Στέλιος Κούλογλου στο iEidiseis: Αν υπήρχε δυνατότητα να φύγω από την ευρωομάδα αλλά να παραμείνω στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα το εξέταζα σοβαρά

09:06 20/6/2020 - Πηγή: iEidiseis

«Δεν σας κρύβω ότι αν υπήρχε δυνατότητα να φύγω από την ευρωομάδα αλλά να παραμείνω στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα το εξέταζα σοβαρά», δηλώνει στο iEidiseis ο Στέλιος Κούλογλου, ενώ προσθέτει: «Αλλά ποτέ δεν τέθηκε θέμα απομάκρυνσης μου από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο συμφωνώ πολιτικά και ιδεολογικά. Ούτε και θέλω να αποτελέσω εμπόδιο στην διαμόρφωση μιας αριστερής και προοδευτικής παράταξης που επιχειρεί ο

Αλέξης Τσίπρας».

«Αν υπάρξει νέο κόμμα θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρξει και νέα ηγετική ομάδα. Στην Ελλάδα η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, ιδίως σε ανώτατο επίπεδο, γίνεται με βήματα χελώνας και πολλές αντιστάσεις», επισημαίνει για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τάσσεται υπέρ ενός νέου προγράμματος, που θα αποκαλούσε «ατζέντα 2030» και υπέρ της πρότασης προγραμματικού διαλόγου με το ΚΙΝΑΛ. «Από πλευράς τακτικής είναι σωστό. Αλλά για να υπάρξει ανταπόκριση πρέπει να προηγηθούν κοινές πρακτικές και να κτιστούν γέφυρες, που έχουν γκρεμιστεί», αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ σε ερώτηση αν κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να «κοντύνουν» τον Τσίπρα, απαντά: «Ο Αλέξης Τσίπρας είναι το πιο πολύτιμο στοιχείο του κόμματος. Αυτό που περιγράφετε είναι σαν να πυροβολείς τα πόδια σου».

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

- Τι είδους ΣΥΡΙΖΑ ενόψει και του Συνεδρίου του, κ. Κούλογλου;

-Ξεκινάω από τα αυτονόητα. Ο Σύριζα πρέπει να αντιστοιχηθεί με την εκλογική του βάση, να γίνει ένα μεγάλο αριστερό και προοδευτικό κόμμα. Όλοι συμφωνούν σε αυτό τουλάχιστον στα λόγια, αλλά νομίζω ότι ο υπόκωφος διάλογος διεξάγεται σε λάθος βάση: περισσότερο ή λιγότερο αριστερό/ σοσιαλδημοκρατικό;
Δεν βγαίνει συμπέρασμα γιατί κάθε πλευρά έχει τα επιχειρήματα της. Το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα αλά Τόνι Μπλερ και στην άλλη άκρη ένα αριστερίστικο, κλεισμένο στον εαυτό του κόμμα, είναι και τα 2 απωθητικά μοντέλα.

Τα πραγματικά ερωτήματα είναι δύο

Α. Ποιο είναι το πρόγραμμα αυτού του νέου κόμματος; Εδώ γίνεται ελάχιστη συζήτηση ενώ κάθε συμφωνία ή διαφωνία θα έπρεπε να επικεντρώνεται γύρω από αυτό. Πρέπει πχ το κόμμα να προωθήσει, όταν έρθει στη κυβέρνηση, τον χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος; Πάνω σε κρίσιμα στρατηγικά διλήμματα θα πρέπει να μορφοποιηθούν συμφωνίες και διαφορές.
Οι συζητήσεις για περισσότερη ή λιγότερη αριστερά, πριν από το πρόγραμμα, βάζουν την άμαξα πριν από το άλογο.

Β. Το δεύτερο θέμα, είναι η μορφή οργάνωσης. Πως θα αξιοποιήσει τις σύγχρονες κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις και πως οργανωθεί αυτό το νέο κόμμα έτσι ώστε να εκφράσει τα νέα κοινωνικά στρώματα καθώς και ομάδες όπως η νεολαία που αδιαφορούν για την παραδοσιακή πολιτική; Εδώ δεν έχει γίνει επαρκής αξιοποίηση της διεθνούς πείρας, όπως το ενδιαφέρον παράδειγμα των Podemos, των 5 Αστέρων στην Ιταλία με όλα τα αρνητικά του κλπ.
Συμπέρασμα: την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, η μέχρι στιγμής συζήτηση μου μοιάζει αναχρονιστική και ξεπερασμένη.

- Αν σας ζητούσα να αριθμήσετε τρία βασικά προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει, ποια θα αριθμούσατε;

-Πρώτα η εκπόνηση ενός επεξεργασμένου προγράμματος ριζικού εκδημοκρατισμού και μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας. Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διέθετε τέτοιο πρόγραμμα. Ούτε και τώρα.
Χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα που θα αποκαλούσα «ατζέντα 2030» και θα δίνει κατευθύνσεις σε 10 στρατηγικά ερωτήματα.

Δεύτερον η δημιουργία δημοκρατικών οργανωτικών δομών που να υπηρετούν αυτό το πρόγραμμα, να φέρουν το κόμμα κοντά στην κοινωνία και να το «αιμοδοτήσουν» με νέες ιδέες και νέους ανθρώπους.

Τρίτον η εκπόνηση πολιτικών και νέων μορφών οργάνωσης που να δώσουν χώρο και νόημα συμμετοχής στους νέους.

-Να γίνει πρόταση προγραμματικού διαλόγου προς την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ; Είστε αισιόδοξος ότι μπορεί να υπάρχει ανταπόκριση;

-Από πλευράς τακτικής είναι σωστό. Αλλά για να υπάρξει ανταπόκριση πρέπει να προηγηθούν κοινές πρακτικές και να κτιστούν γέφυρες, που έχουν γκρεμιστεί.

