Νικόλαος Γερμανός: Ο καλλιτέχνης των παπουτσιών της Καλλιδρομίου

09:11 3/11/2024 - Πηγή: Bovary

Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν μαγεμένων παπουτσιών δούκισσες του ροκοκό με μυστικές υπερδυνάμεις θα χόρευαν με τα παπούτσια-φετίχ τους από τον Νικόλαο Γερμανό!

Κι αυτό πουσε κάνει να τα επιθυμείς ακόμα περισσότερο είναι ότι κάθε σχέδιο είναι oneof a kindκαι μπορεί να μην επαναληφθεί, αφού οιιδιαίτερες πρώτες ύλες από την Ιταλίαείναι περιορισμένης έκδοσης…

Αν και, όπως μου εξηγεί ο ίδιος θέλει να σχεδιάζει παπούτσια όχι για εκκεντρικές φυσιογνωμίες της μόδας αλλά για όλες τις γυναίκες, που στην καθημερινή τους ζωή αναζητούν το ωραίο. Το μαγαζί του Νικόλαου Γερμανού από το 2018 αποτελεί

μικρό οχυρό της αυθεντικότητας και του στιλ στο κέντρο της πόλης, ένας χώρος για να μοιραστείς την τέχνη της αιώνιας γυναικείας αδυναμίας!

Το ιδιαίτεροbackground του δεν κρύβεται…

Οι σπουδές του στην Καλών Τεχνών με κατεύθυνση στη γλυπτική τον έκαναν να αναζητά πάντα την ουσία της φόρμας, πέρα από τα καλλωπιστικά στοιχεία. Ρωτώντας τον για προσωπικά σημεία αναφοράς, μου αναφέρει μεταξύ άλλων τους κλασικούς όπως τον Ρέμπραντ και τον Πικάσο, μιλώντας με ενθουσιασμό για τον Henry Moore και τις αφαιρετικές γεωμετρικές του φόρμες. Για τα γλυπτά του που μπορούσες να συναντήσεις «ζωντανά» περιδιαβαίνοντας τα πάρκα του Λονδίνου και για τις θραυσματικές του μορφές που θυμίζουν σκηνές από τις ζωφόρους του Παρθενώνα. Και βέβαια τον Lucien Freud για τη χειμαρρώδη ρευστότητά του και τον Francis Bacon για τον τρόπο που «ψηλαφίζει τις επιφάνειες, καταδύοντας σε μια υπερανάλυση της υφής, σε μια δική του λεπτομερή ανάλυση, «σαν να ντύνει ένα σώμα από την αρχή».

Κάπως έτσιαντιλαμβάνομαι ότι θέλει να ντύνει καιτα άκρα των πιστών πελατισσών του οσχεδιαστής. Παρατηρώντας το γυναικείοσώμα και δημιουργώντας κάτι με ακρίβειακαι σεβασμό. Και φυσικά με το touchτου καλλιτέχνη. Γιατί όλα έχουν τησημασία τους…

Απρόβλεπτα υλικά, όπως μεταλλικά στοιχεία που τυπικά μπορεί να χρησίμευαν συνήθως, ως μια, λειτουργικής φύσης, τεχνική λεπτομέρεια, όπως για παράδειγμα ένας κρίκος για λαβή τσάντας, εδώ, πάνω σε ένα πέδιλο, μεταμορφώνεται σε μία σειρά από σπειρωτά δαχτυλίδια, συνθέτοντας ένα δυναμικό και λαμπερό τακούνι που προσομοιάζει σε…στύλο pole dancing!

Καθώςπεριηγούμαι στον χώρο την προσοχή μουτραβά ένα μποτίνι που θυμίζει μιασυνάντηση στον χωροχρόνο…κάτι μεταξύενός space cowboy girl ή του ZiggyStardust στην Belle Époque με έναout of thebox κυβιστικό τακούνι…Άραγε η La Golueτου Τουλούζ Λωτρέκ θα μπορούσε να χορέψειυπό τους ρυθμούς του MajorTom; Κι ύστερα το μεγάλοκολάζ-spin που είχε φτιάξειγια την πτυχιακή του εργασία στην ΚαλώνΤεχνών το 2007 τη χρονιά που όλοι οισχεδιαστές μόδας είχαν ως κοινή αναφοράστις spring/summerσυλλογές τους την έμφαση στην ομορφιάτων prints.

Ένας τροχός του fashion textile που αν τον περιεργαστείς μικροσκοπικά, απαρτίζεται από προσεκτικά επιλεγμένες λεπτομέρειες από περιοδικά μόδας, δημιουργώντας ένα πραγματικό fashion habitat!

Η δίνη στονκόσμο της μόδας, κάπως μοιραία, είχε ήδητεθεί σε τροχιά για τον Νικόλαο Γερμανό.Το εκπαιδευτικό ταξίδι με τη σχολή τουστη Νέα Υόρκη τον έκανε να την ερωτευτείαστραπιαία μένοντας εκεί για δύο μήνεςαντί για δύο εβδομάδες!

Αργότεραοι σπουδές του στο CentralSt.Martins καιτο London Collegeof Fashion πάνωστο fashion designισχυροποίησαν τον διάλογο με τη μόδα.

Η πρώτη τουσυνεργασία με τον σχεδιαστή μόδας Emiliode la Morrenaτον μύησε στη λογική του κατεπείγοντοςκαι στις ανάγκες υλοποίησης απαιτητικώνprojects σε διάστημα λίγωνωρών, ξεπερνώντας τα όριά σου. Η αναζήτησητης φόρμας για να βρει ένα σχέδιο τηντελική του μορφή, ήταν πάντα το ζητούμενο.«Το να σκαρφιστείς κάτι και να βγάλειςαποτέλεσμα με ένα ανάλογο υπόβαθρο».Όπως η ιδέα του να γεμίσει λευκούςγιακάδες με τυπώματα από περίτεχνατελειώματα από φανοστάτες στις αλέεςτου Λονδίνου ή χρυσές σκαλιστές κορνίζεςτις οποίες φωτογράφισε στο V&AMuseum. «Ένα τεράστιοαποθετήριο ιδεών, ένα ψηφιδωτό έρευναςγια κάθε σχεδιαστή», όπως μου περιέγραψε.

Η αναζήτησηαυτής της δημιουργικής θρυαλλίδαςσυνεχίστηκε και στη μετέπειτα συνεργασίατου με την Kate Burtonστο τμήμα του textile designγια τον οίκο του AlexanderMcQueen. Ο Νικόλαος Γερμανόςσχεδίαζε μοτίβα υφασμάτων για τοαλλόκοτο, ονειρικό σύμπαν του Οίκου. Οιεπισκέψεις στο Μουσείο ήταν μια σταθερήτελετουργία…Καθετί λειτουργούσε ωςένα ερέθισμα έμπνευσης... Ένα νόμισμα,ένα πολύτιμο κηροπήγιο, περίτεχνακοχύλια που λειτουργούσαν ως μελανοδοχείαή ένα αξιοπρόσεκτο κουτάκι για καρφίτσες.Ένας αχανής σκληρός δίσκος γεμάτοςαποθηκευμένες αναφορές μέσα από τιςοποίες προέκυπταν εκατομμύρια άλλεςιδέες, ήταν το καταφύγιο του δημιουργού.Στην επιστροφή στο σχεδιαστήριο τασκίτσα του περνούσαν σε ψηφιακή blackand white μορφή,προσθέτοντας αργότερα χρώμα και υφήστο σύνολο, επεξεργάζοντας έως και10.000 layers την ημέρα.

Όλα αυτά τον τροφοδότησαν με εικόνες και εμπειρίες, που άλλοι σχεδιαστές ονειρεύονται για μια ζωή…

Όμως, οΝικόλαος Γερμανός δεν είναι από τουςδημιουργούς που εφησυχάζουν. Το 2015 τηδύσκολη περίοδο των capitalcontrols σε μια επίσκεψη τηςκαλύτερης του φίλης στην Πράγα ανακάλυψετυχαία τον εκκεντρικό τεχνίτη παπουτσιώνZacharias Radek,αυθεντία στο αντρικό υπόδημα. Ο πιοφτασμένος, ειδήμων στο παπούτσι πουούτε Άγγλος ούτε και Ιταλός μπορούσενα αναμετρηθεί με τη δεξιοτεχνία τουτον δίδαξε, στον ενάμιση χρόνο συνεργασίαςτους, πώς η βάση και η «υποδομή» για ναγνωρίζεις πώς να κατασκευάσεις έναάρτιο χειροποίητο παπούτσι είναι οσκελετός του αντρικού παπουτσιού.

Μέσα απότην προσωπική του διαδρομή και με αφορμήένα δικό του διήγημα για την απελευθερωτικήδύναμη των παπουτσιών, ο ΝικόλαοςΓερμανός πέρα από τη σχεδιαστική τουιδιότητα έχει και μια ακόμα, την«εκπαιδευτική». Στο ατελιέ του, από το2023, λειτουργούν workshops,όπου διδάσκει την τέχνη της δημιουργίαςενός παπουτσιού, σε όσους θέλουν νααπεμπλακούν από τη ρουτίνα, δημιουργώνταςκάτι αντιπροσωπευτικό με τα χέρια τους…

Εν μέσω αυτής της συνεχούς, πυρετώδους δημιουργικής διαδικασίας, ο πολυπράγμων δημιουργός βρήκε τον χρόνο να μοιραστεί κάποιες σκέψεις για τη δουλειά του και το στιλ γενικότερα.

Οι Ιταλοίλένε ότι η βάση όλου του ντυσίματοςείναι το παπούτσι. Συμφωνείτε με αυτό;

Οι Ιταλοίθεωρούν ότι μιλούν και συμφωνώ, για αυτόόσον αφορά το status και μεόρους μάρκετινγκ. Ότι πάνω από όλα τοπαπούτσι πρέπει να σου δίνει ένα κύρος.Εγώ θα το πήγαινα λίγο περισσότερο στηνεμπιστοσύνη. Όλες οι σχέσεις βασίζονταισε αυτήν. Νομίζω πως δεν μπορείς ναεμπιστευτείς για οποιαδήποτε ανάγκησου οποιοδήποτε παπούτσι. Θα δοκιμάσειςκαι θα χτιστεί μια ανάλογη εμπιστοσύνηκαι σε δεύτερο χρόνο θα αποπνέει αυτότο κύρος η εικόνα σου. Όπως για παράδειγμαμια γυναίκα που περπατά ξυπόλητη στηνπαραλία και δει το ηλιοβασίλεμα πίσωαπό τα βράχια… Θα αναζητήσει τα παπούτσιαπου θα την κάνουν να νιώσει ασφαλής, θαέχει αναπτύξει την εμπιστοσύνη για ναπερπατήσει εκεί και να εξερευνήσει τοτοπίο.

Πώςεπιλέξατε να ασχοληθείτε ειδικά με τονσχεδιασμό υποδημάτων;

Σχετικά μεαυτό, θεωρώ ότι με επέλεξε και δεν τοεπέλεξα. Ποτέ δεν είχα φανταστεί τονεαυτό μου να σχεδιάζω παπούτσια μέχριπου βρέθηκα στο St.Martinsνα παρακολουθώ το πρώτο τμήμα γιαfootwear design.Και αυτό κατευθείαν με προσέλκυσε. Μέχριεκείνη τη χρονική στιγμή θεωρούσα ότιη πολυπλοκότητα της κατασκευής, οταυτόχρονος σχεδιασμός πολλών εξαρτημάτωνμέχρι να κουμπώσουν μεταξύ τους και ναέρθει μια ροή, ένα σχήμα με ιντρίγκαρε.Οι συνδυασμοί οι υφές που μπορείς ναδημιουργήσεις, τα υλικά και ίσως επειδήήταν και ένα 3D αντικείμενοκαι είχα και τα βιώματα από τη γλυπτικήως Καλιτεχνίτης μου ήταν πολύ πιο οικείοαπό το να σχεδιάζω απλώς υφάσματα. Ακόμακαι κατά τη διάρκεια της ψυχαναλυτικήςδιαδικασίας συνειδητοποίησα ότι ήτανμε κάποιο τρόπο προσχεδιασμένο σεεισαγωγικά από όταν ήμουν τεσσάρωνχρονών και άκουγα κάποιες γλυκόπικρεςαφηγήσεις της μητέρας μου, που σχετίζοντανμε τα παπούτσια. Γιατί όλα αυτά χτίζονταικαι σε πρώιμη ηλικία, το πώς θα εξελιχθείς,τι βιώματα θα έρθουν να εσωτερικευθούνμέσα σου και πώς θα εξωτερικευθούνμετέπειτα. Ήταν σαν μια αλυσίδα, δομημένηαπό νεαρή ηλικία και ο τελευταίος κρίκοςήταν τα παπούτσια,

