Ουκρανία: φτάσαμε στη φάση των διαπραγματεύσεων;

05:40 29/12/2024 - Πηγή: militaire

Ουκρανία: φτάσαμε στη φάση των διαπραγματεύσεων;          

                           Οι Δυτικοί πιέζουν, οι ενισχύσεις τελειών

                    και όλοι «κρέμονται» από τον επερχόμενο Τραμπ.

Γράφει οΚρεσέντσιο Σαντζίλιο

    Έφτασε και η στιγμή όπου ο Ζελένσκι ομολογεί πως είναι πια αδύνατον να επανακτήσει τα χαμένα εδάφη της Κριμαίας και του Ντονμπάς μη διαθέτοντας δυνάμεις ικανές να αλλάξουν την κατεύθυνση του πολέμου.

     Διερωτόμαστε εάν ο Ζελένσκι έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα τώρα, τον τελευταίο καιρό, και ειδικά μετά την αποτυχημένη «εκστρατεία» στο Κουρσκ,

ή προ πολλού είχε αντιληφθεί και καταλάβει πώς πήγαιναν τα πράγματα και «έκανε τον ινδιάνο» συνεχίζοντας να θυσιάζει τα στρατευμένα νιάτα της Ουκρανίας μολονότι ήξερε πως ήταν μάταιο!

     Αν ισχύει αυτή η δεύτερη περίπτωση, τότε η συμπεριφορά του σίγουρα δεν τον τιμά. Καθαρά είναι εγκληματική.

     Πάντως εκείνο που σήμερα λέει για το αναπότρεπτο της ήττας όλοι οι Δυτικοί από καιρό το σκεφτόντουσαν, αρχής γενομένης από τους Αμερικανούς, αν και δεν ήθελαν να το παραδεχθούν καμουφλαρισμένοι πίσω από τζάμπα πολεμικές μαγκιές και φανφαρονισμούς για «απαραίτητη» νίκη επί των Ρώσων.

     Βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο Ζελένσκι και η Ουκρανία κιόλας από το 2014, όταν ο Πούτιν κυρίευσε τη Κριμαία, δεν είχαν καμίαν δυνατότητα να την πάρουν πίσω.

     Και αυτό φάνηκε ακόμη περισσότερο στη συνέχεια, από το 2022 και μετά,  όταν οι Ρώσοι είχαν προσβάλλει το Ντονμπάς  που στέναζε - να λέμε και ορισμένες αλήθειες, έστω κι αν δεν μας συμφέρει - κάτω από την ουκρανική εξουσία με χιλιάδες διώξεις, δολοφονίες και καταπιέσεις.

     Ήδη από τότε φάνηκε πως με τίποτα δεν θα μπορούσε να αφαιρέσει από τους Ρώσους τα διαμερίσματα του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, στα οποία προστέθηκε αργότερα και εκείνο της Ζαπορίζια, όσα όπλα κι αν έπαιρναν οι Ουκρανοί από τους Δυτικούς.

     Έτσι τώρα δύο είναι οι καταστάσεις που διαμορφώθηκαν στο πολεμικό τοπίο: απ΄ τη μια πλευρά το Κίεβο πείσθηκε πως οι βοήθειες των Ευρωπαίων και Αμερικανών δεν μπορούν και δεν θα είναι απεριόριστες. Απ΄ την άλλη, η Ρωσία μπόρεσε να «κτίσει» μια οικονομία στη πλήρη υπηρεσία του πολέμου, ενώ ποτέ δεν συνέβη εκείνο που προσδοκούσαν οι Δυτικοί: η κατάρρευση των πάντων στη Ρωσία και η ολική πτώχευση της. Απεναντίας, όπως τονίζει και η Παγκόσμια Τράπεζα, η ανάπτυξη της Ρωσίας είναι μεγαλύτερη ακόμη κι από εκείνη των ΗΠΑ και ακόμη πιο μεγάλη σε σχέση με εκείνη τη μηδαμινή των σαχλών ευρω-κοινοτικών χωρών που παραπαίουν!