-Μήπως, έστω και προοπτικά, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία θα πρέπει να ενταχθεί το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα; Θα ήθελα την προσωπική σας άποψη…

-Σε καμία περίπτωση. Η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκoύ Σοσιαλιστικού Κόμματος, όπως τη ζω στο Ευρωκοινοβούλιο, εξακολουθεί να συντάσσεται με τις νεοφιλελεύθερες συντηρητικές πολιτικές της ΕΕ.
Η ομάδα της Αριστεράς έχει τα μεγάλα προβλήματα της, αλλά τη βρίσκω περισσότερο καθαρή και τίμια. Αν με ρωτάγατε το 2000 αν θα προτιμούσα το μεγάλο σε δύναμη ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη ή τον μικρό Συνασπισμό, θα σας έλεγα τον Συνασπισμό.

-Ανανέωση της ηγετικής ομάδας θα πρέπει να υπάρξει στην Κουμουνδούρου;

-Αν υπάρξει νέο κόμμα θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρξει και νέα ηγετική ομάδα. Στην Ελλάδα η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, ιδίως σε ανώτατο επίπεδο, γίνεται με βήματα χελώνας και πολλές αντιστάσεις.

-Κάποιοι εκτιμούν, πάντως, ότι στελέχη σας δεν αμφισβητούν απλώς βασικές επιλογές του Αλέξη Τσίπρα, αλλά ότι ουσιαστικά και παρασκηνιακά, επιδιώκουν και να τον «κοντύνουν», ώστε να έχουν μεγαλύτερο ρόλο στο κόμμα…

-Ο Αλέξης Τσίπρας είναι το πιο πολύτιμο στοιχείο του κόμματος. Αυτό που περιγράφετε είναι σαν να πυροβολείς τα πόδια σου.

-Δεν μπορώ να μην σας το ρωτήσω. Σκέφτεστε –ή σκεφτήκατε- όντως την ανεξαρτητοποίησή σας από την ομάδα των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ;

-Όταν το πόθεν έσχες του Δ. Παπαδημούλη κατέδειξε ότι τα διαμερίσματα που είχε αγοράσει είχαν ενοικιαστεί σε πρόσφυγες και μετανάστες, έπεσα κυριολεκτικά από τα σύννεφα. Δεν έχω προσωπικά μαζί του, ούτε έχω την παραμικρή φιλοδοξία να ηγηθώ της ευρωομάδας και να του πάρω τη θέση. Πιστεύω ότι όλη η ιστορία, έτσι όπως εξελίχθηκε, κάνει πρώτα από όλα κακό στον ίδιο και την πολιτική του ιστορία. Αλλά κάνει κακό και στην Αριστερά.

Τα τελευταία χρόνια, σε όλο τον κόσμο, η Αριστερά υποχρεώθηκε να εφαρμόσει πολιτικές λιτότητας, όπως συνέβη και στην Ελλάδα. Αυτό, δε, έδωσε την ευκαιρία στην Δεξιά να προσπαθήσει να πείσει ότι όλοι είναι ίδιοι. Όμως δεν είμαστε ίδιοι: Στην διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαμε διαφθορά, δεν είχαμε σκόιλ ελικίκου, ούτε σκανδαλώδεις απευθείας αναθέσεις και μάλιστα μόλις μερικούς μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, όπως τώρα με τη ΝΔ. Το ηθικό πλεονέκτημα είναι κεφάλαιο που δεν πρέπει να χάσουμε, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες απαξίωσης της πολιτικής και εντεινόμενης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Μου έρχονται μηνύματα φτώχειας από όλη την Ελλάδα. Υπάρχουν μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχουν λεφτά να πάνε στο σούπερ μάρκετ. Άλλοι που δουλεύουν εθελοντές για τους πρόσφυγες. Τι θα πεις στους μεν ή στους δε, όταν ακούν για αγορές δεκάδων διαμερισμάτων που νοικιάζονται στους πρόσφυγες; Γιατί να σε ψηφίσουν ή να οργανωθούν; Σύμφωνα με δημοσκόπους, αυτή η ιστορία έχει κοστίσει δημοσκοπικά στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα αρκετά.

Όταν λοιπόν ρωτήθηκα σε τηλεοπτική εκπομπή, είπα όπως πάντα τη γνώμη μου: δεν μπορούμε να λέμε απλώς ότι τα πόθεν έσχες των πολιτικών της Δεξιάς ή του κ. Μητσοτάκη έχουν πρόβλημα και να πάμε στη λογική του μη χείρον βέλτιστον. Στην Αριστερά ότι είναι νόμιμο δεν είναι αναγκαστικά και ηθικό.

Στην ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ οι υπόλοιποι δεν συμφώνησαν με τη δήλωση μου, μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη. Αυτό ομολογώ με αποξένωσε από την ομάδα. Γιατί η δήλωση μου είχε στόχο να υπερασπίσω την αριστερά. Σταμάτησα έτσι να συνυπογράφω κάποιες κοινές ανακοινώσεις. Δεν σας κρύβω ότι αν υπήρχε δυνατότητα να φύγω από την ευρωομάδα αλλά να παραμείνω στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα το εξέταζα σοβαρά. Αλλά ποτέ δεν τέθηκε θέμα απομάκρυνσης μου από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο συμφωνώ πολιτικά και ιδεολογικά. Ούτε και θέλω να αποτελέσω εμπόδιο στην διαμόρφωση μιας αριστερής και προοδευτικής παράταξης που επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας.