Κάρλος Κασέλι: Ο «Βασιλιάς» του τετραγωνικού μέτρου

21:00 18/4/2022 - Πηγή: Novasports

Ο Χιλιανός κεντρικός επιθετικός Κάρλος Κασέλι (Carlos Humberto Caszely Garrido), γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1950, στο Σαντιάγκο, τη πρωτεύουσα της Χιλής. Ουγγρικής καταγωγής, με το παρατσούκλι «Rey del Metro Cuadrado» (Ο Βασιλιάς του Τετραγωνικού Μέτρου), λόγω της απίστευτης ικανότητάς του στο κλειστό παιχνίδι, θεωρείται ως ένας από τους Σημαντικότερους Παίκτες της Χιλής. Μεταξύ του 1969 και του 1985, κέρδισε 48 διεθνείς συμμετοχές και σκόραρε 29 γκολ

για την εθνική ομάδα της Χιλής και συμμετείχε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1974 και του 1982. Αρκετά γρήγορος με θαυμάσιο κοντρόλ, εκτελεστική δεινότητα αλλά και πολύ οξύθυμος μέσα στο γήπεδο. Αποβλήθηκε πολλές φορές διαμαρτυρόμενος στους διαιτητές για τις αποφάσεις τους και είναι ο Πρώτος Παίκτης στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που αποβλήθηκε με κόκκινη κάρτα, όταν αυτές εισήχθησαν στο ποδόσφαιρο, το 1974!
Σε συλλογικό επίπεδο, έπαιξε για αρκετές ομάδες στην καριέρα του, συμπεριλαμβανομένων της Κόλο-Κόλο (1968-1973), της Λεβάντε (1973-1974), της Εσπανιόλ (1974-1978), πριν επιστρέψει στην Κόλο-Κόλο (1978-1985). Τελείωσε την καριέρα του με την Μπαρτσελόνα του Γκουγιακίλ στον Ισημερινό το 1986. Χαίρει τεράστιου σεβασμού στη πατρίδα του ως υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έγινε γνωστός για την αντίθεσή του στο δικτατορικό καθεστώς της Χιλής, όντας ένας από τους λίγους Κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Χιλής που δήλωσαν την αντίθεσή του στο καθεστώς.
Με ρίζες από την Ουγγαρία, είναι ο 3ος γιος του Ρενέ Κασέλι, σιδηροδρομικού υπαλλήλου και της Όλγα Γκαρίδο. Έπαιξε ποδόσφαιρο για ερασιτεχνικούς συλλόγους και ουσιαστικά το έμαθε στα τμήματα υποδομής της Κόλο-Κόλο. Έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα το 1967, σε ένα φιλικό εναντίον της Πενιαρόλ (1-1) και έπαιξε τον πρώτο επίσημο αγώνα του στις 30 Ιουλίου του ίδιου έτους, εναντίον της Σαντιάγκο Μόρνινγκ, στα 17 του χρόνια! Το 1970 και το 1972 ήταν πρωταθλητής Χιλής και φιναλίστ, αλλά και πρώτος σκόρερ, στο Κόπα Λιμπερταδόρες του 1973. Μέχρι τότε, είχε σκοράρει 75 γκολ για τη Κόλο-Κόλο, τα 66 στο πρωτάθλημα και τα 9 στο Κόπα Λιμπερταδόρες. Λόγω της κριτικής του στο δικτατορικό καθεστώς του Αουγκούστο Πινοσέτ (Augusto José Ramón Pinochet Ugarte) του απαγορεύτηκε να παίξει ποδόσφαιρο στη Χιλή! Πήγε στην Ισπανία για λογαριασμό της Λεβάντε, το 1973, για την οποία σημείωσε 15 γκολ σε 24 αγώνες στη Β’ ισπανική κατηγορία. Tη σεζόν 1974/75, μεταγράφηκε στην Εσπανιόλ και τη σεζόν 1975/76, αναδείχθηκε Κορυφαίος Σκόρερ της ομάδας με 13 γκολ.