     Μετά από τρία χρόνια μακελειού και καταστροφών, το φταίξιμο των οποίων εξ ολοκλήρου πέφτει πάνω στις ΗΠΑ και στον επεκτατικό στρατιωτικό βραχίονά τους, το ΝΑΤΟ με τη μανία κατάκτησης των πάντων και στραγγαλισμού της Ρωσίας. περιμένουμε όλοι με αγωνία τί θα αποφασίσει να κάνει ο Τραμπ – και ενώπιο των  τετελεσμένων που ο γέρο ξεκούτης Μπάιντεν θα θελήσει να προκαλέσει για να του βάλει τρικλοποδιές.

     Απ’ ό, τι διαφαίνεται και μεταδίδουν τα πρακτορεία, στην ομάδα του προσεχούς ενοίκου του Λευκού Οίκου δεν κυκλοφορεί μια ενιαία γραμμή δράσης, αλλά δύο γραμμές ευδοκιμούν χωρίς ακόμη να έχει ξεχωρίσει ποια από τις δύο θα υπερισχύσει.

     Στη μία, με πρωτοστάτες τον μεγαλύτερο γιο του Τραμπ, Donald Trump Jr. και τον Elon Musk  ζητούν την άμεση και δραστική παύση χορήγησης όπλων στο Κίεβο. Στην άλλη, με επικεφαλής τον  Keith Kellogg,  πρώην στρατηγό και σύμβουλο ασφαλείας στη πρώτη θητεία Τραμπ, προτιμούν μια βαθμιαία αντιμετώπιση του θέματος του οπλισμού με μια ταυτόχρονη πίεση στον Πούτιν για διαπραγματεύσεις.

     Βέβαια η μόνη πίεση στον Πούτιν για συνομιλίες δεν μπορεί να έχει καμία επιτυχία εάν συνάμα δεν ασκείται και μια ανάλογη πίεση και στον Ζελένσκι.

     Εκείνο πάντως που είναι σταθερό σημείο μέσα σε αμφότερες τις γραμμές συμπεριφοράς είναι η πεποίθηση πως οι Ουκρανοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν την απώλεια ολόκληρου ή μέρους του 20% του ουκρανικού εδάφους που οι Ρώσοι κατέλαβαν και κατέχουν.

     Εξ ου τώρα και ο Ζελένσκι, όπως αναφέραμε, δηλώνει πως πλέον δεν μπορεί να ξαναπάρει ό, τι κατάκτησε ο Πούτιν και, σε μια κίνηση απελπισίας, για να χρυσώσει το χάπι που πρέπει να καταπιεί θέλει να αυτοπαρηγορηθεί λέγοντας πως αργότερα θα μπορούσε να πάρει πίσω μερικά εδάφη με διπλωματικές συνομιλίες!

     Ίσως και να σκέφτεται πως μετά τον Πούτιν αυτό θα μπορούσε να είναι εφικτό: «ποτέ μη λες ποτέ», όπως λέει ο τίτλος του φιλμ με τον James Bond!

     Σαν να πιστεύει πως τότε, σε δεν ξέρουμε σε πόσα χρόνια από  σήμερα, θα είναι ακόμη ο ίδιος στην εξουσία!! Ο παράλογος εθισμός της εξουσίας!

     Σε κάθε περίπτωση υπάρχει και το αποτέλεσμα μιας πρόσφατης (24.10.) έρευνας που διεξήγαγε η εταιρεία Gallup, το πιο αξιόλογο αμερικανικό γραφείο δημοσκοπήσεων. Η έρευνας δείχνει πως το 52% των Ουκρανών  δέχεται να  υπάρξει μια κάποια παραχώρηση εδαφών στη Ρωσία προκειμένου να επιτευχθεί η λήξη του πολέμου και η ειρήνη.

     Θα πει κανείς: τί σημασία έχει το να το «δέχεται» ή όχι ο ουκρανικός λαός; Αυτόν θα ρωτήσουν;  Άλλωστε, τον ρώτησε κανείς αν ήθελε ή όχι πόλεμο; Και η Ρωσία τη γνώμη αυτού του λαού θα ζητήσει για να κάνει ειρήνη;

      Ακαδημαϊκά ερωτήματα.

