«Εμπροσθοφυλακή από καταδρομικό…βασιλικό κρουαζιερόπλοιο»

06:05 12/5/2022 - Πηγή: militaire

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ήταν το πιο… άτυχο πολεμικό πλοίο των Συμμάχων στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ένας πραγματικός γίγαντας των θαλασσών με βαρύ οπλισμό, που καθελκύστηκε από τους Βρετανούς για να ανατρέψει την υπεροπλία του Άξονα στους ωκεανούς.

Αυτό το πλωτό φρούριο ωστόσο, δεν έριξε ούτε μια κανονιά!

Οι 1893 (!) άνδρες του πληρώματος του έμειναν… άκαπνοι!

Ήταν το τελευταίο καταδρομικό της Μεγάλης Βρετάνιας, και είχε άδοξο τέλος…

Όταν έπεσε στην θάλασσα, ο πόλεμος… είχε τελειώσει!

ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΘΗΡΙΟ

Το «HMS Vanguard» άρχισε να ναυπηγείται

το 1941. 

Ωστόσο η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1946.

 Η ναυπήγησή του αποφασίστηκε μετά την ακύρωση ναυπήγησης των θωρηκτών Lion και Temeraire με σκοπό την αντιμετώπιση των ιαπωνικών βαρέων καταδρομικών.

Για τον σκοπό αυτό το σκάφος όφειλε να φέρει βαρύ οπλισμό, αλλά και να έχει υψηλή ταχύτητα. 

Αν και υπήρχε η σκέψη εξοπλισμού του με πυροβόλα των 16in, τελικά εξοπλίστηκε με πυροβόλα των 15in που ήταν διαθέσιμα. 

Το σκάφος είχε πλήρες εκτόπισμα 51.420 t. μήκος 248,2 μ. πλάτος 32,9 μ. και βύθισμα 10,6 μ. γεγονός που το δυσκόλευε να περάσει από την διώρυγα του Σουέζ.

Έφερε οκτώ πυροβόλα των 15in (381mm) σε τέσσερις δίδυμους πύργους διατεταγμένους στον διαμήκη άξονα, δύο πρωραίους και δύο πρυμναίους.

 Ο δευτερεύων οπλισμός αποτελείτο από 16 πυροβόλα διττού σκοπού (κατά πλοίων και αεροσκαφών) των 5,25in (133mm) τοποθετημένα σε οκτώ πύργους, τέσσερις σε κάθε πλευρά της υπερκατασκευής.

Λόγω της ενίσχυσης της αεροπορικής απειλής κατά τη διάρκεια του πολέμου ενισχύθηκε ιδιαίτερα η αντιαεροπορική του ικανότητα.

 Έτσι το σκάφος έφτασε να διαθέτει 73 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40mm. 

 Τα πυροβόλα των 15in, 42 διαμετρημάτων, έβαλαν βλήμα βάρους 879 κιλών σε απόσταση 36.630 μ. 

Τα πυροβόλα των 5,25in έβαλαν βλήμα βάρους 36,29 κιλών σε απόσταση άνω των 22.000 μ. Καθ΄ ύψος το βεληνεκές τους ξεπερνούσε τα 14.000 μ.

Διέθετε ατμοστροβίλους Parsons που τροφοδοτούντο από οκτώ λέβητες και απέδιδαν ισχύ 130.000 hp.

 Διέθετε τέσσερις προπέλες και ανέπτυσσε μέγιστη ταχύτητα 30 κόμβων. 

Μετέφερε 4.930 t. καυσίμου.

Το σκάφος έφερε βαριά θωράκιση βασισμένη στο δόγμα all or nothing. 

Η θωρηκτή ζώνη κάλυπτε το τμήμα του σκάφους από τον πρώτο πρωραίο πύργο των κύριων πυροβόλων, μέχρι τον έσχατο πρυμναίο και είχε πάχος από 4,5 – 14in (115-355mm). 

Το θωρακισμένο κατάστρωμα είχε πάχος 5-6in (125-150mm).

 Η θωράκιση των κύριων πύργων και των βάσεων τους κυμαινόταν μεταξύ 7 και 13in (180-330mm).

Το πλοίο ήταν εξαιρετικά αξιόπλοο ενώ διέθετε τα ισχυρότερα ραντάρ της εποχής για επιτήρηση ναυτικών στόχων και έλεγχο πυρός των πυροβόλων του. 

