, μπορεί ναμιλάει ένα ζευγάρι, δύο φίλοι. Διάλογοιόπως «Κι αν με βαρεθείςκαι σε κουράσω;» -«Δεν θα με κουράσεις»,«Αν δεν τα βρούμε;»,«Θατα βρούμε» μπορείς νατους ακούσεις από όλεςτις μορφές των σχέσεων.

Ένας από τουςλόγους που μου αρέσει τόσο πολύ αυτό τοέργο είναι γιατί μιλάει για τις δυσκολίεςτων σχέσεων, υπάρχουν όλες οι διαδρομέςτων ανθρώπων που κουβαλάνε φορτία καιπώς τελικά στο τέλος, αν συνδεθούνουσιαστικά, θα καταφέρουν να συνυπάρξουν.Δηλαδή, θα γίνει αυτή η μετακίνηση πουόλοι επιζητάμε στη ζωή μας για ναμπορέσουμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα.

Πιστεύειςπως σε όλες μας τις σχέσεις, από προσωπικέςμέχρι επαγγελματικές, αναπαράγουμε τομοντέλο που έχουμε βιώσει μέσα στηνοικογένεια μας;

Απόλυτα! Πιστεύω ότι από αυτό το μοντέλο θέλουμε να ξεφύγουμε - ειδικά όταν πρόκειται για πολύ δυσλειτουργικές σχέσεις. Ουσιαστικά, όλα ξεκινάνε από την οικογένεια μας και όσα έχουμε βιώσει στην παιδική μας ηλικία.

Προσωπικάκουβαλάς πράγματα από την παιδική σουηλικία στην ενήλικη ζωή σου;

Φυσικάκουβαλάω πολλά πράγματα κι από αυτά«ντιλάρω» τις σχέσεις μου σε όλα ταεπίπεδα. Προσπαθώ να παρατηρώ και ναείμαι παρόν -αυτά τα δύο στοιχεία είναιπολύ βοηθητικά για να αναπτύξεις σχέσεις.Ακόμα και για τη σχέση με τον ίδιο σουτον εαυτό. Δε γίνεται εύκολα, ούτε απότη μία στιγμή στην άλλη – όλα χρειάζονταιεκπαίδευση. Όπως έχεις εκπαιδευτεί ναλειτουργείς, με ένα συγκεκριμένο τρόποαπό μικρός έτσι μπορείς μετά, στηνενήλικη ζωή σου, να εκπαιδευτείς για ναζεις αυτό που θέλει ακριβώς για την ίδιασου τη ζωή.

Εσύ, τοέχεις καταφέρει;

Το καταφέρνωκάθε μέρα λίγο παραπάνω! Ξέρεις, δενείναι κάτι χειροπιαστό -θα ήθελα πολύνα είχα αυτό το ραβδάκι που θα ταμεταμορφώσει όλα. Όλα χρειάζονταιεκπαίδευση, ακόμα και το να απολαμβάνουμεγιατί έχουμε ενοχές. Πρέπει τις ενοχέςνα τις διαχωρίσουμε: είναι αληθινές ήόχι; Κι αυτό πετυχαίνεται από τηνπαρατήρηση. Όσο πιο συνειδητός είσαισε αυτά που κάνεις τόσο πιο πολύ μπορείςνα απολαμβάνεις, να εστιάζεις σε όσαθέλεις και όχι σε όσα δεν έχεις.

Τι είναιαυτό που σε άγγιξε περισσότερο στοσυγκεκριμένο κείμενο;

Μελετώντας, αναλύοντας και μπαίνοντας μέσα στον ρόλο μου είδα δικά μου μπλοκαρίσματα και σε κάποια σημεία έκανα προσωπικές μου συνδέσεις. Η ηρωίδα μου έχει πολλά κοινά με μένα και μπαίνοντας μέσα στο ρόλο και όχι αποφεύγοντας το μου έκανε πολύ καλό και λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά. Σίγουρα «μπήκα» προστατευμένη από το ρόλο μου, αλλά λειτούργησε πολύ βιωματικά και όλα συνδέονται με κάποιο τρόπο.