      Πολύ καλά ξέρουμε πως ό, τι συμβαίνει στο κόσμο (αιματοκυλίσματα, καταστροφές, πόλεμοι, γενοκτονίες, κλπ.) γίνονται πάντα ερήμην των λαών, οποιουδήποτε λαού, και κανένας λαός δεν αποφασίζει τίποτα, άσχετα κι αν είναι… κυρίαρχος!!!

      Οπότε, τί Gallup  και mallup!

      Πάντως, σαν να θέλουν οι Νατοϊκοί να «βάλουν τα χέρια μπροστά», κάτι να προλάβουν, το βράδυ της 18ης Δεκέμβρη ο  Rutte, Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, κάλεσε σε γεύμα στις Βρυξέλλες «μερικούς συμμάχους» και τον απαραίτητο Ζελένσκι για «συζητήσεις».

      «Έβγαλαν» και δύο αποφάσεις! Με τη μια, επιβεβαιώνουν την ανάγκη περαιτέρω και ταχύτερης χορήγησης κι άλλων όπλων στους Ουκρανούς, δήθεν για να συγκρατήσουν τη προέλαση 10 χιλιομέτρων τη μέρα των Ρώσων στο Ντονμπάς και αλλού.

      Με την άλλη αποφασίζουν πως πρέπει να πείσουν τον Τραμπ πως μια ολική ήττα των Ουκρανών και αντίστοιχη νίκη των Ρώσων δεν συμφέρει κανέναν (απ’ τους Δυτικούς!), ούτε την Ευρώπη ούτε τις ΗΠΑ.

      Δεν ακούστηκε όμως να μας λένε πώς θα κατορθώσουν να μην υπάρξει η «ολική ήττα» των Ουκρανών και να μην υπάρξει επίσης η αντίστοιχη νίκη των Ρώσων!

      Ούτε βέβαια πώς θα μπορεί να «μεταμορφωθεί» μια ήττα σε νίκη!

      Ούτε ακόμη περισσότερο πώς θα μπορούν οι φανατικοί πολεμοχαρείς και πολεμοκάπηλοι της πεντάρας ευρω-δυτικοί να «χωνέψουν» την ήττα τους μετά από τόσους «ευσεβείς πόθους» νίκης τους και ταπείνωσης της Ρωσίας!

      Διότι τώρα υπάρχει και ένα άλλο εμπόδιο που άρχισε να τους ταλανίζει.

      Όπως γνωρίζουμε, η προεδρική «θητεία» του Ζελένσκι έληξε τον περασμένο Μάη. Σήμερα, και τυπικά και ουσιαστικά ο Ζελένσκι δεν είναι πρόεδρος, αλλά απλά «φέρεται σαν πρόεδρος» χωρίς κανείς να τον έχει νομιμοποιήσει γι’ αυτό!

      Αυτουνού του συμφέρει να «κάνει τον πρόεδρο» και να συναντιέται με αρχηγούς κρατών και πρωθυπουργούς που το0ν έχουν στα ώπα-ωπα. Έχει και την δυνατότητα να διαχειρίζεται προσωπικά και όλα τα εκατομμύρια δολάρια/ευρώ που του δίνουν, και να τα κατευθύνει όπου θέλει και όπου δεν πρέπει χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν!

       Έτσι με έναν αρχηγό κράτους μη νομιμοποιημένο ο Πούτιν δηλώνει πως δεν μπορεί να γίνει καμία διαπραγμάτευση.

      Αυτό τί  σημαίνει;

      Απλά δύο πράγματα: - ή θα πρέπει να γίνουν εκλογές για την εκλογή ενός άλλου νόμιμου προέδρου (δεν πιστεύουμε πως υπάρχει κάποια δυσκολία να κηρυχθούν τρεις μέρες εκεχειρίας για να οργανωθούν και να γίνει η ψηφοφορία με αντίστοιχες τρεις μέρες παύσης εχθροπραξιών συμφωνημένες με τους Ρώσους!),

                                         - ή ο πόλεμος να συνεχιστεί με άμεσο κίνδυνο να εξελιχθεί σε πολύ εκτενέστερη σύρραξη, ίσως και παγκοσμίως.

