Τι πίνουμε την Τσικνοπέμπτη;

22:09 19/2/2025 - Πηγή: Sportime

Σίγουρα όλοι γνωρίζουν τι τρώμε την Τσικνοπέμπτη αλλά το ερώτημα είναι με τι συνοδεύουμε τα κρεατικά μας καθώς και το πριν και το μετά από αυτά.

Το κρασί πάνω απ’ όλα αλλά και η μπύρα, το ούζο και το τσίπουρο, για να μείνω στα βασικά πιοτά που έχουν ελληνικό πρόσωπο, υπογραμμίζουν και συντροφεύουν το φαγητό αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.

Μαλακώνουν ή συμπληρώνουν τις εντάσεις του, ενίοτε δε τις θεριεύουν προκαλώντας να περάσεις στην επόμενη πιρουνιά και όχι μόνο.

Πριν την τα κρεατικά βγουν απ’ τη φωτιά, μια μπύρα pils θα δημιουργούσε το κατάλληλο

υπόβαθρο για ένα απολαυστικό μετά. Κι ένα τσιπουράκι όμως με είναι ταιριαστό. Το ουζάκι, δεν θα το κέρναγα, με βγάζει σε πιο θαλασσινές στράτες.

Προσωπικά, απ’ τις μπύρες που βρίσκεις εύκολα και σε «κανονικές» τιμές θα διάλεγα μια Kaiser ή μια Fischer. Για περισσότερη στρογγυλάδα θα έπινα μια Μάμμος. Αν θες να κατέβεις κάπως στην τιμή παίζει και η Pils Hellas.

Για τους πιστούς στο κρασί δεν θα έλεγα όχι σε ένα ξηρό αφρώδες (λευκό ή ροζέ) με δυνατό χαρακτήρα. Μια Primus Ζίτσα (Γκλίναβος) ή μια Cair Brut, με κόστος γύρω στο δεκάρικο η μποτίλια.

Το κρέας θέλει κρασί. Τα λιπαρά κρεατικά που συνηθίζουμε να καταναλώνουμε την Τσικνοπέμπτη απαιτούν γεμάτα κόκκινα κρασιά. Εκεί που η τροφή γρασάρει τον ουρανίσκο εκεί η γουλιά στεγνώνει την λιπαρότητα και ισιώνει την γεύση, και ξανά απ’ την αρχή.

Λουκάνικα, παϊδάκια, μοσχαρίσιες, χοιρινές… μέχρι και πικάνια (μην παραμυθιάζεστε για το κιλότο… αλλιώς, μιλάμε) θέλουν Αγιωργίτκο, Ξινόμαυρο, Κοτσιφάλι, Μανδηλαριά, Λημνιό αλλά και «ελληνοποιημένα» Καμπερνέ, Μερλό, Σιράχ και αντίστοιχα δημιουργικά παντρέματά τους που έχουν μείνει στο βαρελάκι τους.

Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και πάμπολλες ακόμη ποικιλίες.

Ψαχτείτε και θα βρείτε αμέτρητες προτάσεις αξιώσεων ακόμη και στα 7 ή 8 ευρώ. Ενδεικτικά: Αγιωργίτικο Κτήμα Παπαϊωάννου (βιολογικής Αμπελοκαλλιέργειας), Άκρες Σκούρας (90% Αγιωργίτικο και 10% Cabernet Sauvignon) κ.ά.

Ένα ξεκινήσετε με κοτοπουλάκι θέλετε ένα λευκό «γεμάτο» ή βαρελάτο ενώ θέση έχει κι ένα στιβαρό ροζέ.

Βέβαια όλα τα παραπάνω τα «ισιώνει» και τα «φέρνει βόλτα» μια τίμια ρετσίνα.  Αλλά να είναι ρετσίνα, όχι φτηνόκρασο της κακιάς ώρας. Ένα «Κεχριμπάρι» (Κεχρής), μία ρετσίνα «Παπαγιαννάκος», μία «Λιέπουρης» θα σας κάνουν να ευλογείτε τις μπουκιές σας. Επίσης θεμιτότατο είναι και ένα καλοβαλμένο κοκκινέλι.

Για όλα αυτά που έχουμε αναφέρει θυμηθείτε πως υπάρχουν και οι επώνυμοι ασκοί που χαμηλώνουν ακόμα περισσότερο το κόστος.

Ξεκινήστε μια επικοινωνία με τις «κάβες» της περιοχής σας και ενδεχομένως να συναντήσετε τον κατάλληλο επαγγελματία και να βγείτε κερδισμένοι σε όλα τα επίπεδα. Μένοντας στις Αχαρνές (Μενίδι) τα τελευταία 20 χρόνια, στην Κάβα Δαλέτζα έχω βρει την οινική χαρά μου απολαμβάνοντας εξαιρετικά κρασιά σε ανθρώπινες τιμές και φυσικά επικοινωνία με ωραίους ανθρώπους που αγαπούν το αντικείμενό τους.

Τέλος για όσους τολμήσουν και περάσουν μετά τα αλμυρά φαγητά και στα γλυκά, μια Μαυροδάφνη, την οποία προτιμώ τη συγκεκριμένη μέρα, ή κι ένα Μοσχάτο θα αποτελέσουν ιδανικό φινάλε.

Για τους δυνατούς «παίκτες», για κλείσιμο παίζει κι ένα Μεταξά, μια Τεντούρα, ένα παλαιωμένο τσίπουρο, μια ρακή.

Κι ένα γλυκόπιοτο αλλά όχι πολύ γνωστό τραγούδι στην… Υγειά Σας.

Κώστας Μπαλαχούτης για το sportime.gr.