Μιλήστεμας λίγο για τη δημιουργική διαδικασία.Πώς διαλέγετε τις πρώτες ύλες με τιςοποίες δουλεύετε;

Αυτό πουκυρίως με απασχολεί είναι να δημιουργώφόρμες και μετά να τις ντύνω με υφές, νασυνδυάζω δηλαδή υφές ανεξάρτητα απότην τονικότητα και την ένταση τουχρώματος. Σε αυτή τη διαδικασία αναζητώσυνεχώς και επιλέγω καινούρια υλικάπου θα αναδείξουν με τον καλύτερο τρόποτην τελική φόρμα που έχω σχεδιάσει.Θεωρώ τον εαυτό μου φορμαλιστή. Το ίδιοδιακοσμητικό στοιχείο, όπως ένα φτερόγια παράδειγμα θα ενταχθεί με άλλοπλέξιμο σύμφωνα με τη φόρμα του κάθεξεχωριστού παπουτσιού, έτσι ώστε ναυλοποιηθεί με τον ιδανικό τρόπο.

Έχετεαδυναμία σε κάποια ιστορική εποχή ωςσημείο αναφοράς για τις συλλογές σας ήείναι κάτι που αλλάζει ανάλογα με τηδιάθεσή σας κάθε φορά;

Θεωρώ ότιδεν στηρίζομαι κάπου χρονικά, δεν μεαπασχολεί κάποια συγκεκριμένη εποχή.Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι τοτώρα, τι μπορεί να συμβεί σήμερα καιποια καινούρια φόρμα μπορώ να δημιουργήσωτη δεδομένη στιγμή με τα υλικά που έχωστη διάθεσή μου. Κι αυτό γιατί πιστεύωγια παράδειγμα, ότι η ζωγραφική δενείναι μόνο ζωγραφική, είναι γραφή καικαταγραφή. Καταγράφει μια πραγματικότητα,ασχέτως από τη δεξιότητα και τις αναφορέςπου έχει. Οπότε εγώ, έμμεσα, ουσιαστικάκαταγράφω με τα παπούτσια μου τις ανάγκεςπου έχουν σήμερα οι γυναίκες. Είναι έναςκαθρέφτης. Ακούω, συλλέγω πληροφορίεςγια τις ανάγκες και τις μετατρέπω σεσχέδια. Δεν λειτουργώ ως απομονωμένοςκαλλιτέχνης, κάνω γραφή που ανταποκρίνεταιστις προσδοκίες του παρόντος.

Ανμπορούσαμε να ρίξουμε μια κλεφτή ματιάστο moodboard σας τιθα βλέπαμε σε κεντρική θέση;