      Βεβαίως, η καλύτερη λύση είναι η πρώτη. Είναι άλλωστε και η πιο λογική, η κατ’ εξοχήν λογική, που δεν πρέπει να χαθεί.

      Και είναι αδύνατον ο Τραμπ να μη την έχει υπόψη του, όντας επιπλέον ο πρώτος που την παρουσία του Ζελένσκι τη θεωρεί παρείσακτη και παράνομη.

      Παράλληλα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο Πούιν θα δεχθεί μια παύση εχθροπραξιών τριών-τεσσάρων ημερών για την προετοιμασία και ψήφο των εκλογών, αν όντως είναι όπως καταγγέλλει: ο Ζελένσκι απονομιμοποιημένος και ανάγκη νέου νομίμου προέδρου εκλεγμένου από τον λαό.

      Πάντως, έτσι όπου έφτασαν τα πράγματα, το μόνο βέβαιο είναι ότι η παρουσία του Ζελένσκι στα ουκρανικά τεκταινόμενα είναι εμπόδιο και βλαβερό για τους Ουκρανούς.

      Και το πιο πιθανόν είναι οι Αμερικανοί από τον ερχόμενο Γενάρη και μετά να επιδιώξουν πάση θυσία την απομάκρυνσή του από την εξουσία.

      Ίσως και να το κατάλαβε ο ίδιος, γιατί μόνο με ευρωπαίους κοινοτικούς τώρα «νταλαβερίζεται», οι μόνοι που ακόμη τον «κανακεύουν» αμετανόητοι (βλ. τα σαχλαμαρίστικα του Ρούτε και του Μακρόν, αυτός στο τέλος της καριέρας του).

      Όσο για τις εγγυήσεις που ζητούν οι Ουκρανοί ώστε αργότερα να μην υποστούν άλλη επίθεση, δεν υπάρχει αμφιβολία πως γι’ αυτό το σημείο οι Αμερικανοί είναι με το μέρος των Ουκρανών. Μια διαρκής ηρεμία στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα είναι το9 ζητούμενο, το απαιτούμενο και το οπωσδήποτε πρακτέο.

      Η ίδια η ιδέα του Πούτιν για ένα «μαξιλάρι» κενού και ουδέτερου εδάφους με μια διεθνής δύναμη παρεμβολής πιστεύουμε πως εύκολα μπορεί να γίνει δεκή και από τον Τραμπ.   

      Και το ότι από τώρα κιόλας οι ευρω-κοινοτικοί (Μακρόν) μιλούν για έναν ευρωπαϊκό στρατό παρεμβολής μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων, είναι μιαν κίνηση που θέλει να «προλάβει» τις κινήσεις Τραμπ σε ένα μήνα.

     Πρέπει να δει κανείς εάν αυτές οι κοινοτικές κινήσεις θα γίνουν δεκτές από Τραμπ και Πούτιν ή θα είναι αυτοί οι δύο που θα ορίσουν ποιες «δυνάμεις» θα γίνουν δεκτές στην ουδέτερη ζώνη αγνοώντας τα ευρω-κοινοτικά σχέδια.

     Πιστεύουμε πως είναι σχεδόν φύσει αδύνατον ο Πούτιν να δεχθεί σε αυτή τη ζώνη στρατιωτικό προσωπικό από κοινοτικές χώρες που τον πολέμησαν λυσσωδώς όλα αυτά τα τρία χρόνια!

      Βέβαια τώρα οι Ευρωπαίοι καίγεται ο πισινός τους μήπως και τους «αφήσουν απ’ έξω» μετά που αυτοί ήταν οι μόνοι που «πλήρωσαν τη νύφη». Τρέχουν και δεν φτάνουν να προλάβουν κάποιο ρόλο για τους ίδιους στο «Ουκρανικό» νιώθοντας πως πάνε να τους αγνοήσουν τελείως και να εδραιώσουν μια  pax russo-americana  που θα τους αφήσει «στα κρύα του λουτρού»!

      Για να δούμε τί θα δούμε.

                                                                                      

The post Ουκρανία: φτάσαμε στη φάση των διαπραγματεύσεων;   appeared first on Militaire.gr.