Παίζοντας για μια τετραετία στην Εσπανιόλ,
μέχρι το 1978, σημείωσε 29 γκολ συνολικά, 20 στη πρώτη ισπανική κατηγορία, 8 στο Κύπελλο Ισπανίας και 1 στο Κύπελλο UEFA.
Επέστρεψε στην Κόλο-Κόλο το 1978, με την οποία κέρδισε 3 ακόμη τίτλους πρωταθλήματος (1979, 1981 και 1983), άλλους 3 τίτλους Κυπέλλου (1981, το 1982 και το 1985) και ήταν ο Πρώτος Σκόρερ της Κατηγορίας για το 1979 και το 1981 με 20 γκολ και το 1980 με 26. Στις 12 Οκτωβρίου του 1985, έπαιξε τον τελευταίο του αγώνα με την Κόλο-Κόλο και ύστερα αγωνίστηκε για λίγα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα του Γκουαγιακίλ στον Ισημερινό, κυρίως στο Κόπα Λιμπερταδόρες, ύστερα από πρόσκληση του προπονητή της ομάδας και φίλου του Λουίς Σαντιμπάνιεζ (Luis Santibañez). Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση με τα χρώματά της, το 1986.
Είναι ο Κορυφαίος Σκόρερ στην ιστορία της Κόλο-Κόλο με 208 γκολ σε 373 επίσημους αγώνες, μπροστά από τον Φρανσίσκο Βαλντέζ (Francisco Valdes) ο οποίος έχει 205 γκολ σε 412 επίσημους αγώνες. Είναι επίσης ο 2ος Κορυφαίος Σκόρερ της ομάδας στο πρωτάθλημα της Χιλής, με 171 γκολ σε 288 αγώνες και ο 2ος Κορυφαίος (ο μοναδικός Χιλιανός) στο Κόπα Λιμπερταδόρες με 16 γκολ σε 36 παιχνίδια.
Έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της Χιλής, στις 28 Μαΐου του 1969, σε μια φιλική ισοπαλία 1-1 με την Αργεντινή. Έπαιξε 49 διεθνείς αγώνες, από το έως το 1985 και σημείωσε 29 γκολ, με απολογισμό 20 νίκες, 12 ισοπαλίες και 15 ήττες. Συμπεριλαμβανομένων και των ανεπίσημων συναντήσεων, σκόραρε 42 γκολ σε 73 παιχνίδια. Συμμετείχε στα Παγκόσμια Κύπελλα της Γερμανίας το 1974 και της Ισπανίας το 1982. Στις 14 Ιουνίου του 1974, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, κατά τη διάρκεια του εναρκτήριου αγώνα του Α’ Ομίλου στο Παγκόσμιο Κύπελλο, εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, στο 13ο λεπτό του αγώνα, τιμωρήθηκε με κίτρινη κάρτα και στο 67ο, για ένα ανταποδοτικό μαρκάρισμα στον Μπέρτι Φογκτς (Berti Vogts), πήρε την κόκκινη από τον Τούρκο διαιτητή Ντογκάν Μπαμπατζάν (Doğan Babacan), με συνέπεια την αποβολή του! Ιστορικά, είναι ο πρώτος παίκτης που αποβλήθηκε σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν οι κάρτες εφαρμόστηκαν στο ποδόσφαιρο από τη FIFA, για πρώτη φορά στο Μουντιάλ του 1970, στο Μέξικο.
Δεν συμμετείχε σε κανένα παιχνίδι της εθνικής για τη προκριματική φάση του Μουντιάλ του 1978, λόγω πολιτικών διαφορών με το δικτατορικό καθεστώς. Το 1979 επανήλθε στην ομάδα, συμμετέχοντας στο Κόπα Αμέρικα, όπου αναδείχθηκε Καλύτερος Παίκτης του τουρνουά, οδηγώντας τη Χιλή στον τελικό. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, έχασε πέναλτι στην ήττα από την Αυστρία με 0-1. Ο τελευταίος του αγώνας για την εθνική ομάδα, ήταν εναντίον της Βραζιλίας στις 21 Μαΐου του 1985, σκοράροντας και τα 2 γκολ στη νίκη με 2-1. Είναι ο 3ος σκόρερ της εθνικής ομάδας της Χιλής, πίσω από τον Μαρσέλο Σάλας (Marcelo Salas) και τον Ιβάν Ζαμοράνο (Iván Zamorano) και αναφέρεται σταθερά μεταξύ των 5 Μεγαλύτερων Ποδοσφαιριστών Όλων των Εποχών στη Χιλή μαζί με τον Ελίας Φιγκερόα (Elias Figueroa), τον Ιβάν Ζαμοράνο, τον Μαρσέλο Σάλας και τον Λεονέλ Σάντσεζ (Leonel Sánchez)!
Μετά το πραξικόπημα του 1973, η σχέση του με το καθεστώς Πινοσέτ ήταν τεταμένη, ύστερα κυρίως από την άρνησή του να χαιρετήσει τον δικτάτορα πριν από έναν αγώνα της εθνικής ομάδας. Λόγω της δημοτικότητάς του, η πράξη λειτούργησε ως πρότυπο αντίστασης! Η μητέρα του απήχθη και υπέστη βασανιστήρια στα χέρια των πρακτόρων της ασφάλειας το 1974. Έξι χρόνια αργότερα, καλούσε δημόσια το λαό να απορρίψει το προτεινόμενο σύνταγμα στο δημοψήφισμα του 1980! Το 1987 έδωσε συνέντευξη σε εφημερίδα της Χιλής, καταφερόμενος κατά του καθεστώτος Πινοσέτ, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί για 8 μήνες! Το 1988 συμμετείχε, μαζί με τη μητέρα του σε τηλεοπτικό spot που υποστήριζε το “ΌΧΙ” σε σχετικό δημοψήφισμα του ίδιου έτους. Χαίρει απεριόριστης εκτίμησης και σεβασμού στη Χιλή, ως υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την διάρκεια του δικτατορικού καθεστώτος και είναι ένας από τους λίγους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Χιλής που είχε δηλώσει δημόσια την αντίθεσή του σε αυτό.
Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2008 εργάστηκε ως δημοσιογράφος και σχολιαστής στο τηλεοπτικό δίκτυο «Κανάλι 13», σε ζωντανές μεταδόσεις του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο, ως πτυχιούχος Φυσικής Αγωγής και έχει πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο της Ναβάρα, στην Ισπανία. Συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο για μια ομάδα που ονομάζεται «Colo-Colo 1973» και αποτελείται από πρώην παίκτες της Κόλο-Κόλο.
ΠΗΓΕΣ: Ευλογημένο ποδόσφαιρο, sombrero, Wikipedia.