Δεν έχωmoodboard γιατί έχω συνειδητοποιήσει ότιαυτό δεν λειτουργεί σε μένα. Με είχεβοηθήσει πολύ μια συνέντευξη του ManoloBlahnik που είχε πει ότι τοmoodboard είναι για τους αργόσχολους, δενυπάρχει χρόνος για αυτό. Οπότε αυτό μεαπελευθέρωσε και είχε πολύ δίκιο γιατίόταν είσαι καλλιτέχνης και θέλεις ναεκφράσεις τις ιδέες σου πρέπει να είσαιπολύ δημιουργικός και πολύ παραγωγικόςκαι να υλοποιήσεις άμεσα την ιδέα σου,άσχετα εάν αυτή θα έχει απήχηση. Ανμπορούσα με κάποιο τρόπο να απεικονίσωτο εσωτερικό μου moodboard, γιατί όλοι οικαλλιτέχνες έχουμε κάτι που μας καθοδηγείεκεί θα βλέπαμε το πορτρέτο της Αριάδνης.Μια φανταστική ηρωἵδα σε μια νουβέλαπου έχω γράψει και με έναν τρόποαντιπροσωπεύει ένα μεγάλο μέρος τουγυναικείου κοινού για το οποίο σχεδιάζωπαπούτσια. Οποιαδήποτε γυναίκα θαμπορούσε να είναι η ηρωἵδα του έργου.Η Αριάδνη είναι καταδικασμένη να μηνμπορεί να φορέσει παπούτσια σε όλη τηςτη ζωή, αυτό που την καθοδηγεί καιεξελίσσει τη ζωή της, είναι η αναζήτησητου πώς μπορεί να φορέσει παπούτσιαπροσπαθώντας μόνη της, μια ιστορίαενδυνάμωσης.

Τι μπορείνα σας εμπνεύσει σε μία γυναίκα; Έχετεκάποια διαχρονικά πρότυπα που μπορούννα λειτουργήσουν ως μούσες, όταν αναζητάτενέες ιδέες;

Αντίστοιχαδεν μπορώ να πω ότι έχω κάποια συγκεκριμέναπρότυπα ή κάποια μούσα μεμονωμένα, πέρααπό την Αριάδνη, που ανέφερα. Ακόμα καιένα πόδι με ατέλειες, τραυματισμένο, μη«μαθημένο» στα τακούνια, που χρειάζεταινα δοκιμάσει μια ψηλοτάκουνη γόβα γιαπρώτη φορά εμένα μπορεί να με εμπνεύσεικαι να με εξελίξει, να λειτουργήσει σανπρόκληση. Ένα όμορφο ερέθισμα μπορείνα με εμπνεύσει. Μια γυναίκα που θα μπειξαφνικά στον χώρο μου με το άρωμά της,που θα σκεπάσει τη μυρωδιά της κόλλαςτου εργαστηρίου, θα αναζωογονήσει τησκέψη μου. Αλλά σε γενικές γραμμές έχωαπομυθοποιήσει την εικόνα του αψεγάδιαστου,που κυριαρχούσε τις περασμένες δεκαετίες.

Πώςπροέκυψε η ιδέα με το μάθημα σχεδιασμούπαπουτσιών; Νιώθετε ότι εκτός από το ναμοιράζεστε τις γνώσεις σας, παίρνετεπράγματα, υπάρχει μια δημιουργικήδιάδραση;