Συνολικά διέθετε 20 ραντάρ! 

 Το HMS Vanguard μπορούσε να διανύσει απόσταση 15.280 χλμ. χωρίς ανεφοδιασμό.

Το σκάφος δεν είχε πολεμική δράση.

Άρχισε να κατασκευάζεται πριν τον πόλεμο.

Οι εργασίες ναυπήγησης ανεστάλησαν στις 11 Σεπτεμβρίου 1939, μετά την έναρξη του  πολέμου , αλλά επαναλήφθηκαν τον Φεβρουάριο του 1940 αφού ο πρώτος λόρδος του Ναυαρχείου , Ουίνστον Τσόρτσιλ , εξέφρασε ενδιαφέρον για το πλοίο.

Ωστόσο, η χρονοβόρα κατασκευή των πυργίσκων τριών 16 ιντσών, θα καθυστερούσε την ολοκλήρωσή τους μέχρι το 1943 το νωρίτερο.

Οι εργασίες στο «Vanguard» ξεκίνησαν και σταμάτησαν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του πολέμου και το σχέδιό της ναυπήγησης  αναθεωρήθηκαν επανειλημμένα.

Το 1942 έγινε πρόταση για τη μετατροπή του πλοίου σε αεροπλανοφόρο.

 Ο ναύαρχος ναυπηγός, δήλωσε ότι κάτι τέτοιο σύμφωνα με τις γραμμές της κλάσης Audacious δεν θα παρουσίαζε σημαντικές δυσκολίες, αλλά θα χρειαζόταν έξι μήνες για τον επανασχεδιασμό του πλοίου.

 Η πρόταση απορρίφθηκε επισήμως στις 17 Ιουλίου.

Όταν έπεσε στα νερά του ναυπηγείου, οι Γερμανοί είχαν παραδοθεί…

ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΟΠΛΟΙΟ

Η πρώτη αποστολή του καταδρομικού μετά την ολοκλήρωση της θαλάσσιας δοκιμής του στα τέλη του 1946, ήταν στις αρχές του επόμενου έτους, να μεταφέρει τον Βασιλιά Γεώργιο ΣΤ’ και την οικογένειά του στον πρώτο Βασιλικό Γύρο της Νότιας Αφρικής από έναν βασιλεύοντα μονάρχη..

 Κατά την επανατοποθέτηση μετά την επιστροφή της, επιλέχθηκε για μια άλλη Βασιλική Περιοδεία στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία το 1948. Αυτη ακυρώθηκε όμως λόγω της φθίνουσας υγείας του Βασιλιά Γεωργίου και το « Vanguard» έγινε για λίγο ναυαρχίδα του Μεσογειακού Στόλου στις αρχές του 1949. 

Μετά την επιστροφή του στην πατρίδα του, στα μέσα του 1949, έγινε ναυαρχίδα του Εσωτερικού Στόλου Εκπαιδευτική Μοίρα. 

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της, το θωρηκτό συνήθως χρησίμευε ως ναυαρχίδα οποιασδήποτε μονάδας στην οποία είχε διατεθεί. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, το καταδρομικό συμμετείχε σε μια σειρά από εκπαιδευτικές ασκήσεις με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ . 

Το 1953 συμμετείχε στην επιθεώρηση στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ Β ‘ .

 Κατά την ανακατασκευή της το 1955, το Ναυαρχείο ανακοίνωσε ότι το πλοίο επρόκειτο να τεθεί σε εφεδρεία μετά την ολοκλήρωση των εργασιών. 

Το «Vanguard» πουλήθηκε για σκραπ το 1960.

Τελικά το πολεμικό οδηγήθηκε στο διαλυτήριο το 1962. 

Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Κατά τον τελευταίο απόπλου από τον ναύσταθμο του Πόρτσμουθ χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν εκεί για να δουν για τελευταία φορά το απομεινάρι μιας άλλης εποχής, τον «άτυχο γίγαντα» που δεν πρόλαβε να δείξει την αξία του στις ανοικτές θάλασσες εκεί για όπου σχεδιάστηκε να κυριαρχήσει.

Πληροφορίες

History Point

The post «Εμπροσθοφυλακή από καταδρομικό…βασιλικό κρουαζιερόπλοιο» appeared first on Militaire.gr.