Στο έργοσυναντάμε δύο γυναίκες με διαφορετικέςσυνθήκες. Η μια γυναίκα παλεύει απόλυταμε τον εαυτό της -δηλαδή έχει υψώσει ένατεράστιο τείχος, την έχουν εγκαταλείψεικι εδώ έρχεται η σύνδεση με μένα.. Γιατίη εγκατάλειψη δεν είναι μόνο φυσική.Μπορεί να έχεις τους γονείς σου, αλλάνα είναι απόντες κι έτσι πάλι είναι σανα μεγαλώνεις μόνη σου. Η ηρωίδα μουμεγάλωσε μέσα στην μοναξιά, ήθελε ναοχυρώσει τον εαυτό της και να υιοθετήσειένα παιδί. Έτσι αναγκάζεται να «ενοικιάσει»μια μαμά γιατί χρειάζεται να δείξεικάποιον δικό της ώστε να προχωρήσει ηυιοθεσία..

Ο άλλοςχαρακτήρας, που υποδύεται η ΣοφίαΒογιατζάκη, είναι μια γυναίκα που δενέκανε παιδιά, θέλει να δίνει και προσπαθείη μια να μπει στη ζωή της άλλη για ναέρθει η αμοιβαία λύτρωση. Η μια αρχίζεινα γεμίζει το τείχος, να αφήνεται στουςανθρώπους και η άλλη μπορί να δώσει όλοαυτό που έχει μέσα της και βρίσκει τοχώρο να το κάνει. Το να δίνεις και ναπαίρνεις ταυτόχρονα έχει απόλαυση.Ουσιαστικά, όλοι μας παλεύουμε για τιςσχέσεις μας με τους συνανθρώπους μαςσε όλα τα επίπεδα.

Νιώθωπραγματικά υπέροχα που ήρθαν έτσι οισυγκυρίες και παίζω στην παράσταση.Επίσης, από θεατές ακούω διάφορα σχόλιακαι οι περισσότεροι μπόρεσαν ναξεμπλοκάρουν προσωπικά τους κομμάτια,να λυτρωθούν. Άλλωστε αυτό κάνει η Τέχνη:σου δίνει απαντήσεις. Έχεις ένα θέμααπέναντι σου, είσαι έξω από το συναίσθημακι το βλέπεις διαφορετικά – από άλληοπτική.

Από τηδραματική στην κωμική παράσταση. Πώςείναι αυτή η εναλλαγή;

Στους«Μπαμπάδες με ρούμι» κάνουμε κωμωδίαδίνοντας χαρά στον κόσμο και παίρνουμεκι εμείς τα ίδια συναισθήματα – αυτόείναι και η ζωή. Θέλεις την ενδοσκόπησησου, θέλεις και τη χρυσόσκονη για ναέρθει η ισορροπία.

Νιώθω τόσο ευλογημένη αυτή την περίοδο! Και οι δύο παραστάσεις μαζί μου φέρνουν την απόλυτη ισορροπία. Ούτε με ενδιαφέρει όταν με ρωτάνε «Κωμωδία ή δράμα;». Δε νιώθω ότι λειτουργώ μόνο έτσι, με ταμπέλες ως ηθοποιός. Ένας ηθοποιός θέλει να αλλάζει, να μετακινείται και εμένα αυτό με κινεί..

Είναιδύσκολο για έναν ηθοποιό να αναζητάδουλειά δύο φορές το χρόνο;

Μάς έλεγαν στη σχολή ότι «Πρέπει να έχετε γερό στομάχι» κι αναρωτιόμουν τότε γιατί το τόνιζαν τόσο πολύ. Τελικά χρειάζεται γιατί η δουλειά μας έχει ακραία εναλλαγή. Σήμερα που μιλάμε έχω τρεις δουλειές και δεν προλαβαίνω, πέρυσι είχα μόνο μία. Επίσης, μια χειμερινή ή καλοκαιρινή σεζόν μπορεί να μη δουλέψω καθόλου. Είμαστε σε μια διαρκή αναζήτηση για το πιο θα είναι το επόμενο βήμα -ειδικά όταν βιοπορίζεσαι από αυτό το επάγγελμα και δεν είναι το χόμπι σου, όπως στη δική μου περίπτωση.