Αυτή είναιμια ερώτηση που μου έκαναν όλοι οιμαθητές μου σε όλα τα γκρουπ! Μάλλονήρθε η ώρα να το αποκαλύψω, να δώσω έναμικρό στίγμα. Όπως είπαμε έχω γράψειμια νουβέλα με τίτλο «Μπορώ να σε φωνάζωΑριάδνη;». Σε αυτήν ο πληθυσμός που έχειαπομείνει στο βασίλειο, ο μόνος τρόποςγια να απελευθερωθεί από τα δεσμά τουείναι να μάθει να φτιάχνει μόνος του ταπαπούτσια του, σαν ένα σύμβολο χειραφέτησης.Ένα απόγευμα του περασμένου Σεπτεμβρίουσε μια παραλία, καθώς αναπολούσα τηνιστορία και τις στιγμές που έγραφα,σκέφτηκα μήπως αυτό θα μπορούσε μεκάποιον τρόπο να υλοποιηθεί στηνπραγματική μας ζωή σε κάποιο βαθμό. Καιέτσι αποφάσισα να κάνω ένα storyστο Instagram και να δω τιανταπόκριση θα μπορούσε να έχει. Καιμέσα στην ίδια μέρα συμπληρώθηκε τοπρώτο τμήμα. Δεν το είχα οργανώσει, αλλάείχε πολύ μεγάλη απήχηση. Είχα σκεφτείαυτό που είχα κάνει στη νουβέλα μου καιμου άρεσε τόσο πολύ θα μπορούσε να έχειαπήχηση και στον πραγματικό κόσμο; Καιτελικά είχε. Έγιναν συνολικά δώδεκατμήματα σε διάστημα 7 μηνών από τονΟκτώβριο έως τον Απρίλιο. Ήταν πολύδημιουργικά και συνειδητοποίησα ότιόλοι μας έχουμε μέσα μας το δημιουργικόκομμάτι αλλά θέλει μια σπίθα για ναδυναμιτιστεί και να εξωτερικευθεί.Έβλεπα άτομα που δεν είχαν ξαναπιάσειπένσα για να τεντώσουν τα υλικά τουςστο καλαπόδι που έρχονταν μετά τηδουλειά, έστω και για μισή ώρα να έχουνμεγάλη όρεξη και να λένε «θέλω να βγάλωαποτέλεσμα», οπότε αυτό ήταν ένα πολύμεγάλο κίνητρο και για μένα να δίνωπερισσότερη ώθηση. Και αυτό είναι ένακίνητρο να το επαναλάβω και φέτος.Εργαστήρια τριών εβδομάδων, που θαεστιάζουν με εύστοχο τρόπο στο πρακτικόκομμάτι. Οι περισσότεροι θέλουν ναβάλουν κατευθείαν τα χέρια τους, νακαταπιαστούν με το τεχνικό κομμάτι καινα ξεχαστούν, όχι τόσο να σκέφτονταιαλλά να κάνουν ένα shutdown. Δεν στέκονταιμόνο στην ιδέα αλλά στην υλοποίηση,οπότε εκεί θα δώσω έμφαση.

Όσοιανακαλύπτουν τα σχέδιά σας, αποκαλούντα παπούτσια σας «γλυπτά». Πέρα από τιςσπουδές σας στο σχέδιο μόδας, έχετεσπουδάσει επίσης και στην Ανωτάτη ΣχολήΚαλών Τεχνών. Για εσάς μπορεί ένα αξεσουάρμόδας να ιδωθεί ως έργο τέχνης;

Ιδανικάθεωρώ ότι κάποια σχέδιά μου είναι γλυπτάκαι θα ήθελα έτσι να το αντιλαμβάνεταικαι ο θεατής. Εννοείται ότι έχω υλοποιήσεικάποια σχέδια που δεν είναι προς πώλησηείναι καθαρά δικά μου για το πορτφόλιόμου ως γλύπτης, όχι μόνο ως σχεδιαστήςπαπουτσιών. Το πώς θα το αποκωδικοποιήσειο θεατής είναι στη δική του ευχέρεια.Είναι το παιχνίδι με τον θεατή απέναντισε ένα έργο τέχνης. Όπως λένε αν υποθετικάαπέναντι από ένα έργο τέχνης σταθεί ένα παιδάκι, μια γιαγιά που μισοβλέπεικαι ο μπαμπάς και οι τρεις έχουν δικαίωμανα έχουν την άποψή τους. Και το παπούτσι,όπως και το γλυπτό είναι φόρμα. Έτσι τααντιμετωπίζω εγώ. Όταν ξυπνάω το πρωίκαι έρχομαι στο εργαστήριο δεν λέω πάωνα φτιάξω παπούτσια, πάω να δημιουργήσω.Κυνηγάω την ομορφιά της γραμμής. Αυτόείναι η κινητήριος δύναμη.

Φεύγονταςαπό τη συνάντηση σκέφτομαι ότι η SarahJessica Parker σ’ αυτό το πολυσυζητημένο τηςcomeback σίγουρα θα έβρισκε τα «πατήματά»της, φορώντας μία από τις εξεζητημέναγοητευτικές δημιουργίες του ΝικόλαουΓερμανού, παραμένοντας αυτό για το οποίοτόσο προσπαθεί, επίκαιρη.

*Το επόμενο workshop για κατασκευή παπουτσιών ξεκινά στο ατελιέ του Νικόλαου Γερμανού στις 9 Νοεμβρίου.

Διαβάστε περισσότερα στο bovary.gr