Αλήθεια,πώς βιώνεις τα Χριστούγεννα; Ανήκειςστην κατηγορία των ανθρώπων που λατρεύουντις γιορτές ή όχι;

Αγαπάω πολύτα Χριστούγεννα -ακόμα και τη θλίψη πουμπορεί να δημιουργηθεί η συγκεκριμένηπερίοδος. Κάποιους ανθρώπους τουςμεταφέρει στην παιδική ηλικία που ταέχουν ζήσει έντονα και θέλουν να ταδιατηρήσουν κι ως ενήλικες και υπάρχεικι η άλλη κατηγορία που δεν τα έχουνζήσει και προσπαθούν να «χτίσουν» καινα δημιουργήσουν κάτι που δεν το είχανκαι το φαντάζονταν ότι μπορεί να υπάρχει.Εγώ ανήκω στην κατηγορία που θέλω ναδημιουργώ την ατμόσφαιρα και να τη βιώνωμε πολλή χαρά. Την περίοδο της Πρωτοχρονιάςκάνω και μια ενδοσκόπηση.

Μπαίνειςστη διαδικασία να σκεφτείς τι κρατάς,τι πετάς από τη χρονιά και να θέσειςνέους στόχους;

Δεν το έκανα παλαιότερα, αλλά ξεκίνησα να το κάνω τα τελευταία δύο χρόνια. Μάλιστα, όταν άρχισα να γράφω έναν έναν τους μήνες, για να δω τι έχει συμβεί, συνειδητοποίησα ότι μπορεί να έλεγα μια χρονιά ότι δεν ήταν καλή γιατί, πολύ απλά, κάτι που με στεναχώρησε κράτησε δύο μήνες ξεχνώντας τα καλά που μου είχαν συμβεί όλους τους δέκα υπόλοιπους. Κι έτσι, εκεί που πήγα όλα να τα βάλω στον ίδιο σάκο, άρχισα να αισθάνομαι πιο όμορφα και συνειδητοποίησα ότι στο μυαλό μου το είχα κάνει τεράστιο. Παρατηρώντας και καταγράφοντας τα γεγονότα διαπίστωσα ότι όλα παίρνουν τη θέση που τους αναλογεί.

Κάνονταςένα μικρό απολογισμό, πώς κύλησε η φετινήχρονιά σου;

Κλείνει μεθετικό πρόσημο. Ωστόσο, δεν σου κρύβωότι είχα πολλές δυσκολίες αυτό τον χρόνοπου δε σχετίζονται με απώλειες ή σοβαράθέματα υγείας. Ήταν μια δύσκολη χρονιάγια αρκετούς μήνες που τώρα προς τοτέλος «ρέφαρε» όλο αυτό. Ούτε θα πω ότιόλα γίνονται για καλό -δεν μου ταιριάζειαυτή η υπερβολική θετικότητα και δενμε αφορά γιατί ουσιαστικά κρύβειςσυναισθήματα που πρέπει να βιώσεις.Όχι, δεν είναι όλα τέλεια. Ακόμα και τονα μην είμαι πολύ καλά θέλω να το βιώσω,αντί να το κουκουλώσω. Το να κουκουλώνουμετα πράγματα είναι ένα από τα προβλήματατης σύγχρονης κοινωνίας -δεν επιτρέπουμεστον εαυτό μας να βιώσει όλα τασυναισθήματα. Είμαστε των άκρων κι αυτόφαίνεται, μεταξύ άλλων, από την στάσημας στα κοινωνικά θέματα.. Είμαστε μαύροή άσπρο -δεν υπάρχει ισορροπία. Όσο πιουγιείς είμαστε τόσο πιο όμορφη θα είναιη κοινωνία μας.

Τι θαζητήσεις από τον Άη – Βασίλη;

Χαρά, ότι μπορεί να με φέρει κοντά σε αυτό το χριστουγεννιάτικο πνεύμα και να απολαμβάνω στο έπακρο. Δεν θα ζητήσω τίποτα βαρύγδουπο. Αν δεν μπορώ να απολαμβάνω ότι και να ζητήσω δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα. Κάποτε πίστευα ότι η απόλαυση κρύβεται στο «πολύ», πλέον έχω μάθει να απολαμβάνω όλα αυτά τα μικρά καθημερινά που τελικά είναι τόσο μα τόσο μεγάλα..

Διαβάστε περισσότερα στο bovary.gr